De auerſione Licinij XLV tero. Ad cuiꝰ ſuggeſtōꝫ euſe biꝰ qͥ apud nichomediā erat prīcipi ē familiarꝭ effectus. Un̄ venit ad eū ex tali ſug geſtiōe citatꝰ. Qui poſtqͣꝫ ve nit et cū principe ml̓ta ꝟba reuolueret: om̄iaqꝫ irrita re uocari: ſacri concilij niceni geſta molit̉ atꝫ arriū d̓ auxi lio reuocari ſuadet. qd̓ ⁊ factū eſt ſaltē ad tēpꝰ. vt quēadmodū de fide ſētiret prin cipi exponeret. Tunc ille fi dē ꝯſcripſit q̄ nō qͥdē ſenſuꝫ veruntū verā ꝓfeſſionē ꝯtinere videret̉. Miratus qͥdē eſt imꝑator ⁊ putauit eādeꝫ quā in ip̄ius ꝯcilij dudum geſti expoſitōe ſnīaꝫ hāc cō tineri. Preterea nichomedienẜ ip̄e euſebius malꝰ cū iam ſe cerneret clementiſſimo principi fore gratū. p̄cipue ſub ſpecie ſanctitatis ⁊ eloq̄ntie(licꝫ hoc ſubſeq̄ns eccleſiaſtica nō ꝯtineat hyſtoria) ſcꝫ ꝙ ſe fidelit̓ ſubſti tuit ꝓ honore ipſius princi pis dotantis ſctāꝫ chriſti ec cleſiā. Eidē etiā principi p̄fatus ꝑſuaſit hereticus: ne a katholico baptizaret̉. nec deuotiōis cauſa vllatenus baptizari ſe ꝑmitteret donꝰ in flumine lauaretur iorda nis in quo xp̄s a Iohanne voluit baptizari. qua de cā differebat baptiſmū Augu. ſtus. Et ab euſebio prefato imbutꝰ ymmo potius dece ptus circa erroneaꝫ peſſimi arrij opinionē: veros et katholicos criſtianos credēs benefacere odire cepit et ꝑſequi: et plures(vt quidam ait occidi mādauit. qͥ eius ꝓ fide catholica errori ꝯtra dicebant. Propter queꝫ errorem ml̓ti iam ſicut canes reuerſi ad vomitū ſub eius imperio ydola colebāt ⁊ ve nerabantur. et de tali ꝑmiſſione ydolatrie rep̄hēditur ab apl̓s petro ⁊ paulo ī viſione ſeq̄nti. tāqͣꝫ ſi in ꝓpria ꝑſona cōmiſiſſet ydolatriā. Non tn̄ ꝙ ip̄e ydola coleret poſtqͣꝫ ī ſigno ⁊ ꝟtute ſācte crucis vicerat Maxentium tyrannū: vt ſupradictū eſt. Sed parū durauit in hoc errore auguſtus. ⁊ in ꝑſecu tione chriſtianoꝝ qua cepe rat facere. Nam circa viceſi mū eius imperij annum a deo lepre morbo ꝑcuſſus ē: vt in hyſtoria ſancti Silue ſtri habet̉. qꝛ habita viſione
