Seite
Capitulo III Fo. XL. rem nominis eius ſanguine ꝓprio ru bricantur: aut celi coloribꝰ comparā­tur. Porro pelles arietum rubricate. corpora ſunt ſanctoꝝ martyrio dedi cata. de quibꝰ canit̉. Afferte domino. filij dei. afferte domino filios arietū. Hyacinctina ꝟo ſunt eoꝝ quos virgi­nitas ad celi ſpeciem ꝓuexit. qꝛ tales neqꝫ nubent neqꝫ nubent̉: euangelio teſte: ſed ſunt ſicut angeli in celo. vnd̓ ⁊ in tabernaculo ꝓximiores celo fiūt Preterea ⁊ eccleſia loquens de ſe in canticꝭ. Nigra ſū inqͥt ⁊ formoſa filie ieruſalē ſicut tabernacula cedar ſicut pellis ſalomonis. Non em̄ de illo ſa­lemone ſed de xp̄o recte accipiendum cuiꝰ pelles ſunt omnes ſancti: qui ſe mortificauere crucifigendo cum xp̄o crucem ſuā ad inſtar pelliū mortuo. rum. Sub quibꝰ tegunt̉ vt alia totiꝰ corporis membra quatinus poſſint in ſe xp̄i portare ſimilitudinē paſſio­nis. In cuiꝰ nimirū ꝑſona introducit̉ ſalomon qui pacificus interpretatur Cuiꝰ quicunqꝫ pellis eſſe meruerit ꝓ­culdubio continebit in receſſibꝰ ania vti infra ſanctaſanctoꝝ diuina ſum­mi regis myſteria. Eſt aūt eccl̓ia vt ta bernacula cedar qui tenebroſus me­ror interpretat̉ quando eos: qͥ de te­nebris eoꝝ cōuertunt̉ ſue conſolatio nis doctrina merentes ſub alis ſuis ſuſcipit penitentes. Eſt vt ⁊ pelles ſa lomonis quando intra ſe ortodoxos continet viros: ⁊ omnia illa que in ta bernaculo figurant̉. Sed quia vari us pelliū effectus: in alijs qͥdem pul­chritudo laudat̉: in alijs ꝓfunditas myſterioꝝ d̓i cooperta tegit̉: in alijs defenſa xp̄i eccleſia. Et munita exteri­us vt ſathan ait ad dn̄m oſtenditur. Pellem ꝓ pelle ⁊ vniuerſa que habꝫ homo dabit pro anima ſua. Quia ꝓ fecto vniuerſos ſanctos ſuos deū ad hoc dediſſe conſtat in paſſiōes: ⁊ preſ ſuras vite: vt ⁊ ipſoꝝ atqꝫ omniū ani me ſaluarent̉. que erāt eoꝝ doctrina ⁊ exemplis crediture. Ac ſi diceret: qn̄ ſanctum appetebāt virum. Quid iſtū paſſioni ac temptationibꝰ dare retra his cum vniuerſos ſctōs ſuos quaſi pellē ꝓ pelle qn̄qꝫ daturꝰ es in paſſio nem ⁊ vniuerſa que habent ꝓ anima bus eoꝝ. Un̄ qꝛ tanta gl̓ia pelliuꝫ p̄­dicat̉: gemit vir videns pauꝑtate ſu­am xp̄s videlicet ⁊ eccleſia: quia nulli afficiuntur ex membris eius vetuſta­te peccati: immo generalit̉ in preſen­tiarum cuncti tinguuntur peccati ſor­dibꝰ. Unde apl̓us. Si dixerimus qͥa peccatum non habemus: ipſi nos ſe­ducimus ⁊ veritas in nobis non eſt Quid enim ꝙ peccato ſe infectum cō fitetur: niſi vetuſtatem ſauciatum ſe ingemiſcit. Cunctis igitur liquet pec­cantibus ꝙ omnes vetuſtate infici­untur: eo ꝙ vicia pertineant ad vetu­ſtatem: virtutes vero ad nouam vi­tam. Unde ⁊ Paulus dicit. Exuen­tes vos veterem hominem cum acti bus ſuis: ⁊ induentes nouum. Atqꝫ iterum vetus homo noſter ſimul cru cifixus eſt. Qua nimirū vetuſtate xp̄i eccleſia confecta. quia necdum in pre ſentiarum ſine macula ⁊ ruga eē po teſt. Iure Chriſtus in membris ſuis plangens dicit. Uetuſtam fecit pelleꝫ meā ⁊ carnē meā. Per carnem quip­pe vulgi multitudo. Uel etiam vni­uerſitas infra Chriſti corpus prop­ter teneritudinem deſignatur plebis Unde Dauid propheta gemens. Dū adpropiant inquit ſuper me nocen­tes vt edant carnes meas. Alioquin. Niſi caro eſſent vetuſtate peccati conſumpti: Eſca inimicorum non