Ca. VI ter morant̉ ⁊ requieſcūt tales matres: talibꝰ filijs fecūdate maria ⁊ Eliſabeth: Ieſus ⁊ Ioh̓es. Sunt etiā ibi magnifici ſenes Zacharias ⁊ Ioſeph. Adueniēte aūt tꝑe ſuo: peperit Aliſabeth filiū: quē dn̄a le uauit de terra ⁊ diligēter aptauit: vt erat expediēs. Puerulus aūt q̄ ſi ipſam intelligēs aſpiciebat eā: et qͣſi ei porrigere vellet: caput ad eā vertebat: ⁊ in ea ſolū delectabat̉: ⁊ ipſa delectāter eundē amplexabat̉ ⁊ oſculabat̉ iocūde. Conſidera ma gnificentiā Ih̓is: nullus vnqͣꝫ ta lem baiulū habuit. In octauo igit̉ die circūciſus eſt puer: ⁊ vocatus ē Ioh̓es. Tunc apertū eſt os lacha rie ⁊ ꝓphetauit dicēs. Benedictus dn̄s ⁊cͣ. Dn̄a vera ſtans poſt aliqꝫ cortinā ne ab hoībꝰ videret̉ qui cō uenerāt ad circūciſionē Ioh̓is: au diebat attente canticū illud ī quo de filio ſuo fiebat mentio: ⁊ oīa cō ſeruabat in corde ſuo tanqͣꝫ ſapien tiſſima. Tandē valefaciēs eliſabet̉ ⁊ Zacharie benedicēs Ioh̓i: redijt in domū habitatōis ſue Nazareth cū ſponſo ſuo. In qͣ reuerſiōe pauptatē eiꝰ ad mentē reuocauit. Redeunt em̄ ad domū in qua nec panē: nec vinū: nec alia neceſſaria inueniūt: ſed nec poſſeſſiones nec pe cunias. Stetit igit̉ his tribꝰ menſibus apud illos forte opulentos. Nūc aūt redijt ad paupertatē ſuā vt ꝓprijs manibꝰ victū procuraret. Compatere ſibi ad amorē paupertatis accendere. ¶ Qualiter Ioſeph voluit occulte dimittere beatā virginem: quia grauida erat. Matthei. i. ¶ Ca. VI Um aūt dn̄a ⁊ Ioſeph ſpō ſus eius ſimul habitarēt: ⁊ ⁊ quieſceret Ieſus in vtero matris: perpendēs Ioſeph ipſam grauidā: doluit ſupra modū. Con ſpiciebat em̄ ꝯiugē ſuā ſemel ⁊ plu ries ⁊ turbabat̉: ⁊ eidē vultū oſten debat turbatū: ⁊ ocl̓os auertebat ab ea: ſuſpicās hoc ex adulterio ve niſſe: ⁊ cogitabat eā occulte dimittere. Uere de eo dici pōt ꝙ eiꝰ laus eſt in euāgelio. Dicit em̄ ibi ꝙ erat viriuſtus: magne em̄ virtutꝭ erat. Cum em̄ d̓r cōiter ꝙ quaſi ſumme ve recundie doloris ⁊ furoris ſit viro adulteriū vxoris: tn̄ ipſe virtuoſe ſe temperabat ⁊ eā accuſare nolebat: patiēter pertrāſibat hanc iniuriā: nō ſe vindicās: ſed pietate victus cedere nolens voluit eā occulte dimittere. Sꝫ nec dn̄a ꝑtranſiuit ſine ꝑturbatiōe. Perpendebat em̄ ⁊ videbat ip̄m eſſe turbatū: ⁊ de hoc etiā ipſa turbabat̉. Humiliter tn̄ tacebat: ⁊ occultabat dei donū: et potius voluit reputari vilis ⁊ ma la: qͣꝫ ip̄m bonū producere ac ꝓpalare: aut de ſe aliqͥd loqui qd̓ ad ia ctantiā putaret̉ peruenire. Rogabat em̄ dn̄m vt apponere remediū dignaret̉: ⁊ hanc ſibi ⁊ viro ſuo ꝑ turbationem auferre. Uide qͣꝫ ma gna turbatio ⁊ anxietas erat ieis: ſed dn̄s prouidit vtriqꝫ. Miſit em̄ angelū ſuū qͥ dixit Ioſeph in ſomnis ꝙ ꝯiunx eius deſpirituſancto ꝯceperat: ideo ꝯfidenter ⁊ letanter ſtaret cum ea. Unde tribulatione ceſſante redijt conſolatio magnaNam dn̄s poſt tempeſtatem tran quillum facit. Queſiuit aūt a virgine glorioſa Ioſeph de incarnatiōe mirifica: qd̓ dn̄a diligēter per
