¶ Ca. XLV XLI Fo. XXVIII dn̄s. Quid tamē eſt cogitare principes mundi preſente oīm ꝯditore ad tantā paupertatē redactos: vt tali pabulo more aīaliū oporteret eos ſubſtētari. Aſpiciebat eos dominus ⁊ cōpatiebat̉ eis: quia tener rime diligebat eos ſꝫ nihilominus gaudebat: tam ꝓpter eos quos in hoc multū mereri ſciebat: qͣꝫ ꝓpter nos quibꝰ relinquebant exemplū. In hoc em̄ exemplo ad multas virtutes proficere poſſumꝰ. Nam hic mirabiliter pauꝑtas relucet. Pōpa mundi ꝯtemnēda oſtendit̉: ſum ptuoſa cibaria ⁊ ſaporioſa deſtruū tur: ⁊ gule voracitas cū ſua turpi fe toſitate ⁊ inſatiabili appetitu totaliter euacuat̉. Tu ergo hoc aīatus exemplo: totis viribus paupertatē amplectere: que ſic enituit in dn̄o ⁊ in dn̄a matre eius ⁊ prefatis mun di principibꝰ: ⁊ oībus qui perfecte chriſtū imitari voluerūt: ⁊ paupertatē cordis dico: nō tantū in exteri oribus. Nam virtutes in aīa collaudāde ſunt. Paupertas em̄ ẜm Bernardū nō reputat̉ virtus: ſed paupertatis amor. Amicitia paupeꝝ regū amicos conſtituit: amor paupertatis reges. Nam regnū ce lorū paupeꝝ eſt. Beatus qui poſt ea nō abijt q̄ poſſeſſa onerat: amata inquināt: amiſſa cruciāt. ¶ De miniſterio Marthe et Marie. Luce. x. ¶ Ca. XL. V Um quadā vice dn̄s Ieſus in bethaniā iret ad domū Marthe ⁊ Marie: illi toto affectu diligenter reuerēter ⁊ multum alacriter ſuſceperūt eundē: et Martha quidē ſoror maior ſtatim ſe parauit ad refectionē: ⁊ honorabilē aduentū Ieſu cū diſcipulis ꝓcurauit. Maria ꝟo ad pedes dn̄i ſe poſuit: ⁊ dn̄s nolēs eſſe ocioſus more ſuo loquebat̉ verba vite eter ne. Ip̄a vero Maria oculis auribus in eū intēta iocūdabat̉ in verb̓ eius vltra qͣꝫ dici poſſet: nec quicqͣꝫ aliud cogitabat. Martha ꝟo moleſte hoc tulit ⁊ a dn̄o cōpelli ad la borandū ſecū mīſterio poſtulauit: ſꝫ ſnīam ꝯtrariā reportauit: ⁊ Ma riā optimā partē elegiſſe audiuit. Maria vero q̄ in verbis dn̄i quieſcebat ad clamorē ſororꝭ qͣſi a ſom nō euigilās d̓ ſua comite timuit: ⁊ facie īclinata adterrā ſiluit: ſꝫ poſt dn̄i refectionē ſecurius ⁊ iocūdius ſedit. Cōſpice bene dn̄m ingrediētē ⁊ illas qͣꝫ letiſſime ſuſcipiētes: ⁊ de inceps alia in predictis eoꝝ actibꝰ qꝛ pulcerrima ſunt. ¶ De diſtinctiōe cōtemplationum. ¶ Ca. XLVI Tire ꝟo dēs ꝙ ꝑ iſtas duaſ ſorores dicūt ſctī duplicē vi tā ītelligi.ſ. actiuā ⁊ ꝯtēpla tiua: ⁊ ẜm hāc duplicē vitā ꝯtinue viuere nos opꝫ. Uita actīa deſigͣt̉ ꝑ marthā: ꝯtēplatiua ꝑ mariā: Sꝫ actīe ſt̓ ꝑtes due: pͥma ē quā qͥs exercet ad ſuā pͥncipalē vtilitatē corrigēdo emēdādo ſe a vicijs: ⁊ infor mādo ꝟtutibꝰ: ⁊ iſtd̓ idē fit ſcd̓ario ad ꝓximi vtilitatē ꝑ oꝑa iuſticie: et obſeqͥa caritatꝭ ac pietatꝭ Scd̓a ꝑs ē qn̄ qͥs ſuū exercitiū ꝯfert pͥncipal̓r ad vtilitatē ꝓximi: qͣꝫuis ēt ad ſuū maiꝰ meritū vt alios corrigendo ⁊ docēdo ⁊ adiuuādo ī aīaꝝ ſalutē vt faciūt p̄lati p̄dicatores ⁊ hmōi. ⁊ īter has duas ꝑtes actīe vite ⁊ ꝯtēplatīa vita iſte ſit ordo: pͥmo vt qͥs ſe exerceat ⁊ laboret ī or̄one: ſacra lectiōe: ⁊ alijs oꝑbꝰ bonis: ⁊ obſee 4
