¶ Ca. II Totus moriat̉ adā cū oībus qui ī eo erāt: qꝛ preuaricādo pomū guſtauit. Dixit miſcd̓ia: vt qͥd dn̄e feciſti me: Sic em̄ veritas: ꝙ ego pe rij ſi nunqͣꝫ miſerearis. Econtra ve ritas. Si predictā ſententiā tuā pͥ uaricator euaſerit: etiā nec veritas tua permanet ineternū. Fuit autē hec queſtio per patrē miſſa ad filiū Ipſa aūt veritas corā eo eadē fate bat̉. Fateor dn̄e ꝙ bono zelo mouetur miſericordia: ſed nō aſſentirem: qꝛ preuaricatori potius parce re vult qͣꝫ ſorori. At miſcd̓ia. Tu neutri parcis: ſed indignatiōe ſeuis cōtra preuaricatore: vt inuoluas pariter ⁊ ſororē. Sꝫ nihilominus fortiſſime veritas allegabat. Dn̄e ꝯtra te hec queſtio intorquet̉: ⁊ cauendū ne verbū patris euacue tur. Dixit pax. Parcite vobis a verbis iſtis. Uirtutū non eſt honeſta ꝯtentio. Uidens controuerſiā ma gnā: ⁊ rōnes fortes ⁊ efficaces: nō vidēs quō circa hoīem poſſent mi ſericordia ⁊ veritas cōſeruari: ſcripſit rex ſententiā ⁊ paci que propin quius ſtabat dedit legendā: ſic ꝯti nentē. Hec dixit. Perij ſi Adā nō moriat̉. Et hec dixit. Perij ſi miſeri cordiā nō ꝯſequat̉. Fiat mors bona: ⁊ habet vtraqꝫ que petijt. Obſtupuerūt oēs in verbo ſapiētie: et ꝯſenſerūt vt moriat̉: miſericordiaꝫ ꝯſequēdo. Sed querūt quō poteſt mors bona fore cum ſit horribilis etiam ipſo auditu. Reſpondit rex Mors peccatoꝝ peſſima: ſed ſanctorū eſt glorioſa ſeu precioſa. Ut ergo reperiat̉ ianuā vite: inueniat̉ qui ex charitate moriat̉ nō obnoxiꝰ morti: et ſic mors nō poteſt tenere innoxiū: ſed faciet in ea foramēper quod tranſeant liberati. Placuit ſermo. Sꝫ vbi talis poterit reperi ri? Redijt ergo ad terrā veritas: et miſcd̓ia remaſit in celo. Nam iuxta ꝓphetam. Dn̄e in celo miſcd̓ia tua: ⁊ veritas tua vſqꝫ ad nubes. Circuit veritas orbem terraꝝ ⁊ ne mo mundus a ſorde: nec infans vnius diei. Miſcd̓ia perluſtrat ce lum ⁊ neminē inuenit qui ſufficiēteꝫ ad hoc habeat charitatē. Oēs em̄ ſerui inutiles ſumus: ⁊ cū benefecerimus: dicere debemꝰ ꝙ inutiles ſerui ſumus. Si ergo hec vi ctoria debeat̉ quo nemo maiorem charitatē haberet: vt aīam ſuā pro inutilibus poneret. Redeūt ergo ad ſtatutū diē anxie multū: nō inuento quod deſiderabāt. Dixit ergo pax. Uos neſcitis quicqͣꝫ: nec quicqͣꝫ cogitatis. Nō eſt qui faciat bonū nō eſt vſqꝫ ad vnū: ſed qͥ dedit ꝯſiliū ferat auxiliū Intellexit ergo deus et ait. Penitet me feciſſe hoīem quē creaui. Et vocato Gabriele dixit ei. Uadē dic filie ſyō id eſt marie. Gaude filia ſyō: ecce rex venit tibi. Uſqꝫ hūc Bernar. Uides igit̉ qͣꝫ magna pericula fuerūt ꝓpter peccatū: ⁊ qͣꝫ magna difficul tas ſit īuenire remediū. In hoc er go ꝯſenſerūt predicte virtutes precipue in perſona filij. Nam perſona patris aliqualiter videt̉ terribilis ⁊ potens ⁊ ſic ſuſpicari quodāmodo potuiſſent pax ⁊ miſericordia. Perſona vero ſpūſſancti benigniſſima eſt ⁊ ſic ſuſpicari poterāt iuſticia ⁊ veritas. Ideo perſona filij tanqͣꝫ media accepta eſt ad hoc remediū faciēdū. Hoc aūt nō proprie: ſꝫ appropriate intelligas. Tūc impletū eſt illud ꝓpheticū. Miſeri
