¶ Ca. XVIIIrantes dn̄m ⁊ deū ſuū: ac totiꝰ mūdi creatorē: qͥ dateſcā om̄i carni ſichumiliatū: ⁊ ſuſtentatiōe cibi corporalis indigentē ⁊ comedentē vtceteri de ppl̓o: mouent̉ compaſſiōeCredo ei ꝙ ſi corde affectuoſe eumſic ſtantē ꝯſpiceres: ⁊ eū aliqual̓rdiligeres: ex valida cōpaſſiōe clamares ⁊ diceres. O dn̄e qͣꝫta ꝓ mefeciſtis: oīa oꝑa vr̄a plena ſt̓ ſtupore. Adiuuate me vt aliqͥd patiar ꝓvob̓: ꝓ metot ⁊ tanta tuliſtis. Terte hoc ſolū deberet te ī eius amorēaccendere. Tandē ſumpta refectōedixit angelis vt portēt res: ⁊ dicātmatri ꝙ redibit ad eā. Ip̄is āt reuerſis dixit om̄ibꝰ. Redite vos adpatriā ⁊ ad gaudia vr̄a: me em̄ adhuc oporter peregrinari. Rogo ātvos vt me recōmendetis pr̄i ac toti curie celeſti. Qui ꝓcedētes ad terrā ⁊ bn̄dictionē petētes: ea receptaredier̄t ad patriā: ⁊ de eiꝰ victoria ⁊his nouis totā curiā celeſtē repleuerūt. Dn̄s āt Ieſus volēs ad matrē redire: cepit de mōte deſcēdere.Cōſpice bn̄ quō vadit ſolus nudispedibꝰ dn̄s oīm ⁊ ei vehemēter cōpatere. Uenit āt ad iordanē quē iohānes vidēs ad ſe veniētē on̄dit eūdigito dicēs. Ecce agnꝰ dei: ecce qͣtollit pctā mūdi. Ip̄e eſt ſuꝑ quē vidi ſpm̄ deſcēdente qn̄ baptiſaui eūEt ī alia die dum videret eum ambulantē iuxta iordanem dixit. Ecceagnꝰ dei: ecce qͥ tollit pctā mundi.Tūc Andreas et vnꝰ ex diſcipulisIoh̓is iuuer̄t poſt eū. Benignꝰ aūtdn̄s ſitiēs eoꝝ ⁊ oīm ſalutē: ⁊ vt daret eis d̓ ſe fiduciā ⁊ audaciā vertitſe ad eos dicēs. Quid q̄ritꝭ: At illidixer̄t. Rabi vbi hītas: ⁊ duxit eosad domū vbi ſe reducebat tūc ī ill̓ꝑtibꝰ: ⁊ ſteter̄t cū eo vna die. Poſtea duxit Andreas fratrē ſuū Petꝝad Ieſuꝫ: quē alacrit̓ ſuſcepit ſciēsqͥd de eo eſſet facturus. Et dixit ei.Tu vocaberꝭ cephas. Et ſic ī qͣꝫdaꝫnoticiā ⁊ familiaritatē venit cū eisPoſtea volēs dn̄s Ieſus redire īgalileā ad matrē: diſceſſit de ꝑtibꝰillis ⁊ cepit reuerti. Quē etiā nunccōpatiēdo reſpice: ⁊ vade ſꝑ cū eo.Nā ſolus vadit more ſolito nudispedibꝰ ꝑ tā longā viā. lxxiiij. miliarioꝝ. Cōpatiēdoqꝫ ꝯſidera qͥd dn̄afaciebat illo tꝑe: qꝛ pͥuata erat filiotā dilecto. Cū veniſſet domū: mat̓eū vidēs vltra qͣꝫ dici poſſet exhilarata ſurgit ⁊ ei occurrit: ⁊ ī ampletus ſtrictiſſimos recepit. Cui ipſereuerenter ſe inclinauit: ⁊ nutricioſuo Ioſeph ⁊ cū eis more ſolito remāſit. Nūc potes ꝯſiderare qual̓reum mater interrogat d̓ oībꝰ q̄ iſtomedio ꝯtiger̄t qual̓r ei fuerat: ⁊ qͣliter cōpatiebat̉ aſpiciendo eum ſicmacilentū ⁊ pallidum.¶ De apertiōe libri in ſynagoga. Lu. iiij. ¶ Ca. XVIIIAcuſqꝫ ꝑ dei gr̄aꝫ vitā dn̄iordinate tetigimꝰ paꝝ ⁊ qͣſinil d̓ his q̄ ꝯtinger̄t: aut ꝑip̄m facta ſt̓omittētes. Sed nō ſicdeinceps intendo facere: qꝛ nimiseſſet longū oīa q̄ dixit ⁊ fecit ī meditatione redigere. ſufficit em̄ ꝙ rēꝑ eū dictā aūt factā: ante mētis oculos ponamꝰ: ⁊ more beate Cecilie in ſecreto pectoris portemꝰ: itaꝙ ꝯuerſemus cū eo: ⁊ ei familiareſfiamus. Nam in hoc videt̉ haberimaior deuotio ⁊ dulcedo. Et qͣſi totus fructus haꝝ meditationū inhoc ꝯſiſtere videt̉: vt ſic vbiqꝫ ⁊ ſꝑ
