Seite
lius. Scito em̄ ⁊c̄. Uult gͦ ꝙ homo vere fortis nō debet reputa­re contumeliā ab inimico ſibi illatā. nec vindictā ſtatim appetere ſed ſufficit alicui potuiſſe nocere. qꝛ ẜm Boeciū inimico parcere eſt opus pietatis. qͥ aūt parcit dementiā facit. Quia ẜm Tulliuꝫ primo retorices. Patiētia eſt honeſtatis ac vtilitatis cauſa. re rum arduaꝝ ⁊ terribiliū voluntaria ac diuturna ꝑpeſſio. Neminē ſuſurro appetas. neminē ſuffodias. palā aggre dere palmā. Nec geras cōflictū. niſi prius indixeris nam fraudes ⁊ dolos imbecillem decet habere. In iſta ꝑte Seneca ponit vnā aliā ſpēꝫ magnanimitatis q̄ d̓r fiducia ſeu magnificētia. Et ponit tria documēta. duo negatiua. ⁊ vnū affirmatiuū. ⁊ poſtremo ſubiungit rōnem p̄dictoꝝ. Pri mū documentū ꝙ magnanimus neminē debet deciꝑe ſeu circū­uenire. Suſurrator aūt eſt detractor qͥ in occulto eſt inimicus. ⁊ manifeſte amicus. Scd̓m documentū eſt. ꝙ magnanimꝰ in ſuo ſermone nō debet rimari ſecreta alterius Iuxta illud Cathonis. Alterius dictuꝫ vel factum ne carpſeris vnqͣꝫ. Exēplo ſimili ne te derideat alter. Teſtis eſt ſalutaris poeta cū inquit. Nullius ar­chanū nec amici crimina ꝑdes. Nec ea ſcruteris que latuiſſe de­cet. Tertiū documentū eſt ꝙ magnanimꝰ in ſua victoria ma­nifeſte debet apparere nō in occulto inimicū aggredi. nec debꝫ ge­rere bella. niſi manifeſte indixerit prius inimico vt ſe p̄parare poſ ſit ad opponendū. ⁊ rōnē illius adiūgit. nā ille nō magnanimꝰ eſt qͥ querit dolos ⁊ fraudes cū illa faciūt aliquē imbecillem. q̄ vitia oppoſita ſunt magnanimitati ⁊ fortitudini. Exis magnanimus. ſi pericula nō appetas vt temerari us. nec formides vt timidus. nā timidū nil facit animuꝫ niſi reprehēſibilis vite conſcientia. Hic Seneca ſubiūgit aliā ſpēm magnanimitatis in fine huius capituli que dicitur ꝑſeuerātia. dicens vt in textu. Un̄ bene agere paꝝ ꝓdeſt ſi mēs labilis extat. Id̓o Tulliꝰ in primo retho. deſcri­bens ꝑſeuerantiā ſic ait. Perſeuerātia ē in rōe bn̄ ꝯſiderata ſtabil̓ ꝑpetuāqꝫ māſio. propterea dicit hic Seneca ꝙ ille vere magna­nimus eſt qui non appetit pericula ſicut temerarius. ſed aggre­ditur ea que aggrediendo ſunt. quia vt ait Tullius libro primo in tuſculanis queſtionibus. Nemo ſe ſine magna ſpe in mortem offert ⁊ n̄ formidet ea que timēda ſūt. Rōnē ſubiūgit. Nā nihil ali­ud facit mentē timidam niſi perſeuerantia vituperabilis vite ⁊c̄.