Ca. LXII Fo. XXXIIII paſcha faceret: ſꝫ vult ire in hirl̓m: rogo vos ne ꝑmittatis ip̄m ire. Ad quē mater. Fili mi rogo te ſic fi at: ſꝫ hic facias paſcha. Scis inſidie ad te capiendū ꝑate ſunt et ordinate. Et dn̄s ad. Mat̓ mea voluntas patris mei eſt vt ibi faciā paſcha: qꝛ tꝑs redemptiōis venit: implebunt̉ oīa que de me ſcri­pta ſunt: faciēt de me quicqͥd vo­lent. At illa ingenti dolore vt au diuit: intelligens bene de morte ſua loqueret̉: dixit ei mater vix va­lens verba ꝯcepta ꝓferre. Fili mi to ta ꝯcuſſa ſuꝫ ad vocē iſtā cor meū dereliqͥt me. Prouideas pr̄: qꝛ ne­ſcio quid dicā. Nolo ſibi ꝯtradice­re: ſꝫ ſi placeret ſibi rogo vt diffe rat ad pn̄s: faciamus hic paſcha iſtis amicis noſtris. Si vero ſi­bi placet poterit prouideri de alio mo redemptōis ſine morte ſua: oīa em̄ poſſibilia ſunt ei. O ſi videres inter hec verba dn̄am plorantē mo deſte: Magdalenā quaſi ebriā magiſtro ſuo largiter magnis ſin gultibꝰ flentē forte nec tu poſſes la chrymas ꝯtinere. Cōſidera in quo ſtatu eſſe poterat: qn̄ talia tracta­bant̉. Dixit ergo dn̄s blande ꝯſo­lans eas. Nolite flere. Scitis em̄ obedientiā patris oportet imple ri: ſꝫ pro certo ꝯfidite: qꝛ cito reuer­tar ad vos: tertia die reſurgā in­columis. In monte ergo ſyon ẜm voluntatē patris faciā paſcha: qui mons eſt in hirl̓m. Dixit aūt Ma gdalena. Eum hic poſſum tene re. Simus ergo nos in domo no ſtra de hirl̓m: ſꝫ credo nunqͣꝫ ha bui paſchaita amaꝝ. Acqͥeuit do­minus Ieſus vt ip̄e in dicta domo faceret paſcha. De cena dn̄i Ieſu. Mat­thei. xxvi. Marci. xiiij. Luce xxij. Ioh̓is. xiiij. Ca. L. XII. Dueniēte iam tꝑe īminen te miſerationū et miſcd̓iaꝝ dn̄i quo diſpoſuerat ſaluaꝫ facere plebē ſuā: redimere: non auro neqꝫ argēto: ſꝫ p̄cioſo ſangui­ne ſuo voluit cenā diſcipulis no tabilē facere anteqͣꝫ ab eis mortē diſcederet: inſignū memoriale re­cordationis: Et vt impleret myſte­ria que reſtabāt. Fuit aūt hec cena magnifica valde: ea fecit ibi do minus Ieſus Ad que intuenda intentiōe ſūma te preſentē exhibe: qꝛ ſi hoc digne vigilanter feceris patiet̉ te dn̄s alijs redire ieiu­num. Circa iſtā cenā ſunt quat­tuor pͥncipal̓r attendenda ibi no tabiliter facta fuer̄t: que occurrūt meditanda.ſ. corꝑalis cenatio: pe­dum diſcipuloꝝ dn̄m Ieſum ab lutio: ſacramēti ſui ſacratiſſimi cor poris ſanguis inſtitutio: pulcerri mi ſermonis per ip̄m compoſitio. Circa primū attende Petrus Ioh̓es iuuerūt iuſſu dn̄i ad que rendū amicū ſuū in mōte ſyon vbi erat cenaculū grande ſtratū ad pa randū. Sꝫ dn̄s Ieſus alijs di ſcipul̓ die iouis adueſperaſcēte die ciuitatē intrauit: ad locū ip̄m iuit. Aſpice ip̄m ſtantē in aliqͣ par­te domus loquentē eis ſalu­bria. Legi ī legēda btī Martial̓: ip̄e aliqͥbus de ſeptuaginta fuit ip̄o ſero ad mīſtrandū eidē Ieſu duodecī recūbentibꝰ: ſꝫ aquā por tauit dn̄o Ieſu qn̄ lauit pedes di­ſcipuloꝝ. Cum autē eſſent oīa in ce naculo parata: dilectiſſimꝰ Ioh̓es f 14