Seite
Ca. IIII ſicut tu: ideo petebam mihi gratiā ⁊ virtutes. Et iteꝝ. Filia tu credis ꝙ oēm gratiā quā habui habueri ſine labore. Non eſt ita: īmo nullā gratiā donū aūt virtutē a deo ha­bui: niſi magno laborē: ꝯtinua or̄o ne: ardēti deſiderio: ꝓfunda deuo tiōe: multis lachrymis ⁊ multa a­flictiōe: dicēdo. faciēdo ⁊ cogitādo ſemꝑ ſibi placita ſicut ſcieba ⁊ po­terā: excepta gr̄a q̄ ſctīficata fui in vtero matris. Et addidit. Pro fir­mo ſcias: ꝙ nulla gr̄a deſcēdit in aīam niſi ꝑ or̄onē ⁊ corꝑis afflictō nē. Poſtqͣꝫ aūt fecerimus q̄ ꝑ nos facere poſſumus: licet parua ſint: ipſe venit in aīam ſecū ferēs altiſſi ma dona: ita ꝙ videt̉ aīa in ſeipſa deficere ꝑdit memoriā: nec recolit ſe feciſſe vel dixiſſe aliqͥd deo gratū ⁊ tūc videt̉ ſibijpſi vilior ⁊ deſpecti or qͣꝫ vnqͣꝫ fuerat. Hucuſqꝫ de di­ctis reuelatōibꝰ. Btūs aūt Hie ronymus d̓ vita ipſius ita ſcripſit Hāc regulā btā ꝟgo ſtatuerat ſibi vt a mane vſqꝫ ad tertiā or̄oni inſi ſteret: ⁊ a tertia vſqꝫ ad nonā ī oꝑe textrino ſe occuparet: a nona vero iteꝝ ab or̄one nō recedebat: donec ei angelus apparebat: de cuiꝰ ma­nibꝰ eſcā acciꝑe ſolebat ⁊ meliꝰ ac melius ī dei oꝑe ⁊ amore ꝓficiebat Fiebatqꝫ vt ī vigilijs reperiret̉ pͥor in ſapīa dei erudit. or: in hūilitate ꝓfundior: ī carminibꝰ dauiticis ele gātior: in charitate gratioſior. ī pu ritatē purior: ⁊ in oī ꝟtute ꝑfectior Erat eī ꝯſtans ⁊ īmobilis: ⁊ cū qͦt tidie meliꝰ ac melius trāſiret: hāc iraſcentē nullus vidit vel audiuit Oīs ſermo eius ita erat gr̄a plenꝰ vt cognoſceret̉ in lingua eius d̓s. Semꝑ in or̄one ⁊ inſtructōe legis dei ꝑmanebat. Et ſollicita erat cir ca ſuas ſocias: ne aliqͣ ex eis in ali quo ſermone peccaret: ne aliqͣ riſu vocē ſuā exaltaret: ne aliqͣ in iniu­rijs aut in ſuꝑbia ꝯͣ parē ſuā excre ſceret. Sine intermiſſione bn̄dice bat deū: ⁊ ne forte in ſalutatōe ſua a dei laudibꝰ tolleret̉ ſi aliqͥs eam ſalutaret: illa ꝓ ſalutatōe deo gr̄aſ reddebat. Deniqꝫ ex ea pͥmo exijt vt dū ſalutant̉ hoīes ſctī deo gr̄a­dicāt. De eſca quā d̓ manibꝰ ange­li recipiebat: ipſa reficiebat̉: qua at a pōtificibꝰ templi accipiebat: pau peribꝰ erogabat. Quottidie vide­bat̉ ei angelus loqui: ⁊ qͣſi chariſſi me obtemꝑare ei. Hucuſqꝫ Hie­ronymus. In anno qͣrtodecimo btā virgo fuit deſponſata Ioſeph ꝑ diuinā reuelationē ⁊ redijt Na­zareth. Et qͣliter factū fuit: inueni­es in legenda d̓ natiuitate ſua. Et hec ſunt q̄ ante incarnationē dn̄i nr̄i Ieſu xp̄i poſſumus meditari. Ipſa rumines: ⁊ in eis delecteris toto affectu eā memorie cōmēdan do: ⁊ oꝑe imitando: quia deuotiſſi ma ſunt. Incipiūt meditatiōes vi te domini Ieſu de incarna­tiōe eius. Luce. i. Ca. IIII Oſtqͣꝫ aūt venit plenitudo tꝑis quo ordinauit btīſſi­ma ⁊ ſūma trinitas generi humano prouidere per incarna tionem verbi: propter nimiā chari tatem ſuam qua genus humanū diligebat: commouente eum miſe ricordia ſua ⁊ nihilominus ad in­ſtantiam ſupernorum ſpirituum: ⁊ beata virgo rediret Nazareth: vo cauit deus omnipotens Gabrielē