¶ Ca. LXII Fo. III habet copiā ſponſi aīa. Aliqn̄ autē ꝯtemplatiuus ex zelo dei ⁊ aīaꝝ: ex terius exit ad ꝓximū: vt dicunt ſan cti. Hic habes ꝙ nec Iohānes di xit Petro: licet ad mutū queſiſſet. Un potes colligere ꝙ ꝯtemplatiuus ſecretū dei reuelare nō debet. Un̄ legit̉ de beato Franciſco: ꝙ re uelatiōes occultas nō diuulgabat exterius: niſi qͣꝫtum fraterne ſalut zelus vrgebat: vl̓ ſuꝑne reuelatōis dictabat inſtinctus. Aſpice dn̄i be nignitatē qualiter dilectū ſuū ſup̄ pectꝰ retinet. O qͣꝫ tenerrime ſe ad inuicē diligebāt. Cogita diſcipl̓os triſtes ad vocē dn̄i: nec comedētes ſeinuicē aſpiciētes: ⁊ ſuper his ꝯſiliū capere neſciētes. ¶ Circa ſcd̓m diligēter attende. His em̄ ſic ſe habentibꝰ: ſurgit dn̄s a cena: ſurgūt ⁊ diſcipuli ignorātes quo ire vellet Ip̄e vero deſcendit cū eis in alium locū inferius in eadē domo: vt dicunt qͥ locum vider̄t: ⁊ ibi oēs fecit ſedere: aquā ſibi iubet afferri: ponit veſtimēta ſua: lintheo ſe preci xit: aquā miſit in peluim lapideam vt lauaret pedes eoꝝ. Recuſat pe trus: ſed audita chriſti cōminatione ſapiēter mutat ꝯſiliū in melius. Inclinat ſe ſūma maieſtas ⁊ magiſtra humilitatis vſqꝫ ad pedes piſcatoris. Stat curuus ⁊ flexis genibꝰ corā ip̄is ſedētibꝰ lauat ꝓprijs manibꝰ: ⁊ tergit ⁊ oſculat̉ oīm pedes. Sꝫ ⁊ illud ſuperexaltat humi litatē: qꝛ ⁊ proditori eadē prebet officia. O qͣꝫ benigna eſt tanta benignitas ⁊ humilitatis profunditas Hoc cōpleto myſterio redit ad locum cene: ⁊ iteꝝ recūbens: eos ad ſuū exemplū imitādū ꝯfortat. Po tes meditari ꝙ dn̄s Ieſus exemplum dedit nobis in iſto ſero qͥnqꝫ magnaꝝ virtutū. Primū humilitatis: lauando pedes. Scd̓m charitatis: in ſacramēto ſui corporis ⁊ ſermone: qͥ eſt monitis charitatis plenus. Tertiū patīe: ſuſtinēdo ꝓditorē ⁊ opprobria ml̓ta qn̄ fuit ca ptus ⁊ ductus vt latro. Quartum obediētie: eundo ad mortē ⁊ paſſio nem ex obedientia patris. Quintū or̄onis: orando tribꝰ vicibꝰ in orto. In his gͦ virtutibꝰ eū imitari cone mur: ¶ Tertio circa tertiū meditā do: obſtupeſcite illam digniſſimā charitatē qua ſe nobis tradidit ⁊ re liquit ſeip̄m in cibū. Cum ergo dominus lotis pedibꝰ diſcipuloꝝ ite rū recubuiſſet: volēs fine dare lega libꝰ ſacrificijs: ⁊ nouū incipere teſtamentū: ſeip̄m veꝝ ſacrificiū dedit ⁊ accipiēs panē ⁊ oculos leuauit ad patrē: ꝯfecit altiſſimū ſacr̄m corporis ſui: ⁊ dans diſcipulis ait. Hoc eſt corpus meū qd̓ ꝓ vob̓ tra det̉. Sil̓r ⁊ calicē. Hic eſt ſanguis meus qͥ ꝓ vobis fundet̉. Et ꝓprijs manibꝰ cōmunicat dilectā familiā ſuā ⁊ in amoris recordationē ſubiunxit. Hoc facite in meā cōmemo rationē: Hoc ē memoriale qd̓ aīaꝫ facit deo gratā: cum ſuſcipit digne manducado. Hec fidel̓r meditare ⁊ toto diuini amoris igne inebriare ⁊ in ip̄m dn̄m Ieſuꝫ pre amoris ⁊ deuotiōis vehemētia total̓r trāſ formare. Nihil em̄ maius: chariꝰ: dulcius nobis relinquere potuit: qͣꝫ ſeip̄m. Ip̄e nanqꝫ quē in ſacramēto altaris ſummimus: ille idē eſt qͥ ex virgine incarnatus eſt: ⁊ mira biliter natus: qͥ ꝓ nobis mortē ſuſtinuit: qͥ ſurgēs glorioſe: ⁊ aſcendens ſedet a dextris dei: ip̄e qͥ crea
