¶ Ca. LXII uit celū ⁊ terrā ⁊ oīa: qͥ pōt nob̓ da re vitā ⁊ mortē: paradiſum ⁊ infernum. ¶ Circa quartū vero ad oēm cumulū ſuperfluentē attende alia dilectiōis inſignia. Fecit em̄ eis ſermonē pulcerrimū: plenum ignitis carbonibꝰ dilectiōis. Cōmunicatꝭ āt diſcipulis ⁊ Iuda peſſimo: licet in cōmunione nō fuerit ẜm aliqͦs: dixit ip̄e Iude dn̄s Ieſus: qd̓ facis fac citius. Ille autē infelix iuit ad pͥncipes ſacerdotū: qͥbꝰ eū die precedenti vendiderat triginta argenteis ⁊ petijt ab eis cohortē ad ip̄m capiendū. Interim aūt dn̄s Ieſus fecit diſcipul̓ dictū ſermonē: ex cuius ornata vtili ⁊ venerāda magni tudine qͥnqꝫ pͥncipaliter meditanda aſſume. Primo qualiter predicens eis diſceſſum ſuū ꝯfortat eos Dicebat em̄ adhuc modicū vobiſcum ſum: ſꝫ nō derelinquā vos or phanos: vado et venio ad vos: et gaudebit cor vr̄m. Hec ⁊ his ſimi lia q̄ ſuccincte tranſeo: dicebat eis q̄ corda eoꝝ totaliter penetrabant Non em̄ de receſſu ſuo poterāt ali quid pacifice tolerare. Scd̓o circa ſermonē mediteris qualiter cordia liter ⁊ inſtanter inſtruxit eos d̓ cha ritate dicēs pluribꝰ vicibꝰ. Hoc eſt mandatū meū vt diligatis inuicē. Et his ſil̓ia: q̄ poteris in euāgelio legere. Tertio circa ſermonē medi teris qͣliter monuit eos ad obſeruantiā mandatoꝝ ſuoꝝ. Si diligitis inqͥt me madata mea ſeruate: ⁊ ſi precepta mea ſeruaueritis: manebitis in dilectiōe mea: ⁊ ſil̓ia Quarto circa ſermonē cogita qua liter dat eis ꝯfidentiā ꝯtra tribula tiōes qͣs eis predixit venturas eſſe In mūdo inqͥt preſſurā habebitis in me aūt pacem: ſꝫ ꝯfidite: ego vici mundū. Et iteꝝ. Si mundus vos odit: ſcitote qꝛ ⁊cͣ. Item. Mūdus gaudebit: vos aūt ꝯtriſtabimini: ſꝫ triſticia vr̄a vertet̉ in gaudiū: ⁊ ſil̓ia Quinto qͣliter Ieſus aſpiciens in celū ꝯuertit ſe ad patrē dicēs. Pa ter ſerua eos qͦs dediſti mihi. Cuꝫ eſſem cū eis ego ſeruabā ⁊cͣ. Piꝝ certe quō diſcipuli qͥ tam vehemeter dn̄m ſuū amabat: hec verba ſu ſtinere potuer̄t. Si gͦ que in hoc ſer mone dicta ſunt attente diſcuſſerꝭ ⁊ meditādo ruminaueris diligent in eoꝝ dulcedine requieſcēs: merito inardeſcere poteris in tantā dignationē: benignitatē: prouidentiā: diligentiā ⁊ charitatē: ⁊ alia q̄ per eū hoc ſero geſta ſūt. Aſpice qͣꝫ efficaciter deuote ⁊ delectabilit̓ loquens impͥmit diſcipulis q̄ narrat in amenitate verboꝝ eiꝰ ſpūs. Cogita qͣl̓r diſcipuli ſtant meſti ⁊ capitibꝰ inclinatis: lachrymātes ⁊ ſuſpi rātes: ſunt eī pleni triſticia vſqꝫ ad ſummū: vn̄ ip̄e teſtimoniū perhibuit dicēs. Sꝫ qꝛ hec dixi vob̓: triſticia impleuit cor vr̄m. Inter alioſ aūt aſpice Iohannē ei familiariter coherentē: qͣꝫ attente ⁊ diligēter aſpicit dilectū ſuū ⁊ anxiat̉: oīa em̄ verba recolit. Nā ip̄e ſcribēs ſolūmō ea nob̓ tradidit. Inter alia qͦꝫ eis dixit. Surgite eamus hint. O qͣꝫtus pauor tunc in eos intrauit: neſciētes qͦ ire deberēt: d̓ eiꝰ ſepara tiōe plurimū formidātes. Poſtea locutus eſt eis cōplendo ſermonē eundo ꝑ viā multa edificatoria ver ba. Tandē cunctis cōpletis myſte rijs vadit cū eis in ortū trās torrēte cedron ⁊ ibi ſuū ꝓditorē ⁊ arma tos ꝯͣ eū iudeos expectat. Que āt
