Ca. XLI. XLII. XLIII Fo. XXVII uerat paꝝ poſt vocauit ſathanā: eo ꝓpter amorē carnalē quē ip̄e Pe­trus habebat ad chriſtuꝫ: diſuaſit ei de paſſiōe ſua vt fieret. Et tu dn̄i exemplo oēs habeas aduer­ſarijs corꝑali alleuiatōe ab ex­ercitio bono ſpirituali te volūt ob­ſeruare ⁊cͣ. De tranſfiguratione dn̄i in monte Thabor. Matthei xvij. Marci. ix. Luce nono. Cap̄. XLI Sſumens dn̄s Ieſus tres ex diſcipulis ſuis: aſcendit in montē thabor: trāſfigu I ratꝰ eſt ante eos: on̄dens ſe eis glo­rioſum: vener̄tqꝫ Moyſes He­lias loquētes eo de paſſiōe ſua futura. Dicebāt aūt ei. Dn̄e ex­pedit vt moriaris: qꝛ vna gutta tui ſanguinis redimeret totu mundū Dn̄s aūt dicebat. Bonus paſtor aīam ſuū ponit ouibꝰ ſuis: ſic et me oportet facer. Affuit etiā ibi ſpi rituſſanctꝰ in ſpecie nubis lucide. Affuit pater in voce dicēs. Hic ē filius meus dilectus in mihi cō­placui ip̄m audite. Diſcipuli autē cecider̄t in terrā excitati fuiſſēt vider̄t niſi ſolū Ieſum. Cōſpice bene predicta te preſentē exhibe­quia magnifica ſunt. Qualiter dn̄s Ieſus dua bus vicibꝰ eiecit ementes et vendentes de templo. Iohā­nis. xi. Matthei. xxi. Marci xi. Luce. ix. Ca. XLII Uabꝰ vicibꝰ eiecit dn̄s ven dentes emētes templo qd̓ inter eius magna mira­cula deputat̉. Nam licet alias vilipenderēt: tunc tn̄ ante fuge­runt. Et qͣꝫuis eſſent ml̓ti: ſe de­fender̄t: ſꝫ ip̄e ſolus qͥbuſdā fu­niculis oēs eiecit. Et hoc ideo qꝛ ſe eis terribilē oſtendit in facie. Accē ſus em̄ zelo vehemēti: eo pater ſuus ſic inhonorabat̉ ab illis: ma xime ī loco vbi magis honorari de beret: fecit ip̄as eiectiōes. Conſpi­ce ip̄m bene cōpatere: qꝛ etiā ip̄e cōpaſſiōe doloris plenus eſt. Ac ni hilominꝰ time. Nos em̄ in tem­plo dei ſumꝰ de ſpeciali eius ma­gna gr̄a deputati: ſi ſecularibꝰ ne­gocijs: vt ip̄i faciebāt: nos implice mus ad laudē dei ſemꝑ debea­mus intendere: merito ab eo eie­ctionē indignationē eius timere poſſumꝰ debemus. Si vis iſto timore vexari: nulla rōne nego cijs ſecl̓aribꝰ te audeas implicare. De probatica piſcina. Io­hannis. v. Ca. XI. III Rat in hirl̓m quedā aqua ꝯgregatio: in lauaban turoues de quibꝰ fiebāt ſa crificia. In eadē d̓r fuiſſe lignū cru cis. Quolibet aūt anno ſemel cuꝫ aqua cōmouebat̉ ab angelo: ſana­bat̉ aliqͥs infirmus.ſ. primus de ſcendebat ī aquā poſt eiꝰ ab ange­lo motionē. Un̄ multi infirmi ꝓpt̓ ea iuxta morabāt̉ ꝯtinue. Erat aūt quidā infirmus iacens in gra­bato paraliticus triginta annos hūc ieſus qͣdā die ſabb̓i ſanauit. Conſpice bene ip̄m tūc infirmū tem loquentē more ſolito. In hoc aūt facto nota tria Primū eſt: ſi cut dn̄s reqͥſiuit infirmū ſi vellet ſauari ita inexcuſabiles ſt̓ pctōres 3