ra inſunt. quia natura modico contēta eſt. Un̄ Catho. Cōmoda nature tibi nullo tꝑe deſunt. Si fueris contentus eo qd̓ tꝑa pre­bent. Qd̓ etiā intelligit̉ hic cum dicit̉. Si cōtinens fueris. ille qui ſibijp̄i cōtentus ſatis eſt. cum diuitijs natus eſt. Ex illo eli­citur ille diues eſt qui contentat̉ in his habet. Und̓ Eneas in epl̓is. Non em̄ ille pauꝑ eſt qui parū habet ſed qui plus cupit. Secundū. ſi tu vis vocari temꝑatus. tūc refrenare debes tua deſideria amouere voluptates corꝑales. que vim rōnis ipſius intellectus abſoluūt. Un̄ Uirgiliꝰ. Trahit ſua quēqꝫ voluptas. Ex ip̄is em̄ nihil boni oritur. quia homines a ſapiētia retrahunt Iuxta illud Hieronymi. Studio inſiſtere poſſumus ſuꝑabū dantiā in mente cogitantes. Tertiū ſi vis dici tēperatus. non comede citra ſaturitatē. ſed cum mēſura. bibe vt non cōmittas ebrietatem. Un̄ Ganfredus in poetria noua. Quādo famē refi­cis dapibꝰ non ſis ita plenus. nihil apponi queat amplius. Et ſubdit. non tantū quantū poſſis. ſed quantū ꝓdeſt. Un̄ etiā Ph̓s in de ſecretis ſecretoꝝ ad Alexandꝝ ſic ait. Si vis eſſe ſanꝰ nūqͣꝫ ede ad ſaturitatem. nec bibe ad ebrietatem. Obẜua te ne in cōuiuio vel in qualibet vite cōitate imi­taberꝭ. qͣs dānare videatꝭ Nec pn̄tibꝰ delicijs inherebis. nec deſiderabis abſentes Uictus tibi ex facili ſit non ad voluptatē. ſꝫ ad cibū accede. palatū tuum fames excitet non ſapores Deſideria tua ꝑuo redime Si ad naturā viuas. nunqͣꝫ eris pauꝑ Si alicui ſua vident̉ ampliſſi­ma. ſi totius mūdi dn̄s ſit miſer eſt Qui pauꝑtate bn̄­ꝯuenit. diues iudicet̉. qꝛ tm̄ curare debes vt deſināt atqꝫ ita qͣſi ad exemplar diuinū cōpoſitus. a corꝑe ad ſpi ritū qͣꝫtū potes abducere te feſtina. Hic Seneca ponit documenta ad homineꝫ temperatum ſpe­ctantia. Primū ſi vis dici temperatus tunc ſerua illud in qua libet ſocietate. ne damnes illos quos imitaris. ſed potius ſit pre oculis dictum Cathonis. Iudiciuꝫ populi nunqͣꝫ contempſeris vnus. Ne nulli placeas dum vis contemnere multos. Et ratio ē. quia qui alios vilipendit ſibijp̄i vituperiū acquirit. Sed quō de­