Prologus.em̄ charitatē excelſe paupertatis:eximie humilitatis: profundē or̄onis ſapīe: māſuetudinis: obediētiepatientie: ceterarūqꝫ virtutū exemplar ⁊ doctrinā ſic inuenies: ſicut īvita chriſti dn̄i virtutū. De hoc bernardus in ſer.xxij. ſuꝑ cantica ſicait. In caſſum proinde qͥs laboratin aquiſitiōe virtutū: ſi aliūde easſperandas putat qͣꝫ a dn̄o virtutūcuius doctrina ſeminariū eſt prudentie: cuius mīa opus eſt iuſticie: cuius ſpeculū vita temperātie:cuius mors inſigne fortitudinis ēſignū. Hucuſqꝫ Ber. Qui ergo eūſequit̉ errare nō poteſt nec falli: adcuius virtutes imitandas ⁊ adipiſcendas ex frequēti meditatiōe coraccendit̉ ⁊ animat̉: deinde virtutēdiuina illuminat̉: ita ꝙ et virtuteinduit: et a veris falſa diſcernit: adeo vt plures fuerint illitterati etſimplices: qͥ magna ⁊ ꝓfunda deicognouerūt. Preterea vnde credisꝙ beatus Fraciſcus ad tantā virtutū copiā ⁊ ad tam luculentā intelligentiā ſcripturaꝝ: ⁊ ad tam ꝑſpicacē noticiā fallaciaꝝ hoſtis etvitioꝝ peruenerit: niſi ex familiariꝯuerſatiōe ⁊ meditatiōe dn̄i noſtriIeſu chriſti. Et ꝓpterea ſic ardenterafficiebat̉ ad ipſum. Nam in cunctis virtutibus qͣꝫtum perfectiuspoterat imitabat̉ eundē: ac tandēipſo complente ⁊ perficiēte Ieſu ꝑimpreſſionē ſanctoꝝ ſtigmatū: fuitin eū totaliter tranſformatus. Uides igit̉ ad qͣꝫ excelſum gradū meditatio chriſti perducit. Sed tanqͣꝫfundamentū efficax ad maioris cōtemplatiōis gradus ſublimat: qꝛibidē inuenit̉ vnctio que paulatimpurificās et eleuās: aīam docet deoībꝰ de qͥbꝰ non eſt ſermo ad pn̄s.Nune em̄ te in ipſas vite chriſti meditatiōes aliqualiter introducerecogitaui: ſed vellē ꝙ hoc a magisexperto magiſqꝫ docto acciperes:qꝛ in talibus maxime inſufficiensſum. Ueꝝ iudicās melius fore aliqua vtrūqꝫ dicere qͣꝫ penitus tacere: experiar imperitia meā: ⁊ familiariter tecum loquar rudi ⁊ impolito ſermone: tū vt poſſis melius q̄dicunt̉ capere: tū vt nō aurē ſed metem inde ſtudeas ꝑficere. Non eſtem̄ in ornamētis ſermonibus: ſedin dn̄i Ieſu meditatiōibus inſiſtendū: ad qd̓ ⁊ Hieronymi doctrinā inducimus dicentis. Sermo rudisvſqꝫ ad cor penetrat: politus autēpaſcit aures. Spero aūt ꝙ ruditati tue ꝯferet aliqͥd mea modicitas:ſed in hoc magis ſpero ꝙ ſi in histe exercitare ſedula meditatiōe volueris: ip̄m dn̄m Ieſum: de quo loquimur: magiſtrū habetis. Nonaūt credas ꝙ oīa que ip̄m dixiſſevel feciſſe meditari poſſumus ſcripta ſint: ſed ego ad maiorē impreſſionē ea ſic ac ſi ita facta fuiſſent tibi narrabo prout ꝯtigerūt vel cōtigiſſe pīe credi pōt: ẜm quaſdā imaginarias repreſentatiōes: qͣs animus diuerſimode ꝑcipit. Nam diuinā ſcripturā meditari: exponere:⁊ intelligere multipharie prout expedire credimus poſſumus: dū tamen nō ſit ꝯtra fidē vel bonos mores. Aum ergo me narrāte inuenies: ita dixit vel fecit Ieſus: ſeu alij qͥintroducunt̉: ſi id ꝑſcripturā probari nō poſſit: nō aliter accipias qͣꝫdeuota meditatio exigit: hoc eſt accipe perinde: ac ſi dicerē: mediterisꝙ iſta fecit vel dixit dn̄s Ieſus: et
