¶ Ca. XVII Fo. XVII quarentena ꝑ duo miliaria: ⁊ tentauit eū d̓ auaricia. Sꝫ etiā hic homicida ille ſuccubuit. Uidiſti quō ⁊ quotiēs dn̄s Ieſus fuit tētatus. Unde Ber. Qui quartā tētationē d̓ dn̄o nō credit: qꝛ nō legit̉: Igno rat ſcripturā que dicit. Tētatus āt ꝑ oīa ꝓ ſil̓itudine abſqꝫ pctō. Uictoria itaqꝫ facta venerūt. angeli ⁊ miniſtrabāt ei. Hic aūt diligenter attende ⁊ aſpice dn̄m comedenteꝫ ſolum circūſtantibꝰ angelis: ⁊ ꝯſidera bene que ſequunt̉ ⁊ que dicūtur: qꝛ pulcra ſunt ⁊ deuota. Et q̄re quid angeli miniſtrabant vt comederet poſt tantū ieiuniū. De hͦ em̄ ſcriptura nō loquit̉. Poſſumꝰ aūt hoc victorioſum prandiū ẜm qd̓ volumus ordinare. Et ſi eiꝰ po tentiā qui dat eſcā om̄i carni ꝯſide remus: expedita eſt. Quō: Quia res nouas creare: aut de creatꝭ hr̄e poterat ẜm volūtatē ſuā: ſꝫ nō legitur ꝙ hac potentia ꝓ ſe aut ꝓ ſuis diſcipulis vſus fuerit. Pro turbis aūt: ſi quas pauit in multitudine magna d̓ paucis panibꝰ. De diſcipulis autē legimus: ꝙ eo preſente ſpicas vellebāt ꝓpter famē ⁊ comedebant. Similites cū fatigatus d̓ itinere ſedebat ſuper puteu loquēs cum ſamaritana: nō d̓r ꝙ creauit cibos nouos: ſed ꝙ miſit ad ciuitatē diſcipulos ad cibos querendum. Nec eſt veriſimile qd̓ per miraculū ſibi ꝓuiderit: qꝛ miracl̓a faciebat ad alioꝝ edificationē ⁊ inſentia pluriū: ibi aūt nō erant niſi angeli. Quid ergo circa hoc medi tabimur: In mote em̄ illo nō erat habitatio hominū: et parata cibaria portauer̄t ei angeli: ſicut ꝯtigit Danieli. Cum em̄ Abacuc ꝓpheta paraſſet pulmentū meſſoribꝰ ſuis: portauit eū angelus dn̄i ꝑ capilloſ de iudea ī babilonē ad Danielē vt comederet: ⁊ poſtea in momēto re portauit. Memoremurergo hic ⁊ hunc modū aſſumamus ⁊ iocūde mur cū dn̄o in hoc prandio. Sentiatqꝫ mater ſua excellētiſſima de hac eadē iocūditate ⁊ victoria: pieqꝫ ac deuote ſic meditemur. Ueni unt angeli ſathana repulſo in mul titudine magna ad dn̄m Ieſum ⁊ adorātes eū procider̄t in terrā dicē tes. Saluete dn̄e Ieſu d̓s noſter ⁊ dn̄s noſter. Et dn̄s benigne ac humiliter recepit eos: etiā cuꝫ capitis inclinatiōe cogitans ſe eſſe hoīem minoratū paulominus ab angel̓. Dicunt ei angeli. Dn̄e multū ieiunaſtis: qͥd vultis vt vob̓ portemꝰ? Et ille. Ite ad matrē meā chariſſimā: ſi qͥd habet ad manus defer te: qꝛ de nullis cibis ſic libēter veſcor ſicut d̓ ſuis. Tunc duo ex ip̄is pergētes in momēto fuer̄t corā ea: ⁊ ea reuerēter ſalutātes faciūt am baſſiatā ⁊ modicū pulmentū qd̓ ſi bi ⁊ Ioſeph parauerat: ⁊ panē cuꝫ tobalia ⁊ alijs oportunis portant Et forte dn̄a piſciculos aliqͦs ſi po tuit ꝓcurauit. Reuerſi gͦ parāt in plana terra mēſam: bn̄dictionēqꝫ ſolēniter agūt. Aſpice hic bn̄ in ſin gulis q̄ agit: ſedet in terra: cōpoſite ⁊ curial̓r ⁊ ſobrie comedit: circū ſtant angeli miniſtrātes dn̄o ſuo. Alius ſeruit ei d̓ pane: aliꝰ d̓ vino: alij portāt piſciculos: ⁊ alij cantēt de canticis ſyō: ⁊ iocn̄dant̉: ⁊ diē fe ſtū agūt corā deo. Sꝫ ſi diei liceat: ꝑmixtū eſt eis hoc feſtū ploratōe ꝑ maxīa: ꝓpter quē ⁊ nos debemꝰ plo rare. Cōſpiciūt eū reuerēter: ⁊ ꝯſide
