Incipit ſermo Iohānis Criſoſtimi epī ſuper qͥnqͣgeſimū pſalmū Miſerere mei deus Ictores imitātur arte naturā ⁊ co lores coloribus ꝑmiſcentes viſibi les corporū depingūt ymagines ⁊ faciūt homines ⁊ aīmalia et arbo res ⁊ reges et ruſticos ⁊ barbaros ⁊ pugnas et rixas ⁊ torrētes ſaguinū ⁊ lāceas et ſcuta et ſedem regalem et imꝑatorē ſedentē ⁊ bar baꝝ ſubditū et gladiū acutū et fluuios decurrentes et cāpos varijs floribꝫ adornatos et oīa que vidētur ꝑ artē imitantes mirabilem hijſtoriā vidētibꝫ preſtāt Sicqꝫ ꝓphete veld̓ quidā pictores ſūt virtutis ac malicie Deſcri būt enim et illi pccātorē. iuſtū. penitētē. ſtan tem. cadētē. ſurgētē. citubātem et ſicut faciūt pictores occidentes ⁊ occiſos ſic ꝓphete faciunt aliqn̄ quid̓ inſurgēcia peccata aliquādo eciā alliſa Eodē modo ⁊ demones īpūgnātes ⁊ flētes hoīes ⁊ expūgnātos ſic ⁊ diabolū inſidiātē ⁊ victū Qm̄ ergo talis eſt eoꝝ deſcrip cio vt em̄ cercius hec eadē addiſcamus et ſtā tes quidē deforis ꝯſiderāntes ymagines nichl̓ acquirimꝰ lucri Quid enī michi ꝓdeſt regis et ꝯſul̓ ymagiuē intueri cū neqꝫ rex fic̓ poſſūt nec quidē cupio que erit mͥ vtilitas viſionis cuiꝰ deſideriū nō habeo Quid ⁊ ſi deſidea̓uero
