¶ Ca. LXI mūdi: ſꝫ vilibꝰ pannis ⁊ duobꝰ funiculis: tn̄ nō eſt rex mūdi. Turbe aūt hoc ſciuer̄t ⁊ exier̄t obuiā ei: et eū vt regē cū hymnis ⁊ canticis: cū veſtimentoꝝ ſuoꝝ expanſiōe: ⁊ ramoꝝ arboꝝ fractiōe ⁊ magna leticia ſuſceper̄t. Immiſcuit aūt cum iſta leticia fletū. Nam cū eſſet ꝓpe hirl̓m: fleuit ſuꝑ illā dicēs. Quia ſi cognouiſſes ⁊ tu ⁊cͣ. ¶ Et debes ſcire ꝙ tribꝰ vicibꝰ legimus deū fle uiſſe. Primo d̓ morte Lazari.ſ. hu mana miſeriā. Scd̓o hic.ſ. humanā cecitatē ⁊ ignorantiā. Tertio in paſſiōe ſua.ſ. humanā culpā ⁊ ma liciā: qꝛ videbat ꝙ ſua paſſio ꝓ oībus ſufficiebat: ſꝫ nō oībus ꝓficiebat: qꝛ nec reprobis: nec diris corde: nec īpenitētibꝰ. De hac lachrymatiōe or ad Hebreos. Cum clamore valido ⁊ lachrymis ſe offerēs ⁊ exauditus eſt ꝓ ſua reuerētia. De tribꝰ his vicibꝰ habet̉ in textu: ſed alibi tenet eccl̓ia ꝙ fleuit.ſ. infantulus. Un̄ cantat. Uagit infans ī ter arta poſitus p̄ſepia Qd̓ fecit vt myſteriū incarnatiōis dyabolo zelaret̉. Logita ip̄m flentē qͥ flere deberes cū eo: flet eī fortiter ⁊ largit̉. qꝛ non ſimulate: ſꝫ vere dolebat de ip̄is: vn̄ corde amaro flebat eoꝝ periculū eternale. Predixit etiā eorū excidiū tꝑale. Aſpice diſcipulos qͣꝫ diligēter vadūt iuxta eū cū metū ⁊ reuerētia. Ip̄i ſunt comites ⁊ baro nes ſui. Aſpice ⁊ matrē ſequentē cū alijs ferabꝰ ſeq̄ntibꝰ: eiqꝫ miniſtrā tibus. Nec dēs credere ꝙ ip̄o flen te potuer̄t lachrymas ꝯtinere. Intrauit gͦ dn̄s Ieſus cū iſto triūpho ⁊ honorē turbaꝝ in ciuitatē: d̓ quo tota ciuitas eſt cōmota. Uenit āt ad templū: ⁊ eiecit vendētes ⁊ emē tes. Et hec fuit ſcd̓a eiectio: ⁊ ſtetit dn̄s Ieſus in templo predicās pu blice ppl̓o: ⁊ rn̄dens pͥncipibus et phariſeis vſqꝫ in ſero. Et licet hic fuiſſet honoratus illa die: nō fuit qͥ eum inuitaret ad prandiū. Tota igit̉ die ip̄e ⁊ ſui ieiunauer̄t: ⁊ ſero cum eis bethaniā redijt. Cogita qͣꝫ humil̓r vadit cū illis ꝑ ciuitatē: q̄ ſic mane honorifice venerat. Und̓ potes ꝯſiderare ꝙ paꝝ curandū ē de honore mūdano: qͥ breuiter terminat̉. Conſidera etiā quō Magdalena ⁊ oēs alij gaudebāt qn̄ ho norabat̉ a turbis: ⁊ maxīe cū betha niā redierunt illeſi. Quō dn̄s Ieſus mortem ſuā p̄dixit matri. ¶ Ca. LXI. Ic pōt interponi meditatio valde pulcra: d̓ quā tn̄ ſcri ptura nō loquit̉. Cenāte nā qꝫ dn̄o Ieſu die mercurij in domo Marie ⁊ Marthe ⁊ matre eius ī alia parte domus cū mulieribus Magdalena miniſtrans rogabat dn̄ꝫ dicēs. Magiſter ſitis memor vt faciatis hic paſcha nobiſcū. Ro go vos ne negētis hoc mihi. Quo nō acquieſcēte ⁊ dicēte: ꝙ in hirl̓m faceret paſcha. Illa recedit cū lachrymis: ⁊ vadit ad matrē rogans eā: vt illa cū ip̄o ibi paſcha teneat. Tena igit̉ facta venit dn̄s ad matrē ⁊ ſedet cū ea ſeorſum loquens cū ea: copiā ſue p̄ſentie prebēs quā in breui ſubſtracturus erat ab ea. Aſpice qͣꝫ reuerēter dn̄a ſuſcipit eū ⁊ cū eo affectuoſe morat̉: ⁊ qͣꝫ reuerenter ip̄e ſe habet ad ip̄am. Tunc ill̓ colloquētibus Magdalena ve nit ⁊ poſuit ſe ad pedes eoꝝ dicēs. Dn̄a ego inuitabā magiſtrū vt hic
