¶ Ca. LXII.qui ſolicite ibat ad iuuandū in prefata preꝑatiōe venit ad dn̄m Ieſuꝫdicēs. Dn̄e vos poteſtis cenare qn̄placet: qꝛ parata ſt̓oīa. Aſpice attēte q̄ dicunt̉ ⁊ fiūt: qꝛ myſterioſa ſūtvalde: nec abbreuiāda: ſꝫ dilatādaſicut cetera facta dn̄i Ieſu. In hoceī eſt maxīa res meditationū oīmde ip̄o: ſꝫ iſtius magis ꝓpter arduaamoris inſignia q̄ ī hac cena fuer̄tSurgit igit̉ dn̄s Ieſus ⁊ diſcipulieius cū eo. Ioh̓es vero lateri eiꝰ ſeiungēs: ab eo ſe deinceps nō ſeꝑauit. Nullus ei ſic fidel̓r adheſit vtIoh̓es. Nam cū captus fuit ſecutus eſt eū in atriū pͥncipis ſacerdotū: nec in crucifixiōe: nec in morte:nec poſt mortē dimiſit eū qͦuſqꝫ fuit in ſepulcro. In hac aūt cena iuxta eū ſedit: licet eſſet iunior alijs.Intrāt gͦ cenaculū: lauāt manus:⁊ circūſtantes benedicāt menſam.Scire aūt debes ꝙ ip̄a mēſa erat īterra ⁊ more antiqͦꝝ ſeder̄t in terrāad cenā. Erat aūt vt credit̉ quadrade pluribꝰ tabulis: quā ego vidi rome in eccl̓ia lateranēſi: ⁊ eā mēſu.raui. Eſt aūt in vno quadro duorūbrachioꝝ ⁊ palmi vl̓ circa: ita ꝙ licet arte tres diſcipuli vt credit̉: ſedebāt in quolibet quadro: ⁊ dn̄s ī aliquo angulo: ita ꝙ oēs in vno catino comedebāt: ꝓpter hoc dixit dn̄sIeſus. Qui intingit mecū manuꝫin catino: hic me tradet: qꝛ oēs intingebāt. Benedictōe igit̉ perfectaꝑ dexterā dei: ſedēt circa menſam.Iohāne ſedente circa dn̄m IeſumSꝫ attende ꝙ dupliciter potes hͦmeditari. Uno mō ꝙ ſedeāt ſicutdixi. Alio mō vt ſtent recti cū baculis in manibꝰ: comedētes agnū cūlactucis agreſtibꝰ: ⁊ alia obſeruantes que ī lege obſeruant̉: dūmodopoſtea ſedeat ad aliqͥd aliud manducandū: vt expluribꝰ locis colligit̉. Nam nec Ioh̓es ſupra pectusdn̄i niſi ſedēdo potuiſſet recūbere.Delato igit̉ agno paſcali aſſato: accepit eū verus ⁊ īmaculatus agnꝰdn̄s Ieſus: qͥ erat in medio eoꝝ ſicut qͥ miniſtrat: ſcindit eum in fruſta: diſcipulis alacriter porrigit: etad comedendū ꝯfortat. Ip̄i ꝟo comedebāt: ſꝫ alacriter nō capiebāt:ſemꝑ pauidi ne nouitas ꝯtra dn̄mfieret. Cenātibꝰ aūt eis patefecit factū apertius ⁊ inter alia dixit. Deſiderio deſideraui hoc paſca vobiſcū manducare anteqͣꝫ patiar: vnꝰaūt vr̄m me traditurꝰ eſt. Hec voxin corda eoꝝ tanqͣꝫ gladius intrauit: ⁊ comedere ceſſauer̄t aſpicientes ſeip̄os ⁊ dicentes. Nunqͥd egoſum rabbi? Cogita in qͣꝫto dolorepoſiti ſunt auditis verbis iſtis.le aūt ꝓditor ne viderent̉ hec verbapertinere ad eū: comedere nō ceſſauit. Iohānes aūt ſtupefactꝰ ⁊ cordialiter gladiatus verſus eū ſe inclinauit: ⁊ ſuꝑ pectꝰ eius recubuitPetro autem dominus nō dixit:quia vt dicit Auguſtinus: ſi illumproditorem ſciuiſſet: dentibus deſcripſiſſet. Sed per Petrum figurantur actiui: per Iohannem contemplatiui. Unde habes hic argumentum ꝙ contemplatiuus nonintromittit ſe de extrinſecis operibus: de ip̄iſqꝫ offenſis dei vindictānon expedit: ſed interius gemensper orationem ad deum ſe conuertit: et fortius ei per contemplationem approximans: eiqꝫ adherens:omnia ſue diſpoſitioni committit.Et de temꝑe vocatiōis intellige cū
