Seite
Ca. VIII Fo. VIII Apl̓s ad hebreos dixit. Et cū iteꝝ introduxit pͥmogenitū in orbē ter­re dixit: Et adoret eum oēs angeli dei. Et hec de angel̓. Uener̄t etiaꝫ paſtores ⁊ adorauer̄t eum: q̄ audie rant ab angel̓ referētes. Mater ve ro prudētiſſima oīa que de ip̄o di­cebant̉ ꝯſeruabat in corde ſuo. Il­li āt gaudētes abier̄t. Genu flecte ei tu qͥ tm̄ diſtuliſti: ⁊ adora dn̄m deū tuū ⁊ poſtea matrē eius: ⁊ re­uerēter ſaluta ſenē Ioſeph. Dein­de oſculare pedes dn̄i Ieſu in pre­ſepio iacētis: ⁊ roga domina vt eū tibi porrigat aut permittat accipe­re. Accipe eū ⁊ inter brachia tua eū retine. Intuere faciē eius ⁊ diligē­ter ac reuerēter deoſculare ⁊ dele­ctare in eo. Confidenter hoc facere potes: qꝛ ip̄e ad pctōres venit pro eoꝝ ſalute: ⁊ cū eis humiliter ꝯuer ſatus eſt. Tandē ſeip̄m dimiſit in cibū. Unde benignitas ſua patiē­ter ſe permittit tangi pro tuo velle Nec imputabit̉ preſumptioni ſed amori. Semꝑ tn̄ cum reuerētia et timore hoc facias: qꝛ ip̄e eſt ſanctꝰ ſanctoꝝ. Poſtea eū reddas matri ⁊ ꝯſpice diligenter qͣꝫ ſtudioſe ⁊ ſa­piēter gubernat eū ⁊ lactat: ⁊ cete­ra facit obſequia. Sta tu adiuua eam ſi potes. In his delectare ⁊ io cundare ac ſedule eā meditari me mēto: ⁊ qͣꝫtum potes fias familia­ris dn̄e ⁊ puero Ieſu: ⁊ intuearis faciē eius ſepe: in quā deſiderāt an geli proſpicere. Semꝑ tn̄ vt dixi cū reuerentia ⁊ timore pariter ⁊ amo­re ne patiaris repulſam. Reputa­re em̄ te debes indignū a taliū con uerſatiōe. Hodie eſt natalis regis eterni filij dei: ⁊ puer natus eſt. nō bis ⁊ filius datus eſt nobis. Sol qͥ erat in nubilo clare refulſit: ſpon ſus eccleſie ꝓceſſit de thalamo ſuo Et ſpecioſus forma pre filijs hoīm ſuā deſideratā faciē oſtendit. Pax eſt hoībꝰ annūciata. Hodie naſcit̉ d̓s ⁊ virgo parit: ⁊ per totū mundū melliflui facti ſunt celi: et in terra canūt angeli: ⁊ apparuit benigni­tas et hūanitas ſaluatoris noſtri dei. Et adoratus eſt d̓s in ſimilitu­dine carnis peccati. Ideo eſt dies iubilatōis gaudij ⁊ leticie magne. De circūciſione domini. Luce. ij. Ca. VIII Ctauo aūt die circūciſus ē puer. ⁊ manifeſtū eſt nomē ſalutis noſtre. ſcꝫ Ieſus qd̓ ab eterno ſibi impoſituꝫ erat: ⁊ ab angelo vocatū priuſqͣꝫ in vtero cō­ciperet̉: ⁊ hoc eſt nomē qd̓ eſt ſuper om̄e nomē: vt in hoc noīe om̄e ge­nū flectat̉ celeſtiū terreſtriū ⁊ infer­noꝝ. Nec eſt aliud nomē ſub celo in quo nos oporteat ſaluos fieri. Ut ait apl̓s Petrus. Hodie ince­pit dn̄s Ieſus ſuum ſacratiſſimū: ſuū precioſiſſimū ſanguinē pro no bis effundere. Tēpeſtiue cepit pa­ti pro nobis: ⁊ qui peccatū nō fecit hodie pro noſtris penā portare ce­pit. Compatere igit̉ ⁊ plora cum eo qꝛ hodie fortiter plorauit. In iſtis em̄ ſolēnitatibꝰ multū gaudere de bemus ꝓpter noſtrā ſalutē: ſed ml̓ tū comꝑati ⁊ dolere ꝓpter ſuas an­guſtias tribulationes ⁊ dolores. Audiuiſti in natiuitate quantā aff­flictionē habuit ⁊ penuriā. Ut in­ter alia hoc etiam fuit: ꝙ quando mater poſuit euꝫ in preſepio ad ca­put eius poſuit quendā lapidem: interpoſito forte paꝝ d̓ feno. Et vt