Liber Secundus tem ſuā ppl̓o ſeu ſcelera ſollicite vt ad pnīam eū ꝓuocent nō adnūciant. In ſuꝑ ⁊ pl̓es qͣꝫuis recte doceāt ea q̄ bene docuerint ſuis prauis non dico mini ma verū etiā ⁊ maiora exemplis diſſoluunt. Et omnia aūt lucri cauſa faciunt. aut erroris aūt iactantie vl̓ deſidie. Neqꝫ em̄ curā gerunt animarū ſed cuncta ſui cauſa faciunt: ſub ypocriſi loquentes tantū vt ea obtineant q̄ ſectant̉. Falſi igit̉ ꝓphete hi om̄s ꝓbant̉: qꝛ viā dei in veritate nō docent Unde ſeqnitur. Uidere tibi aſſumptō nes falſas ⁊ eiectiones Nam in Eſaia vbi noſter inter pres onus trāſtulit babylonis vl̓ tyri aui damaſci: ſeptuagīta viſio vl̓ ꝟbū dixerūt Symmachꝰ ꝟo ⁊ theodocion aſſū ptio interp̄tari ſunt. Et hoc ē ꝙ falſi ꝓphete qn̄ vident onus ppl̓i qͦ verbo ſemꝑ triſticia ſequunt̉ ⁊ imminentia delictoꝝ ſupplicia leuigare quaſi ſcripturarū exemplis ⁊ cōſolationibꝰ ſuis cōtendunt ⁊ deiecere ſuo iudicio a dorſo peccatoꝝ oneraqꝫ fabricata ſt Sed vtraſqꝫ falſas vident aſſumpti ones videlicet ⁊ deiectiones: qꝛ ſepe ꝓ ſuo libitu ex leuioribꝰ culpis graui ora onera vel aſſumptiōes ꝓnunciāt ⁊ īponunt ppl̓or ex grauioribꝰ ⁊ innūe ris deiectiōes falſas vel leuigatiōes quaſi ex diuina auctoritate faciūt pec cātibꝰ. Et neſciūt miſereri qd̓ ve illis immineat qꝛ dicūt bonū malū vl̓ ma lū bonū. Et vt aquila interp̄tatꝰ ē ma nifeſtiꝰ. Ue qͥ dicūt bono malꝰ es: et malo qꝛ bonꝰ. Duabꝰ gͦ iſtꝭ lr̄is ꝓph̓a doctores ſimul prauos ⁊ auditores plangit. iuxta interp̄tationē earundē lr̄arū Vt ſit ſenſus ꝙ ex Mem id eſt ex iſtis qͦs male docēt Nun qd̓ ē ſempiternū eis vtriſqꝫ immineat ſupplici um. Uel qꝛ iſti praue ꝓ meritis eoruprauos docēt. vel qꝛ illi mali maledi centes malos nō refugiūt. ¶ Habegͦ ⁊ ruima falſos ꝓphetas ſuos exter us ꝙ ipſa ſe illis ſubdiderit: ſenſus vt delicet carnis qͥ ei ſemꝑ preſentia oſti dunt ⁊ futura negligūt. Habet ⁊ inte rius prauos ſiqͥdem cogitatꝰ ex prudentia carnis genitos qͥ ⁊ falſa exhibent nr̄is obtutibꝰ ⁊ ſtulta. Hi enim qͣꝫ frequenter damna iudicant: qͥcqͥd in p̄ſentiaꝝ mens de voluptatibꝰ relaxat. Neqꝫ iniquitatē eſſe p̄nunciāt qͥcqͥd aūt adquirit̉ aūt inimicis repedit̉. Carni cenſent indulgeri longio ra nobis ꝓmittūt tempora: ſeuera d̓extenuant iudicia ⁊ plurima que dicunt̉ nō eſſe futura vl̓ aliter eſſe qͣꝫ dicunt̉ ꝓphetant. Hoc qͥdem leuius fore: illud ꝟo grauiꝰ ſuggerūt: ⁊ ſualeuiora putant fauentqꝫ cōmiſſis. vn̄ apl̓s. Prudentia inqͥt carnis mors Quia cogitatꝰ eius vident iugit̉ au aſſumptiones falſas aut deiectiōe Rarū ꝙ ſibi ignoſcunt vt alteri cōſutiant: ⁊ ꝙ vni vt omnibꝰ: ſꝫ ſemꝑ qui exaggerant aūt aſſumunt aūt dei iu⁊ immuniūt. Et ex iſtis qͥdē ſibi bedientibꝰ ſempiternū adquirūt ſappli cium ⁊ ex inde ſequitur. SAMEN ꝑ Lauſerūt ſuꝑ te manibus omne tranſeuntes per viaꝫ ſ. bilauerunt et mouerūt caput ſuū ſuꝑ filiā vrl̓m Aij qͥdem ſuꝑ ſynagogam. l̓ eccleſiā aūt animā hunc plan tum interpta
