germo quia ignis erit lucidior. aer ſutilior. aqua dyaphaneior. terre etiam dabit̉ claritas qͣſi criſtalli vt credit̉. terra igit̉ cuꝫ ceteris elementis non tranſibit de ſub̓a in ſub̓am. ſed a defectu in perfe ctioneꝫ. a ꝑfectione in maiorē actum. et a tranſmutatōe ad eſſe quietū. et intra mutabile. celum etiam ipſum quinte eſſentie tranſibit ad claritatem maiorem luminariū. Nam vt dic̄. Yſa. 30. Erit lux lune vt lux ſolis lux ſolis ſeptipliciter. tranſibit etiam celum a motu in quietem ꝑpetuam. Et hoc eſt qd̓ Iob 14. non reſurget homo a ſomno ſuo donec atterat̉ celum. Et Apo. zo. dicit̉ a conſpectu iudicis venientis fugit celū et ter ra. Renouatis itaqꝫ ſuꝑioribus corꝑibus inferioribꝰ verifica bitur illud Yſa. 65. Ecce ego creo nouos celos terraꝫ nouā non erunt in memoria priora A. Nota celum eſt ſpi ritus hominis a celeſtibus ſumit origenem. Iuxta illud Iu­uenalis. Senſum a celeſti dimiſſum traximus arce. Tertia vero corpus noſtꝝ eſt. formauit enim deus hominem ẜm corpꝰ de limo terre. vtrūqꝫ iſtoꝝ tranſit. corpus quod reuertitur inter ram vnde ſūptum eſt. ſpiritus vero ad dn̄m redit qui fecit illū vt pro meritis recipiat. pͣs. ſpiritus ꝑtranſibit in illo ſub ſiſtet. poſt hunc tranſitum reſurrectionis expectamus innouatō nem. quando terrenum corpus humilitatis noſtre reformabit ſaluator quem exſpctamus configurans illud corpori clarita tis ſue. ſpiritus vero tranſibit amoris pondere in ipſum ſuper num conditorem. Qui vt dicit̉ Sapīe. 7. Capit omnes ſpiritꝰ intelligibiles indos. et ſubtiles. terra igitur tranſibit in celum. celum tranſibit nouo modo in dominū. ſed non tranſibunt ver ba eius quin qd̓ promiſit adimpleat. dixit enim qui ſedebat in throno. Ecce noua facio omnia. Apo.. cuius nouitatis glo riam. nouus ipſe homo mihi inueterato largiatur ꝓpitius qui cum patre et ſpiritu ſancto viuit ⁊cͣ. Liber predicationum ſuper euangelijs dominicalibus. Et in cipuis feſtiuitatibus ſanctoꝝ. Vlme impreſſus per Iohannem Zainer Anno domini. 148 o. circa feſtū ſancti Viti. Finit filicit̓ 14