¶ Ca. XIII ſidera. Et ī oībꝰ querere victū oportebat. Quid de veſtimētis dicemꝰ qͥd d̓ vtēſilibꝰ.ſ. lectis ⁊ alijs infra domū oportunis? Nunqͥd duplicia habebatꝰ Nunquid ſuperfluaHec ꝯtra paupertatē ſunt: ideo ſi habere poſſꝫ nollet eā amare amore pauꝑtatis. Sꝫ nunqͥd dn̄a ſuēdo aūt alia operādo faciebat more quorūdā: oꝑa curioſa? Abſit. Faciebat hoc q̄ tꝑs perdere nō curat. Non em̄ poterat licet in tanta ege ſtate poſita expēdere tꝑs in vanis: nec alias feciſſet. Eſt em̄ periculoſuum vitiū maxime ꝑſonis religioſis. Uis videre quō. Primo qꝛ tē pus ad laudandū deū ꝯceſſum: ex pendit̉ in vanis ꝯtra ip̄m. Multū em̄ plus occupat d̓ tꝑe qͣꝫ expediat opus curioſum: ⁊ hoc valde malū eſt. Scd̓o qꝛ faciēti eſt cauſa vane gl̓ie. O quotiēs reſpicit recogitat ⁊ mēte reuoluit: etiā qn̄ nō operat̉ ⁊ qn̄ debet in deū attendere: vt pul crū opus faciat. Exinde etiā ſe reputat ⁊ vult reputare. Tertio qꝛ ei cui opus facit: eſt cauſa ſuꝑbie. Ta li eī oleo nutrit̉ ignis ſuꝑbie: ⁊ ma gis accendit̉. Sic em̄ rudia ⁊ groſ ſa ſunt hūilitatis exemplū: ſic iſta ſuꝑbie. Quarto qꝛ eſt materia retrahēdi. hoīem a deo. Nam ẜm be atū Gregoriū. Tanto qͥs a ſuꝑno amore diſiungit̉: qͣꝫto inferius delectat̉. Quinto qꝛ ip̄m eſt ei ꝯcupiſcentia oculoꝝ vnū de tribꝰ peccatis ad que oīa reducunt̉. Ad nihilū em̄ talia valēt: niſi vt oculi paſcantur inde vane. Nam quoties quis in talibꝰ delectabiliter reſpicit: ⁊ va ne oculos paſcit: tam qͥ facit qͣꝫ qͥ portat ⁊ vtit̉ totiēs offendit. Sexto qꝛ multoꝝ alioꝝ eſt laqueus ⁊ rui na: vel delectabil̓r aſpiciēdo: vel ſi milē ꝯcupiſcēdo: vel dijudicando: vel detrahēdo: vel murmurando. Cogita gͦ quotiēs d̓s offendi p̄t an teqͣꝫ illa curioſitas ſit deleta. Oīm aūt. taliū ille qͥ fecit opus eſt cauſa. Unde ſi pater doceret filiū face re hmōi nō deberet filius ꝯſentire: qꝛ pctō nō eſt ꝯſentiendū vllo mō. Uides gͦ quot mala ex tali curioſi tate ꝓueniāt. Adhuc eſt aliud malū ⁊ peius oībꝰ: qꝛ curioſitas directe obuiat pauꝑtati vltra oīa p̄dicta: ⁊ in hoc ꝙ leuis incōſtantis ⁊ vani animi eſt iudiciū. Hec aūt ſic curioſe dixi: vt curioſa vites. Non tn̄ ſic debet intelligi qͥn aliquo caſu debeāt rieri opera pulcra ⁊ delicata ſpecial̓r ī his q̄ diuino cultui mancipant̉. In oībꝰ tn̄ oīs inordinata affectio ⁊ intentio eſt cauēda. Sꝫ redeamus in egyptū: ⁊ ꝯſpice dn̄am in laboribꝰ ſuis ſuendo: filando: texēdo: quō facit oīa humiliter fidel̓r ⁊ ſolicite: ſemꝑ hn̄s dili gentē curam ſuꝑ dilecto filio ſuo: ⁊ ſuꝑ gubernatiōe domus: necnō vi gilijs ⁊ or̄onibꝰ iuxta poſſe ſemꝑ in tenta: ⁊ toto affectu eidē cōpatere: ꝯſiderās ꝙ nō habuit regnū gratis dn̄a regni. Sed illud forte ſepe ꝯtigebat: ꝙ alique bone matrone vidētes eius pauꝑtatē ſanctā ⁊ honeſtā ꝯuerſationē: aliqua trāſmittebāt q̄ humil̓r ⁊ cū graꝝ actiōe re cipiebat. Sed ⁊ ſctūs Ioſeph aliqͣ operabat̉ in arte lignaria. Undiqꝫ ꝯcurrit ſibi cōpatiendi materia. ta dem dū aliquā morā cū ea ꝯtraxeris: pete licentiā recedēdi: ⁊ bn̄dictionē pͥmo a puero: deinde a matre: poſtea a Ioſeph genibꝰ flexis cū lachrymis: ⁊ cōpaſſiōe magna
