Liber Secundus deducere lachrimas: qꝛ torrentiū cur ſus nō ſemꝑ vno eodēqꝫ impetu fluit ſed iuxta qd̓ inundatio pluuiarū d̓ colo venerit. ita ⁊ lachrime nō niſi ex di uina inſpiratiōe ⁊ cōpunctiōe cordis generant̉: non ꝙ tante eſſe poſſint vt torrens: lꝫ ꝑ exaggeratione dicere vi deat̉: ſed vt ſemꝑ parata ſit mens et oculi ad effuſionē iuchrimarū. iuxta gratiā diuine inſpiratōis. Et hec vna exhortatio eſt omnibꝰ indeſinent̉ flere in ꝓſperis ⁊ in aduerſis nec vllā re quiē adhibere fletibꝰ nō ꝙ vllus mor taliū ſꝑ ſine ceſſatione id valeat exhibere ſꝫ vt nemo dū viuit ſibi parcat vt torpeat qͣſi iā ſecuritate accepta. Sꝫ ſine requie abſqꝫ vlla determinatiōe ſaltim in mente penitentiā gerat donec ad illā requiē verā: qn̄qꝫ finito luctu ſecuruus ꝑueniat. Un̄ qͣꝫ bn̄ in apo calypſi d̓r. Abſterget deꝰ omnē lachri mā ab ocul̓ eoꝝ. Ac ſi diceret. Illi dū irent euntes ⁊ mittentes ſemina ſua. flebant abſqꝫ vlla requie nolentes luctus ſui ſibimet finē imponere quouſ qꝫ iudex veniat qͥ abſtergeret. Abſterget aūt deꝰ oēm lachrimaꝫ ab oculis eoꝝ qͥ ſibimet parcere noluerūt. Erāt em̄ oculi eoꝝ vt in pſalmo canit̉. ſem per ad dn̄m ſicut oculi ancille in manibꝰ domine ſue donec ipſe miſertus abſtergeret a lachrimis oculos eoꝝ. Et iō nō ceſſandū a luctu donec quouſqꝫ dn̄s abſtergat oēm lachrimā eo rū qͥ ad eū corde ingemiſcunt. Ipſe qͥ dem abſtergat vt miſereat̉ ⁊ nō te tu iuſtifices aūt torpeas ⁊ reqͥeſcas. Et iſti ſunt vere iuſticie ⁊ anime q̄ ꝑ Sa de litterā ſignificant̉. Neqꝫ taceat pu pilla oculi tui nō ꝙ pupilla oculi loqͥ debeat. ſꝫ qꝛ ip̄a cū cōpungit̉ ex diuīa inſpiratiōe magis qͣꝫ loquentis ꝟba impetrādi effectum habeat. Hinc qͦꝫ dauid ī pſalmis. Defecerūt oculi in in eloquiū tuū dicentes qn̄ ꝯſolaber me. Ac ſi diceret. Uidentes qn̄ ꝯſola berꝭ me: vt abſtergas oculos a lacrimis libertate ꝑfecta reddita. Quia p̄ſentiarū nulla eſt a miſerijs releuatio: eo ꝙ necdū cōpleti ſunt dies luci quouſqꝫ tu finē malis īponas: vt maneat ꝑſeuerantibꝰ futura conſolatio Et notandū ſi nō alia ſit pupilla in rius ī eo loco de qͦ dn̄s loquit̉ ī canticis. Uulneraſti cor meum ſoror mevulneraſti cor meū ī vno oculoꝝ tuo rū. Quia ſponſa xp̄i cū ſit plena ocul an̄ ⁊ retro. habꝫ tn̄ vnū in qͦ ſꝑ clario viget obtutꝰ. Cuiꝰ nimirū pupilla ī quā tacēs ſilet: ſꝫ diſtillat ſꝑ vt alibi legit̉. ad dn̄m q̄ cū cōpungit̉ intus. ex terior tunc lachrimas bn̄ ꝓducit qn̄ fluminis impetꝰ letificat ciuitatē de ⁊ ſanctificat tabernaculum ſuum al tiſſimus. Alioquin iſta exterior et ſi videt̉ lachrimas coacte ꝓducere ſolet eas ſteriles ⁊ qͣſi mutas generare. v ſꝑ ille eſt oculꝰ purgandꝰ. illa eiꝰ pupilla reqͥrenda: q̄ vt torrens de mon tibꝰ ⁊ altioribꝰ fluunt locꝭ: ita de ſu nis inebriata ībribꝰ neſciat ſilere. neſciat requieſcere: neqꝫ deorſum inter dere: ſꝫ iugit̉ ad deū indefeſſa clamare. Sꝫ qꝛ vt dixi nemo qͥ ſꝑ vno imꝑtu queat adfluere. iō temꝑauit egregiꝰ lachrimaꝝ doctor vt ad eū ſtillet flagrans ex deſiderio in p̄ſentiarū in cuiꝰ nō valet in reuerberata acie fi ꝑmanere obtutꝰ. Hincqꝫ ſequit̉ O PH Onſurge lauda ī nocte ī principio vigiliarū effūde ſicut a
