Ca. LXIIII Fo. XXXVII prolixe dicēs: Mi pater clemētiſſi me: rogo te vt exaudias orationē meā: ne deſpexeris deprecationē meā: intende mihi exaudi me: qꝛ ꝯtriſtatus ſum in exercitatiōe mea anxiatus eſt in me ſpūs meus: in me turbatum eſt cor meū. Inclina ad me aurē tuā intende voci de­precatōis mee. Tibi pater cōplacu­it me in mundū mittere: vt pro in­iuria nobis ab hoīe facta: ſatiſface ſtatim cum voluiſti dixi: Ecce ego vadā. Et tunc ī capite libri ſcri­ptum eſt de me vt facerē voluntatē tuā ſicut volui: voluntatē tuā ſa lutare tuū dixi. Pauper ego ſum in laboribus a iuuentute mea: fa­ciens voluntatē tuā: oīa que daſti mihi feci: paratus cōplere reſtant. Si tn̄ pater fieri poteſt: tol le a me tantā amaritudinē: que mi hi parata eſt ab aduerſarijs meis. Uides em̄ qͣꝫta machinant̉ aduer ſum me quot qͣꝫta falſa mihi ī­ponunt: ꝓpter accipere aīam meā ꝯſiliati ſunt. Sꝫ pater ſi feci ea: ſi ē iniqͥtas in manibꝰ meis: Si reddi di retribuētibꝰ mihi mala: decidā merito ab inimicis meis inanis. Ego em̄ que placita ſunt tibi ſemꝑ feci. Ip̄i vero poſuer̄t aduerſū me mala bonis: odiū pro dilectiōe mea: diſcipulū meū corruper̄t: et ſuū ducē ad me perdendū fecer̄t: appender̄t mercedē meā trigīta ar­genteis: qͥbus ſum ab eis venditꝰ. Rogo igit̉ te pater mi vt trāſferas a me calicē iſtū. Si autē tibi aliter videt̉: mea voluntas ſꝫ tua fiat. Exurge in adiutoriū meuꝫ: feſtina pater vt adiuues me. Dato em̄ di­lectiſſime pater me neſcirēt filiū tuū: qꝛ tn̄ cum eis innocentiā duxi multa eis beneficia ꝯtuli: de­berent in me ſic crudeles exiſtere. Recordare ſteterim in cōſpectu tuo vt loquerer eis bonū: auer terē indignationē tuā ab eis. Nun qͥd reddit̉ pro bono malū: qꝛ fode­runt aīe mee mortē mihi turpiſſi parauer̄t. Tu vides dn̄e ne ſi­leas: ne diſcedas a me: qm̄ tribula tio proxima eſt: eſt adiuuet. Ecce in ꝯſpectu tuo ſunt oēs tri­bulant me querētes aīaꝫ meā. Im properiū expectauit cor meū miſe riā. Et redijt dn̄s Ieſus ad diſcipu­los excitans eos de orādo exhor­tans. Itē ſcd̓o tertio ad orationē redijt in tribꝰ diuerſis locis ab in­uicē diſtantibꝰ iactū lapidis: qͣꝫtum quis excutiens proijcere p̄t: ſꝫ qͣꝫtum ſine magna violentia lapi­dem mitteret. Et vt habeo a fratre meo ij ibi fuit adhuc in ip̄is locis veſtigia ſunt eccleſiaꝝ: que ibi fa­cte fuer̄t. Rediēs ergo dn̄s Ieſus ad orationē vt dixi ſcd̓o tertio eū­dem ſermonē orauit addidit. Pa ter iuſte ſi ſic decreuiſti vt crucis pa tibulū pro genere hūano ſuſtineā: fiat voluntas tua. Sꝫ recōmendo tibi dilectiſſimā matrē meā: dile­ctiſſimos diſcipulos meos quos hucuſqꝫ ſeruaui eſſem cum eis. Pater mi ſerua eos a malo. Et in­terim ſacratiſſimus ſanguis cor­poris ſui vndiqꝫ in mūdo ſudoris erumpēs in hac agonia ſeu certa­mine prolixus orat vſqꝫ ad ter­ abundanter decurrit. Conſide­ra qͣꝫta eſt aīe ſue anguſtia: illudqꝫ aīaduertere debemus ꝯtra impa­tientiā: qd̓ Ieſus tribꝰ vicibus ora uit anteqͣꝫ reſpōſum acciperet. aūt ſic orat anxiatur dn̄s Ieſus: