Liber Secundus Sꝫ ne ſola dei dilectio ſufficere vide atur ſine dilectiōe ꝓximi: leuande ſūt manꝰ vt dixi: ⁊ cura impendenda ē ꝓ ꝑuulis ⁊ his qͥ fame ꝟbi ꝑiclitant̉ in capite omniū cōpetorū. Alioqͥn niſi inuijs ⁊ ī capite cōpetoꝝ: exiſſent: nō fame vel ſiti laboraſſent. Reue candi ſt̓ gͦ de triuijs ⁊ platearū exitibꝰ: ex ca pite oīm cōpetoꝝ ad cōuiuiū ⁊ prandiū dn̄i: ne fame vſqꝫ ad finē ꝑicliten tur inedie. Leuande ſunt manꝰ vt vin cat̉ amalech: ne ꝑuuli cōterant̉. Und̓ ꝓpheta ne forte p̄dicat dū alios reprobus inueniat̉ poſtqͣꝫ miſerā ciuitateꝫ ierl̓m vel potius eccl̓iam aut animaꝫ vniuſcuiuſqꝫ ad penitentie ⁊ orationis lachrimas ꝓuocarat. mox ad ipſum dn̄m ſi quō eū a vindicta culpaꝝ reuocet ꝟba ſupplicatiōis ꝯuertit di. RE Ide domine ⁊ co ſidera. quem vin demiaueris ita Neſcio ſi vllus nūc in tꝑe queat conſi derare mentē ꝓphete q̄ ꝓpt̓ multitudi nē charitatꝭ ad diuerſa rapit̉. Nūc qͦ mala gentꝭ ſue dolens replicat nunc pctā luget: nūc bona q̄ priꝰ ingemīat ⁊ oīa deſiderabilia eiꝰ q̄ ꝑdidit fluēs cōmemorat. Nūc deū offenſuꝫ dolet. nec tn̄ ꝓ his ad eū p̄ceſ fundere ceſſat ¶ Propterea ⁊ nūc ait: vide dn̄e ⁊ cō ſidera. Rogat gͦ videre qꝛ cūcta ꝯſpicit: ⁊ eū nll̓a latēt. Nō ꝙ ignoret qꝛ vi det: ſꝫ vt īplorādo eū ad mīaꝫ ꝓuocet Nouit igit̉ eū clementē a natura: ⁊ iō ꝯſiderare poſcit mala gentꝭ ſue q̄ to lerat. Quē vindemiauerꝭ ita. Ac ſi di cat. Quia ſic̄ nll̓a ē gens cui tanta cō tuleris bn̄ficia ſic nll̓a iuſtꝭ ex cauſis cui tanta inrogata ſint ſupplicia: qꝛ ꝓ vuis fec̄ labruſcas: ⁊ ꝓ fructu ſpinas Non em̄ eſt quē vindemiauerit dn̄s ſta: niſi qͥ eiꝰ imitant̉ exempla. Aqui bus abſtulit oīa legis ⁊ cerimoniarū q̄ legunt̉ ornam̄ta ſuaqꝫ rn̄ſionis ora cula. Uel qͥd longiꝰ ꝓſequar: cū eum ꝑimerint qͥ eis cuncta p̄ſtiterat. Ami ſerunt oīa interiꝰ ⁊ exterius celeſtꝭ v te ⁊ terrenarū rerū bona p̄ſentia futu ra. Qui de tanto amore dei mercati ſunt offenſam: ⁊ de tanta gl̓ia dedeco ris igne miniā. Et iō ꝯſiderare rogat dn̄m nō vt acriꝰ excruciet: ſꝫ vt qꝛ iratus eſt miſericordiam recogitet. Ergo ne comedēt mulieres fructum ſuum Ac ſi dicat. Quō iſte faciunt. Qd̓ ⁊ inRegū volumine eas feciſſe legimꝰ et ſubito accidiſſe ioſephꝰ teſtat̉. Paruulos ad menſura Et vt alij codices expreſſiꝰ hn̄t. ad palme menſuraꝫ. Quid igit̉ incredibile qd̓ eoſ ad palme mēſurā comederint int̓ qͣs tanta erat victꝰ penuria vt ad eas cōpulerit. Si occidit̉ ī ſanctua rio dn̄i ſacerdos ⁊ ꝓpheta. ¶ Ubi on̄ dit̉ quia illud prius polluerūt ſanguine prophetarū: quando illos etiaꝫ in ter templū occidebant ⁊ altare: lapidabant qui ad eos miſſi erant. Id circo iuſto dei iudicio de reciprocatio ne dignā ibidē meſſuer̄t reatꝰ ſui vin dictam: Ex quibꝰ profecto malis nō minus eccleſie chriſti qͣꝫ ⁊ anime pauendū. Quia qͥcquid illis accidit aclitterā nobis quotiens diuinis man cipati officijs talia cōmittimꝰ eadem in ſinu remetiet̉ offenſa ⁊ omnis religio nr̄a ꝓphanat̉. Mulieres qͦꝫ aīe vi delicet delinq̄ntiū ad menſurā palme
