Vrgata ꝯſcīa apcior ē amori d̓ino. Vn̄ ſic̄ ſpeculū purgatū p̄t plus reluce̓ Sequit̉ ergo nūc via illuīa tiua qua incipit vide̓ et cognoſce̓ dilectū ſuuꝫ quē prius ꝓpt̓ rubiginē pctōꝝ vide̓ pot̓at. Vn̄ q̄rit Quis ē dilectus meus rn̄det. ipſe ē michi tot et tanta bn̄ficia tulit. qd̓ ſi poſſibile eſſꝫ ab eius laude et gr̄aꝝ actōne nunꝙͣ ceſſare deberē Hanc viā illuīatiuam Dauid habuit in psͣ ait Bn̄dic aīa mea dn̄o. et oīa intra me ſunt noī ſancto eiꝰ Conſiderand̓ tn̄ ē pnͥcipalit̓ debemꝰ deū dilige̓ ꝓpt̓ bn̄ ficia ſua. ſꝫ ꝓpt̓ immenſam ſuā bonitateꝫ et ꝓpt̓ ſeip̄m Sic̄ em̄ ꝓpt̓ lumē non videt̉ res finalit̓ ſꝫ mediāte luīne videt̉ clariꝰ occaſionalit̓ Sic illa via d̓r illuīatiua. qꝛ accēdit ꝓuocat et illuīat om̄ꝫ hoīeꝫ ad deū diligendū. Vn̄ Bn̄har. Tot bn̄ficia ꝯtulit michi deus qd̓ ſi ꝯſiderarē et ſi vnꝰ ruſticus michi fe ciſſet. tenerer dilige̓ Quid igit̉ rependā ſum̄o amatori ſuis bn̄ficys Certe gr̄as agā et cōmemorabo quantū potero Vn̄ de hac gͣtitudine et via illuīatiua videat̉ ſequēs tabula ſcd̓m alphabetū Racias tibi ago ſumme deꝰ de Ardentiſſimo amore tuo creaſti me nichil mei indigens. qꝛ me carere pot̓as. qͥa nichil ſum vtilis ſꝫ ex tua bonitate et̓na ꝑticipaſti michi viue̓ et ītelligere. et ad imaginē tuā me formaſti Benigniſſima īcarnacōe tua et redēpcōe Tu es em̄ ille rex regū ſedes ſuꝑ cherubin et ītueris abyſſos. ꝓpter nr̄aꝫ ſalutē nr̄os defectꝰ aſſumpſiſti pauꝑtatē famem ſitim t̓ſticiam et dolores ⁊cͣ In t̓ris viſus es et hoībus ꝯuerſatus es et delicie tue filys hoīm vn̄ hec ex nr̄is meritis. ſꝫ ex tua et̓na bonitate Quātas blaſ­phemias. irriſiones. tormenta. nobis ſuſtinuiſti coacte ſꝫ libent̓ et volūtarie et ſolū libent̓ ſꝫ et ardent̓ Poteras nos ꝓpt̓ pctā nr̄a in nichilū redige̓. aut c̓te alios hoīes inno centes creare. ſꝫ bonitate tua nos hr̄e voluiſti ym̄o nobis tāta ſuſtinuiſti quaſi te odires et nos dilige̓s exaltādo quid meliꝰ deo et quid vilius pctōre. qui cane peior eſt et illudit̉