Ca. XXXIX Um fidel̓ prudēs diſcipu­lus Symon Petrus que­reret a dn̄o pro ſe alijs ſo­cijs de retributōe ip̄oꝝ: rn̄dit dn̄s Ieſus inter alia: oēs qui tꝑalia dimittūt ſequūt̉: centuplū ac­cipient in hoc mūdo: vitā eternā in futuro. Nota bene hāc retribu­tionē gaude gaudio magno lau des gratias referas deo: ad ta negociationē te adduxit: vt ma­nualiter de vno recipias centuꝫ: nihilominꝰ poſtea vitā eternā. hoc aūt centuplū ſpiritualiū aūt tꝑa­liū vel corporaliū eſt cōſolatio in­ternaꝝ delectationū virtutū: qͣs experientiā cognoſcimus: per doctrinā. em̄ aīa guſtat odorē paupertatꝭ: nitorē caſtitatꝭ patīe: ceteraꝝqꝫ virtutū ſaporē delecta tur in eis: nōne centuplū tibi rece­piſſe videt̉: Et ſi vlteriꝰ aſcendit vt recipiat viſitationē ſpōſi: eiuſqꝫ p̄­ſentia delectet̉ gloriet̉: nōne tunc recipit pluſqͣꝫ millecuplū oīm que dimiſit deo: Ergo veꝝ eſt qd̓ lo­quit̉ veritas: fallit qͥn centuplū in hoc mūdo recipiat: tm̄ ſel̓: ſꝫ pluries. Unde afficit̉ ita aīa ex ta li guſtu accenditur: ſolū id qd̓ dimiſit: ſꝫ etiā totū mundū arbi tret̉ vt ſtercora: vt ſponſū ſuū lucri facere poſſit: paꝝ ſibi feciſſe videt̉ Unde beatus Berū. Dicit aliqͥs ſecularꝭ. Oſtēde mihi centuplū qd̓ ꝓmittis libēs vniuerſa relinquo. Ut qͥd oſtendā? Fides hꝫ meri : cui hūana prebet experimen­. Deficit ſcrutās ſcrutinio. Niſi crediderꝭ: intelliges māna ab­ſconditū qd̓ in apocalipſi victori ꝓ­mittit̉: nomē nouū qd̓ nemo ſcit niſi accipit. An deniqꝫ poſſidꝫ oīa cui oīa cooperant̉ in bonū. An centuplū habet oīm repletur ſpūſancto: xp̄m habet in pecto re? Nōne longe pluſqͣꝫ templū viſi tatio ſpūſſancti eſt pn̄tia chriſti­Quā magna multitudo dulcedi­nis tue dn̄e: quā abſcōdiſti timēti­bus te. Perfeciſti eis ſperāt in te Hoc ergo centuplū adoptatio fi­lioꝝ eſt gloria ꝯſcientie regnū dei: qd̓ intra nos eſt: eſca: potus ſꝫ iuſticia pax gaudiū in ſpūſan­cto. Sane gaudiū tm̄ in ſpe glo rie: ſꝫ in retributiōibꝰ. Hec eſt illa pax quā chriſtꝰ ſuis reliqͥt diſcipul̓ ſuppetat oēm ſenſum: cui ꝯcu­pitū in mūdo pōt cōparari: quā expertus nouit: in expertꝰ ignorat: quā nemo ſcit niſi accipit. Lete­mur regratiemur deo quo ad cē­tuplū recipiendum vocati ſumus Hucuſqꝫ Ber. licet iſto ordine Qualiter dn̄s Ieſus que ſiuit a diſcipulis quid homi nes dicerent de chriſto. Mat thei. xvi. Marci. viij. Luce. ix. Ca. XL. Eniēs dn̄s Ieſus in partes ceſaree Philippi: queſiuit a diſcipulis: qͥd de ip̄o hoīes dicerēt: qͥd ſentirent ip̄i de ip̄o et de alijs. Quidā aūt rn̄der̄t ſic: alij vero ſic ⁊c̄. Petrus autē ſe pro alijs dixit. Tu es chriſtus filiꝰ dei viui. Et chriſtus ad. Tu es Pe­trus ſuꝑ hanc petrā edificabo ec cleſiā mea. Tūc dedit ei ſe ſuiſqꝫ ſucceſſoribꝰ claues regni celoꝝ. ſcꝫ poteſtatē ligandi ſuꝑ terrā ſoluē di. Cōſpice ip̄os vt. Et nota quē Petrū nunc chriſtus voca­