De nobilitate ꝓgeniei IIIIprima vxore genuit conſtantinus. filiuꝫ Cuius nomenerat coſtus. Hic creſcēs inꝑſona ⁊ vltra etatem ſuā inmoruꝫ ꝑſpicuitate auū ſuūregem ſcꝫ ſenem valde alacrem fecit. ac taliter exhilaratus de filie ſue ꝓle: pro regni ſucceſſoria gubernatione non multū poſt viā carnis vniuerſe eſt ingreſſus.Factus igitur coſtus iuuenis pulcherrimus: om̄ibuscarus ⁊ gratioſus de cōſenſu romanoꝝ a pr̄e ſuo cōſtātino coronatus eſt in regnomaterno: qͥa ipſe conſtantinus diebꝰ illis a romāis nutu diuino vt patebit fueratreuocatus. Tūc conſtātinꝰcoſtum filiū ſuū coronatuꝫin regno materno cū matredimiſit. ⁊ inde ad romaꝫ receſſit Et hec cauſa eſt quarehiſtoria Triꝑtita tenet ꝙ qͥdam alij hiſtoriographi nōcomputāt p̄dictum regē coſtum. inter filios ipſius conſtantini. quia nō fuit eū localiter ſecutus. ſed cum matre. vt dictum eſt remāſit ingrecia. Et cōſuetudo: hiſtoriographorum eſt vt in plurimū. qn̄ volūt tenere hiſtoriam alicuius hoīs. ꝙ tuncnō ponāt nomīa omniū filiorū eius ſed tantū illoruꝫ qͥſequūtur pr̄em: ⁊ preſentesſūt in actibꝰ ſuis. ⁊ illorumetiā qui paternā conſequūt̉hereditatē. Et ſic de qͣttuorfilijs Cōſtantini nō ponūt̉cōiter ab hyſtoriographis.niſi tres filij ſcꝫ Conſtātinꝰimꝑator. qͥ conſecutus fuithonorem maioris hereditatis ꝓ patre ſuo. vt infra patebit. Et duo alij poſt cōſtātinū nati qͥ ſecuti ſūt pr̄em.videlicꝫ Tertius filiꝰ a pr̄evocatꝰ cōſtantinus. ⁊ quartus liberius dalmaciꝰ nomīatus. Perueniēs quoqꝫcōſtantinꝰ romā ab imꝑatōre ⁊ ſenatu cū magno honore ſuſceptus eſt. ⁊ mox ē directus poſt reditum. cum exercitu maiore priore aduerſus hyſpaniā: quā in paruotemꝑe aſtucia. clemētia ꝓbitate et valida manu ad Romanū reduxit imperiū. Etſubiugata hiſpaia ꝓfectuseſt ꝯtra regeꝫ Britanie necnō ⁊ anglie. qui romāis tūcrebellauerāt. Cum aūt ꝑueniſſet in galliā ſciēs regē britonū multū eſſe rebellem et
