Seite
Capitulo II Fo. XXXVII filios vteri ſui comedēt. qm̄ quicquid ex ſe viciorum genuerūt ad menſurā opeꝝ ſuoꝝ recipiūt ſuiſqꝫ ſaturabunt̉ miſeriarū fructibꝰ. Un̄ magis lugen­dum cenſeo ꝓ talibꝰ qͣꝫ explanādū ne forte quia exaltati vſqꝫ ad celos ꝓ re­ligione extollimur. apud equiſſimuꝫ iudicē ꝓ innumeris etiā grauioribus culpis atrocius ꝯdēnemur. Seqͥtur. SN Acuerunt in terra foris puer et ſenex virgines mee ⁊ iuueneſ mei cecidere in gladio. Omnia mala eoꝝ quaſi ſua plangit ꝓpheta. quia charitate ꝑfuſus nouit de corpore deperire qͥcqͥd in mēbris mali acciderit. Sic et fidelis qͥſqꝫ vt dilectione dei et ꝓximi induat̉ debet ad oīa ſe extendere. noſtraqꝫ cōia ma la quaſi ꝓpria deflere. Intendit vt vi­deat ſiqui ex nobis qͥ videmur eccleſie mēbra qͣles vel quāti iaceant in terra foris. ſcilꝫ terrenis occupati negocijs qꝛ nemo militās deo implicat ſe nego cijs ſecularibꝰ. Foris quidē iacent qui exeūt a nobis. ⁊ nō ꝑmanent in fidei oꝑibꝰ. Sed plures qͣſi intus ſunt qui etiā cū corrūpunt̉ apud diuinuꝫ arbi­trem ꝑditi cōputātur. Ubi puer quia iacet in terra ꝟtute ſenū non roborat̉ ⁊ ſenex puer centū annoꝝ maledictio nis inultat̉. Uirgines ⁊ iuuenes flo­ride etatꝭ gladio aduerſarioꝝ in ani­mo feriunt̉. ⁊ qd̓ eſt grauius interfe­ciſti ait. in die furoris tui. Quia aliud eſt interficere vetus hō nr̄ vt corruat ⁊ reſurgat nouus. aliud in die furoris. ſui ꝑcutere ⁊ occidere ꝙ videbant̉ ſta­re vt ꝑeant nec miſereri. Un̄ naſcitur fletꝰ in remediabilis. qꝛ plangunt̉ hi qͥ neſciunt̉: plangantur eo ꝙ gladio fu roris dei iā ſint ꝑempti. Non ꝙ eius arbitrio p̄ſcripti ad eternā mortē ꝑue nerint. ſed quia ſibi eam manibꝰ ⁊ vo tis ſuꝑ ſe adtraxerit. Unde quia non reuocauit int̓feciſſe illos plangitur. T Au Ocaſti ait qͣſi ad diem ſolennē qui terrerent me de circuitu Et nō ſuit in die furoris domini qui effugeret et non relinqueretur. Deſcribit em̄ in figura vltime capti­uitatis ⁊ deflet nō ſolū ꝓpheta verum oīm electoꝝ chorus reproboꝝ vltimā oīm ꝑditionē. in quo lamēto Taulit tera ꝑtitulatur vt in frontibꝰ gemētiū agdolentiū cōſignata inueniat̉. Alio quin in qͥbꝰ nō inuēta fuerit nō effugi­unt. ſed ſtatuentur in medio. inimiciſ vndiqꝫ quaſi ad diē ſolennē cōgrega­tis. De qͣ ſupra hoſtes dixerūt: en iſta eſt dies quā expectabamꝰ inuenimuſ videmꝰ. Dies ergo ſolennes eoꝝ id­circo dr̄. nō quo deo illa cōplaceat ſꝫ quia eoꝝ tunc leticia quā ſemꝑ cupie­rant ꝑditio ſcꝫ oīm reproboꝝ imple­uimus. Ad cuiꝰ ſolennitatis diē idem exanimis etiā ſathanas de carcere ſol uetur. Et hoc ē qd̓ in electoꝝ ppl̓anctu dr̄. Uocaſti quaſi ad diē ſolennē qͥ ter rerent me de circuitu. Quia videbūt eos etiā electi vndiqꝫ adgregatos vi­ſione horribili ⁊ perterriti in die furo ris dn̄i purgabunt̉. Nec erit qͥ effugi­