Seite
ait Cicero. Qd̓ Heronimꝰ et plures alij ſancti confirma­rūt: Uiuentibꝰ mūdo vita nō eſt ſed mors. At que marty ribus datur vere vita eſt. Nulli ergo dubiū ꝙ potius eſſe illud ex quirere debemꝰ ac amare qd̓ in vera vita ꝯſiſtit: qͣꝫ id quod in ea vita que mors eſt nos miſerabilibꝰ erum nis torquet. Quid em̄ miſerabilius hac vita? Quis eius infeſtationes conſiderare velit: et non dulce mori mani­feſte cognoſcet: ⁊ mortem nō penā ſed morā mortis diju­dicabit? Nam ſine aſſiduitate morborū hanc vitā ducere non poſſumꝰ: qm̄ nūc de pectore/ nūc de capite/ nunc de vētre/ quādoqꝫ de faucibꝰ cōquerimur. Aliqn̄ nerui nos: aliquando pedes vexant. Mane detractio: ſero nos di­ſtillatio ferit. Aliquando ſupereſt ſanguis: aliqn̄ deeſt. Hinc atqꝫ illinc alijs etiā īnumeriſ tēptamur incōmodis. videlicet qꝛ vbiqꝫ luctꝰ: vbiqꝫ deſolatio nos agitādo fati gat. Undiqꝫ ꝑcutimur: vndiqꝫ amaritudīe replemur. Et quid vlterius ſingl̓a recitare laboro: cū aduerſitates in­numere animū cateruatim pulſent? Calamitates ingemi nēt: cū cūctos affligat anxietas: ſolicitudo moleſtet: do­lor extenuet: cōturbet triſticia: contriſtet turbatio: pauꝑ enim ⁊ diues: ſeruus et dn̄s: deniqꝫ bonus ⁊ malus: om̄es mūdāis cruciatibꝰ affligunt̉. At quot anini infeſtatiōes: quot diaboli infuſiones patiamur: latius in ſequentibus proſequemur. Quāobrem licet caro viuificatiōis officiū amet: tantāqꝫ cū eo pacē pepegerit: vt ſi quid ei cōtrariū nouerit: implacabili odio naturali quodā īſtinctu abhor reat: ⁊ curioſa ſollicitudine aduerſet̉: ob hocqꝫ ille cebra­rū deſiderio ad vite amorē vt ⁊ cetera bruta animalia cō ducamur: tamē ſi mente parū eleuet̉ homo videatqꝫ tan­tas ſollicitudinuꝫ anxietates: et ꝙ omnis dies cū ꝑte ſue vite diffugiat: Et crebri ſubeāt morbi triſtiſqꝫ ſenectꝰ. Et Ouoſit. cito labor ⁊ dure veniat in clemētia mortis: odio contra difficillimā vitā cōcitatur. iuxta illud: morte mori meli eſt: qͣꝫ mortis ducere vitā. Et tūc rationalis homo ſe ma­gis mente erigens: inſpicit creatorē: ⁊ modū quo ad illuꝫ