Ca. IIII Fo. V archangelum: dixit ei. Uade ad dulciſſimā filiā noſtrā Mariā de ſponſatā Ioſeph: ſuper oēs crea­turas nobis chariſſimā: dic ei filius meus ꝯcupiuit ſpeciē ſuā: et eam elegit ſibi in matrē: roga vt ip̄m letanter ſuſcipiat: qꝛ per ſalutē totiꝰ generis humani ope­rari decreui: obliuiſci volo iniu­rie mihi facte. Attende hic re­cordare que tibi in principio ſupra dixit vt diſcas oīa que faciūt dn̄m te exhibere preſentē. Hic ergo ima gineris aſpicias vt potes deum qꝛ incorporeus eſt. Sed aſpice tanqͣꝫ magnū dn̄m ſedentē in ſolio vultu benigno pio paterno: qua ſi ꝯſiliari volentē: reconcillādo di­mittentē: Gabrielē facie hilari et iocunda: flexis genibꝰ: inclinato vultu timoroſo reuerēti ambaſſi atam dn̄i ſui attenti ſuſcipientem. Surgēs itaqꝫ Gabriel iocūdus et gaudēs volitauit ab alto in hūa na ſpecie in momēto fuit corā vir­gine ī thalamo domūcule ſue ma nente. Sed tam cito volitauit Gabriel qͥn preueniret̉ a dn̄o ſan­ctam trinitatē ibi reperiret preue nit nunciū ſuū. Scire em̄ debes excelſum incarnatiōis opus totiꝰ fuit trinitatis: ſed ſola perſona fi­lij fuit incarnata: ſicut ſi tunicā in duenti duo ex lateribꝰ eius ſtantes adiuuarēt: tunice manicas te nerēt. Nunc ergo hic bene aſpice tanqͣꝫ ipſi factus pn̄s: intellige oīa que dicunt̉ fiunt. O qͣlis eſt illa domūcula vbi tales ſunt: in talia exercent̉. Nam licet vbi ſit ſancta trinitas: tn̄ nūc ibi aliquo ſingulari eſſe mediteris rōne ſingularis operatiōis. Ingreſſus igit̉ Gabriel paraninphus fidelis ad ꝟginē dixit: Aue gr̄a plena: dn̄s tecū: benedicta tu in mulieribꝰ. At ipſa iuxta verba euāgelij turbata fuit in ſermone eiꝰ: cogitās de no­uitate talis ſalutatiōis. Non em̄ ꝯſueuerat ſic ſalutare. In ſa­lutatiōe videret ſe recōmendari de tribꝰ tanqͣꝫ humilis dn̄a debuit ſeu potuit ſe turbare. Cōmēdabat̉ erat gr̄a plena: dn̄s erat ſe­: erat ſuꝑ oēs mulieres be­nedicta. Et humilis pōt ſine ꝑ­turbatōe rubore ſui cōmendatio audire. Turbata em̄ fuit ex vere cundia honeſta et virtuoſa. Cepit etiā timere an hoc eſſet veꝝ: crederat angelū dei vera loqui: ſed ex eo qꝛ ꝓpriū eſt humilibꝰ examinēt ſuas virtutes: ſꝫ defectꝰ potius ruminare: vt ſic poſſint ꝓ­ficere reputātes magnā virtutem paruā: paruum defectū magnū. Tanqͣꝫ prudēs tanqͣꝫ pauida timoroſa ac pudoroſa nihil rn̄dit. Quid rn̄diſſet. Bis audiuit an teqͣꝫ ſemel rn̄deret. Aboīabile eſt virginē eſſe loquacē. Angelus aūt cauſam ſue turbatiōis cognoſcēs dicit. Ne timeas Maria: nec vere cūderis de laudibꝰ qͣs dixi tibi: qꝛ ſic eſt veritas. Non em̄ ſolū plena es gr̄a ſꝫ etiā toto humano generi recuperaſti et re inueniſti a deo ſa­lutē. Ecce ꝯcipiēs paries filiū al tiſſimi qui te elegit in ſuā matrē: ſaluabit oēs ſperāt in eo. Tunc ipſa rn̄dit ꝯfitendo nec negādo cōmendatiōes prefatas: ſed certi­ficari volens de ſua virginitate.ſ. ne perderet de quo multū plus timebat. Querit ergo ab angelo mōſi pecutōs dicis. Quomō