Seite
Ca. VII Que incōtinenti ſe reclinās recol­ligens eū ⁊ dulciter amplexās: po ſuit in gremio: ⁊ vbere de celo ple­no a ſpūſancto edocta: cepit laua­re ipſum ſeu linire per totū corpꝰ cuꝫ lacte ſuo. Quo facto inuoluit eū in velo capitis ſui: ⁊ poſuit eum in preſepio. Tunc bos ⁊ aſinus po ſuerūt ora in preſepio flantes per nares: ac ſi rōne vtentes cognoſce rent: ꝙ puer ſic pauperrime conte ctus calefactiōe tanti frigoris indi gebat. Mater vero flexis genibus adorauit eundē: ⁊ grās agens di­xit deo. Gratias ago tibi domīe ſā cte pater: qꝛ filiū tuū mihi dediſti: ⁊ adoro te deus eterne ⁊ te filiū dei viui ⁊ meū. Similiter aūt Ioſeph adorauit eū ⁊ accipiēs ſellū aſini ⁊ extrahēs de ea cuſſinellū de lana ſeu de bera: poſuit iuxta p̄ſepe vt ibi dn̄a ſederet ſuper eo. Ipſa ergo ſe poſuit ad ſedendū: ⁊ ſellā poſuit ſubtus cubitū: ⁊ ſic ſtabat dn̄a mū di: tenēs vultū ſupra preſepe inni­xa oculis ⁊ toto affectu ſuper dul­ciſſimū filiū ſuū. Hucuſqꝫ de reue lationibus. His igit̉ ſic oſten­ſis: diſparuit dn̄a ⁊ remanſit ange­lus: ⁊ dixit ibi laudes magnas ⁊ lō gas quas etiā ille mihi dixit: nec dicendi vel ſcribendi aptitudinem habui. Uidiſti ortum dn̄i ſanctiſſi mi principis: et partū ſimiliter re­gine celeſtis: etiā in vtroqꝫ arctiſſi­mā paupertatē attendere potuiſti. Multis em̄ indiguer̄t ⁊ ipſam cer­tiſſime obſeruauerūt. In his pan­nis cōplacet ſibi: in his ſericis de­lectat̉ inuolui. Non cōſolat̉ chriſti infantia ⁊ lachryme eius: ⁊ preſepe ⁊ ſtabulū: garrulos ⁊ cachinantes ⁊ in ſtolis ambulātes ⁊ amātes ꝓ­prias cathedras: ſed pauperes tri bulatos et laborantes. Scd̓m ꝙ ait btūs Ber. Hāc pauꝑtatē ſerua uit beata virgo mater ⁊ filius dei. Non ſunt ſtabulū dedignati: non beſtias: nō fenum: nō cetera vilia. Idem. O pauper: o inops: o pͥmꝰ ⁊ nouiſſimus. Hoſpes in diuerſo rio: pauper in preſepio: fugit in egy pto: ſedet in aſino: cū pauperibus offert̉ in templo ⁊ nudus ſuſpen­dit̉ in patibulo. Potuiſti aduerte re in dulciſſima matre ⁊ puero Ie­ſu maximā corporis afflictionem. Bernardus. Naſcit̉ dei filius cu­ius in arbitrio erat quodcūqꝫ vel­let eligere. Tempus elegit quod ē moleſtius: ⁊ tamē fratres ipſe eſt promiſſus olim per Eſaiā: Paruū lus ſciens reprobare malū ⁊ elige re bonū. Malū voluptas corpo­ris eſt: ⁊ bonū eius afflictio. Sed hanc elegit ⁊ illā reprobat puer ſa piens: verbū infans. Nota itaqꝫ dn̄o angeloꝝ ibi ml̓titudo exiſtēs ſuū dominū adorauerūt. Et ꝯfeſti ad paſtores iuuerūt qui erāt̉ ibi ꝓpe forte per miliare: nunciātes eis na tiuitatē ipſam ⁊ locū. Deinde aſcē derunt in celū cum canticis ⁊ iubi latiōibus: ꝯciuibus ſuis ea ſimili­ter nunciātes. Tanto ergo ſuper­na curia exhilarata gaudio: ma­gnoqꝫ feſto facto: laudibus ⁊ gra­tiarūactiōibus deo patri exhibitis venerūt oēs quotquot ibi erāt ſuc ceſſiue per ordines ſuos videre fa­ciem dn̄i dei ſui: ⁊ orantes eū cum om̄i reuerētia ⁊ etiā matrē eius: ei­dem laudes ⁊ cantica perſonabāt. Quis em̄ eoꝝ nouis auditis in ce lo remanſiſſet: quin viſitaſſet dn̄m ſuū ſic humiliter ꝯſtitutū in terra­