¶ Ca. XXXVII poteſtatē. Mergi facit ne infirmitatē obliuiſcat̉: ne putet ſe equalē deo: ⁊ ne ſuperbiat. Intrauit autē dn̄s nauem: ⁊ ceſſauit quaſſatio: ⁊ oīa fuer̄t placata. Diſcipuli qͦꝫ euꝫ reuerēt ſuſcipiunt: multūqꝫ gauiſi ſunt: ⁊ in quiete magna remāſer̄t. Cōſpice bene ip̄m ⁊ diſcipulos in oībꝰ ſupradictis: qꝛ pulcra ſt̓ ⁊ deuota valde. In hoc at facto moraliter ꝯſiderare potes qualiter dn̄s fac̄ nobiſcū: ſpiritual̓r patit̉ vt affligant̉ electi in hͦ interiori ⁊ exterio ri hoīe: qꝛ flagellat oēm filiū quē re cipit. Et qͥ ſunt extra diſciplinā nō filij ſꝫ adulteri ſunt. Ad Hebreos xij. Expedit nobis tribulari ⁊ affligi hic. Nam inde eruditur: virtutē acquirimus: ⁊ qd̓ magis eſt premia eterna expectamus. Ideo nō debemus in his frangi: ſꝫ expectare eas. Nō gͦ mireris ſi dn̄s diſcipulos qͦs ita diligebat vexari ꝑmittebat ꝓcellis: ꝯſiderabat em̄ ad vtili tate eoꝝ. Nec etiā mireris ſi ꝑmittit amicos ſuos vexari. Pluries em̄ legit̉ nauiculā fluctibꝰ ⁊ vētis ꝯtrarijs exagitari ſꝫ nunqͣꝫ ſubmer ſam. Patienter gͦ te habeas in aduerſis: ⁊ gaudeas amore dn̄i qͥ per ſe in ſuis hanc viā excelſam tenuit ⁊ monſtrauit. ¶ De Chananeā muliere. Matthei. xv. Marci octauo. ¶ Cap̄. XXXVII Um dn̄s Ieſus laborans circūiret p̄dicando ⁊ ſanādo infirmos: acceſſit ad euꝫ mulier chananea.i. de terra chana an: q̄ erat gentiliū ⁊ nō iudeoꝝ: ro gans eū vt ſanaret filiā ſuā: q̄ a de monio vexabat̉. Erat em̄ fides ī ea qꝛ hͦ poſſet facere. Et dn̄o nihil reſpōdente: nihilominus ſtabat ⁊ ꝑſeuerabat clamans ⁊ petens ab eo miſcd̓iaꝫ: intm̄ vt diſcipuli ꝓ ea rogarent. Cunqꝫ dn̄s Ieſus rn̄deret nō debere dari panē filioꝝ canibꝰ: ip̄a ſe humiliās rn̄dit vt more ſaltē canis poſſet d̓ micis habere ⁊ ſic meruit exaudiri. Cōſpice igit̉ dn̄m ⁊ diſcipl̓os: atqꝫ ip̄aꝫ in predictꝭ iu xta modū tibi datu ſuperius. Nihilominus ꝯſidera ꝟtutes huius mulieris: ⁊ eas ad tuā vtilitatē cōuerte: q̄ fuer̄t maxīe tres. Prima fuit fides magna: q̄ ſe ad ſuā filiaꝫ extendit. Scd̓a oratiōis ꝑſeuerantia: qꝛ nō ſolū ꝑſeuerās fuit: ſꝫ etiā īportuna ſperas: ꝙ dn̄s importunitatē acceptet: ⁊ ad eaꝫ mittat: vt iā dictū eſt. Tertia hūilitas ꝓfunda: qꝛ nō putauit ſe dignā inter fili os cōputari: nec habere panē integrū: ſꝫ ꝯtenta fuit accipere d̓ micis. Un̄ valde ſe hūiliauit: iō qd̓ poſtu lauit obtinuit. Et tu ſi corde integro in oratiōe ꝑſeuerās te humilia ueris: credas ꝙ quicquid petieris obtinebis. Et ſic̄ apl̓i petier̄t ꝓ cha nanea: ſic ⁊ angelus tuus ꝓ te rogabit: ⁊ offeret or̄onē tuā deo: qui ẜm Bern̄. vnus eſt ex ſodalibꝰ ſpō ſi in hͦ ip̄m deputatꝰ miniſter ⁊ arbiter mutue ſalutatōis. O quō de lectabit̉ in hͦ: ⁊ ꝯuerſus ad deū dicet. Gratias tibi ago dn̄e: qꝛ deſide riū cordis eius tribuiſti ei: ⁊ volun tate labioꝝ eius nō fraudaſti eum Ip̄e eſt qui in om̄i loco ſedulus ſo licitat monet ⁊ ſuggerit anime dicens. Delectare in dn̄o: ⁊ dabit tibi petitiōes cordis tui. Ip̄e ſi moram fecerit expecta eum: quia veniet ⁊ non tardabit. Sicut ceruus
