¶ Ca. XXIX Fo. XVIII intueamur deuote: qͣſi pn̄tes eſſemus in qͣlibet actu ſuo: vt qn̄ ſtat cū diſcipul̓: qn̄ cū pctōtibꝰ: qn̄ loqͥt̉ eis: qn̄ predicat turbe: qn̄ vadit: ſedet: dormit: vigilat ⁊ comedit aūt alijs mīſtrat: qn̄ ſanat egrotos: vl̓ alia miracula facit. In his āt ⁊ ſil̓i bus ꝯſidera oēs actus ⁊ gͣdus ſuos: maxīe ꝯtemplās faciē ſuā ſic vt potes imaginari: qꝛ ſuꝑ oīa p̄dicta videt̉ mihi difficilius: ſꝫ qn̄ reficeret iocūdius. Illudqꝫ attēte ſerua ſi forte ip̄e te cū benignitate reſpiciat. Et hoc tibi ꝓ recurſu ⁊ doctrina oīm q̄ ſequunt̉: vt vbicūqꝫ narrauero: ſi aliter nō expreſſero ſingu lares meditatiōes vl̓ iſtas omī ſero: recurras ad hūc locū ſufficiat Meditatōes āt deinceps nō tractabo ꝓlixe donec ꝑuenero vſqꝫ ad paſſionē: d̓ qͣ nil eſt obmittenduꝫ: nec deinceps ad meditatōes accedā. ¶ Poſtqͣꝫ gͦ dn̄s Ieſus redijt a baptiſmo hūilitatꝭ mgr̄ ꝯuerſatus eſt humil̓r vt ante ſolitus erat Cepit āt ſe paulatī manifeſtare ali qͥbꝰ p̄dicādo ⁊ docēdo. Non em̄ ꝑ totū annū ſeq̄ntē p̄dicatiōis offici um aſſumpſit publice vſqꝫ ad mira culū d̓ nuptijs: qd̓ fuit eodē die an nō reuoluto qͦ baptiſatus fuit. Et aliqn̄ p̄dicabat: ⁊ diſcipuli baptiſa bāt. Nō tn̄ a deo p̄dicationē ſuā ꝑ ſe ⁊ ſuos diſcipulos freq̄ntabat an̄ Ioh̓is īcarcerationē vt poſtea. Ex hoc eī tribuēs hūilitatꝭ exēplū ſtu pendū: dū Ioh̓i ſe lōge inferiori p̄dicatiōis officio: ꝓut ex ſuꝑiori die pīe p̄cipi p̄t humil̓r deferebat. Nō gͦ cepit cū boatu vel pōpa: ſꝫ huil̓r ⁊ paulati. Quadā igit̉ die dū eſſet ī ſynagoga cū alijs ī eccl̓ia iudeoꝝ ſurrexit legere ī libro Eſaie. Et legit locū ī qͦ ſcriptū eſt. Spūs dn̄i ſuꝑ me ꝓpt̓ qd̓ vnxit me euāgeliſare pau peribꝰ miſit me. ⁊ cū plicuiſſet libꝝ dixit. Hec ſcriptura ē hodie īpleta ī auribꝰ vr̄is. Cōſpice quō hūil̓r ſu ſcipiēs lectoris officiū benigno et placito vultū legit ⁊ int̓ eos expōit ſcripturā: ⁊ quō ſe īcepit hūil̓rmanifeſtare cū dixit. Impleta ē hodie ſcriptura.i. ego ſū ille d̓ qͦ loqͥt̉. Et ora oīm erāt intēta in eū ꝓpt̓ effica ciā ꝟboꝝ: aſpectūqꝫ hūilē ⁊ decorē Fuit eī pulcerrimꝰ: fuit eloq̄ntiſſimus: de qͦ dictū ē. Specioſus forma p̄ filijs hoīm: diffuſa ē gr̄a. ⁊cͣ. ¶ De vocatiōe diſcipulorū. De prima. Iohannis.i. De ſecunda. Luce. v. De tertia. Matthei. iiij. Marci.i. De vo catiōe Matthei. Matthei. ix Marci. ij. Luce. v ¶ Ca. XIX Epit etiā dn̄s Ieſus vocare diſcipl̓os ⁊ ſe ſolicitū red dere circa ſaluteꝫ noſtram: ſemper tamen humilitate ſeruata Et vocauit Petrum ⁊ Andreā tribus vicibus. Prima quando erat circa iordanem: ⁊ tunc venerunt in aliqualem eius noticiam. Secun da de naui quādo ceperunt piſcēs vt narrat Lucas Luce. v. Tunc em̄ ſecuti ſunt eum animo redeundi ad propria. Ceperunt autē doctrinam eius audire. Tertia de naui: vt narrat ſanctus Mattheus cuꝫ dicit. Uenite poſt me: faciam vos fieri piſcatores hominū. Tunc em̄ relictis retibus ſuis: ſecuti ſunt eū. Sil̓r vocauit Iacobū ⁊ Iohan nē in p̄dictis duabꝰ vicibꝰ vltimis Et in eiſdē locis ꝯtinet̉ de ip̄is in qͥ
