Ca. LXIIII ad cōpatiendū: ſꝫ irridendū: eſt cognoſcat: ſꝫ luto īmun­dicijs impetūt affligūt dum ignominiā ſuā portat factus eſt in parabolā. Contra loquebant̉ ſedebāt in porta: in pſallebant videbāt vinū. Impellit̉ anxiat̉: trahit̉: accelerat̉: ſic fatigatꝰ ma ceratus: flagellatꝰ: opprobrijs la ceſſitus: vſqꝫ ad ſummū laceratꝰ ſinit̉ quieſcere: nec eſſe in ocio: vix poteſt refocillare ſpm̄ quouſqꝫ peruentū eſt ad caluarie locū vndi qꝫ īmundiſſimū. Et hec oīa im­petū furorē fecer̄t. In ip̄o aūt lo­ finis quies bello de tracta­mus imponit̉. Sꝫ que eſt illa qui­es. Crucifixio. eſt: lectꝰ doloroſus eſt. Ecce qual̓ quies aſperior bello. Uides ergo quō vſqꝫ ad horā no­ perpeſſus eſt longū durū ꝯti­nuū bellū. Uere intrauer̄t aque vſ qꝫ ad aīam ſuā: vere circūdeder̄t canes ml̓ti: terribiles feroces. Et vere ꝯſiliū malignantiū obſedit : vt gladiū biſacutū acuerūt in : līguas manus. Ex his igit̉ dicta ſunt: expedita vident̉ que de paſſiōe dn̄i dici poſſunt ſūmatim ī tribꝰ primis horis.ſ. matutinali ma tertia. Sꝫ meditatio paſſiōis in hora matutinali eſt ſic ꝑcur­renda. Non eſt em̄ tanta amaritu­do pena dn̄i noſtri Ieſu chriſti ſic leuiter pertractāda. Nam hec cuꝫ quadā generalitate dicta ſunt: ſꝫ vi demus ſingula diligēter. Non em̄ decet nos tedere illa cogitare: que dn̄m pro nob̓ teduit tolerare. Meditatio paſſionis do­mini Ieſu in hora maturi­nali. Ca. LXIII Caſſume igit̉ meditatiōes iſtas a principio paſſiōis: proſequere vſqꝫ ad finē: de qͥbꝰ breuiter tangā. Tu vero vt pla cet exercita te in altioribꝰ: vt dn̄s ti bi dabit. Attende igit̉ ad ſingl̓a ac ſi preſens eſſes: ac cerne attente a cena exiens ſermone cōpleto ī ortū diſcipul̓: vadit vltimo nūc ab eis itinere ſociādus: qͣꝫ ſtudioſe qͣꝫ ſocial̓r familiariter loquit̉ cuꝫ eis ad orationē hortatur: quō ip̄e puſiliū infra iactū lapidis progre­diens humil̓rpoſitus orat patrē. Hic parumper ſuſtine mirabilia dn̄i tui pia mēte reuolue. Orat dn̄s Ieſus: ſꝫ hactenꝰ legit̉ oraſſe pluries: ſꝫ pro bonis tunc vt aduo catus noſter: tunc autē pro ſe orat. Cōpatere ergo ſibi mirare ꝓfun­dam humilitatē ſuā. Cuꝫ em̄ ſit d̓s patri ſuo coeternus coequal̓: ob­litus videt̉ ſe deū eſſe: orat vt: ſtat quaſi quidā homūculus po­pulo deū orans. Attende ꝑfectiſſi­ obedientiā. Quid orat: Cer­te orat vt moriat̉ ſi patri eiꝰ pla cet: patre habet expedire iſtud negociū: exaudit̉ ẜm aliquam vo luntatē erat in eo. Fuit em̄ in ip̄o multiplex voluntas vt dicā: et in hoc tu cōpatere. Uult em̄ pater penitꝰ vt moriat̉: ei qͣꝫuis vnico filio dilecto pepercit: ſꝫ pro nob̓ oībꝰ tradidit illū. Sic em̄ d̓s dile­xit mūdū: vt filiū ſuū vnigenitū da ret. Dn̄s Ieſus hāc obedientiā ſu ſcipit exequit̉ reuerēter. Uide etiā indicibilē charitatē circa nos tam patris qͣꝫ filij cōpaſſionē: admira­tiōe veneratiōe digniſſima nob mors inducit̉ ſuſtinet̉ ꝓpt̓ nimiaꝫ charitatē. Orat dn̄s Ieſus patri­