Capitulo IIII Fo. LXXVII moribꝰ vaporaret̉. vt aduſtionē incen dij ſentiret. que de ſpūſancto cōceptu ra erat. Captus em̄ xp̄s dn̄s cū dicit̉ caro eiꝰ nihil aliud qͣꝫ vmbra fuit. qm̄ ſub vmbra paſſionis ſue nos ꝓtexit. ⁊ ſub vmbra corporis ſui nos ſaluabit. Quid igit̉ putas quantū nobis aꝑta cōferre poterit claritas ꝟtutis eius. ⁊ ſol iuſticie cū refulſerit. ſi tm̄ contulit humilitas carnis ⁊ exinanitio diuine maieſtatis. Per vmbrā nāqꝫ lepra cū rata eſt. ⁊ ꝑ fimbriā dn̄ice veſtis illiꝰ femine ſtetit ſanguis. Per vmbrā qͦꝫ eū vidimꝰ qn̄ nō habebat ſpēꝫ neqꝫ de corē. Caro qͥppe eiꝰ vt diximꝰ vmbra fuit que noſtraꝝ refrigerauit eſtus cupiditatū q̄ reſtrinxit ignes libidinum q̄ auaricie diuerſarūqꝫ paſſionū in ce dam tēperauit. ⁊ quid dicā de vmbra dn̄i ſub qua viuimꝰ inter gētes. ⁊ quā gentes ſperaſſe legimus. qn̄ ⁊ apoſto loꝝ vmbra ſanabat egrotos. viuifica bat languidos. veniebāt etem̄ petro offerebant̉ infirmi. quo tranſeuntis apl̓i vmbra reddebat ſanitati. Unde caro dn̄i qͥd aliud qͣꝫ vmbra fuit. De qua profecto carne ꝓpheta dicit. Ecce dn̄s ſedit ſuꝑ nubem leuē. ⁊ veniet in egyptū. Sed ⁊ nubes leuis ⁊ lucida obumbrabat apl̓s ne ſol iniquitatis eos exureret. Sub cuius nimirū vm bra qd̓ futurū ꝓpheta denūciabat iam viuimꝰ in gentibꝰ ⁊ requieſcimus ſub vmbra ꝓtectionis eius. Nam idē ꝓpheta in vmbra eum videbat qͣꝫuis in ſpiritu. cū adhuc fides pͥma hec de eo gentibus nunciabat ſed nunc totum inſuminat mundū qͣꝫuis adhuc eum per ſui corporis q̄ eſt eccleſia dei viui vmbrā videmꝰ. Nonduꝫ em̄ facie ad faciē: quia nulli eiꝰ corporis oculi diuinitatis poſſunt recipere fulgorē. et ideo qͣſi ſub vmbra cottidie totū ꝓtegi orbe terrarū. et nos in gentibꝰ ſpe viua regeneratos qͣſi ſub vmbra viue re cōcedit. Nullū em̄ remediū erat niſi in aduētū dn̄i nr̄i ieſu xp̄i. qͥ ſolis de ſperatis poſſit afferrre medicinam. ¶ Un̄ ⁊ ſup̄ ſub coph lr̄a qͣſi cōcluſus aiebat. hoc quippe coph lr̄a ſonare deAppropinquit em̄ tp̄s noſtrū. cōpleti ſunt dies nr̄i. quia venit finis nr̄. Hec nāqꝫ concluſio deſperationē afferret. niſi aduētus dn̄i noſ reuelaret. Unde idē in ſpū recreatꝰ. Spūs inquit oris nr̄i ante faciē noſtrā xp̄s dn̄s cōp̄henſus ē in pctīs nr̄is. ¶ Et notandū qd̓ oīs lamēti ītentio adhūc decucurrit finē. in quo totiꝰ meroris ac doloris finis īponit̉. ac deinceps in ſequētibꝰ verſibꝰ qͣſi biuiū demonſtrat̉. Qm̄ ce leſtis ⁊ reempta hierl̓m dextrā tenet. edem ꝟo de ſanguinibꝰ pctōꝝ fedata lauā petit. Un̄ huic ve futuruꝫ īminet ab hierl̓m ꝟo xp̄s dn̄s omnē lachrymā abſterget. Qm̄ crux dn̄i tribunal̓ iudici fuiſſe ꝓbatur. Dū vnꝰ eoꝝ qui hincinde pepēderat̉. ꝑ fidē aſſumitur Alter blaſphemio dānatꝰ in interitu eterna mortis relinqͥtur. Qua pēden tem corā oculis ꝑ fidē reciꝑe contēpſit vitā. Nā qd̓ dicit captus ē p̄teritū poſuit. qd̓ futurū erat in ore oīm eoꝝ qͥ in diuinis repromiſſionibꝰ ꝓ futuris p̄terita poſuere. Eſt itaqꝫ ⁊ in hoc eiulatu nimia ſequētis diſcretio lamenti qͦ ſctōꝝ oīm luctꝰ terminat̉. ⁊ gaudiū poſt merores ⁊ triſticiā incipit̉. In illis ꝟo duobꝰ lamenti ꝟſibꝰ a gaudio ve vltimū inchoat̉ qd̓ nullo t̓minat̉ doloris accruciatꝰ remedio. Un ſeqͥt̉ N S Aude ⁊ letare filia edom que habitas
