Ca. LXIII. ecce angelus dn̄i pͥnceps Micha el aſtitit ꝯfortās eū ⁊ dicens. Salue dn̄e deus meus Ieſu: Prationē tuā et ſudorē ſanguineū patri tuo obtuli in ꝯſpectu totius curie ſuꝑne: ⁊ oēs procidētes ſupplicauimꝰ vt calicē hunc tranſferret a te. Et pater rn̄dit. Nouit dilectiſſimus filius meus ꝙ hūani generis redēptio quā ſic optamus ſine ſui ſanguinis effuſiōe decenter fieri nō po teſt: iō ſi ſalutē vult aīaꝝ oportet ꝓip̄is mori. Quid gͦ fore decernis: Tunc dixit dn̄s Ieſus angelo. Sa lutē aīaꝝ oīno volo: iō potius eligo mori vt ſaluent̉ quas ad imaginē ſuā pater creauit: fiat igit̉ volun tas patris mei. Et angelus ad eū. Conforta ⁊ viriliter agere: excelſuꝫ ei decet magnifica facere. Cito trāſ ibunt penoſa: ⁊ perpetua glorioſa ſuccedent. Dicit pater ꝙ ſꝑ tecū eſt ⁊ matrē tuā ⁊ diſcipulos ip̄e ꝯſeruabit ⁊ reddet incolumes. Et hūilis dn̄s hūiliter ⁊ reuerenter ſuſcipit hanc ꝯfortationē a ſua creatura ꝯſideras ſe minoratū paulominus ab angelis dū eſt ī hac lachrymaꝝ valle. Et ſicut triſtabat̉ vt hō: ſic in verbis angeli ꝯfortatus fuit vt hō: ⁊ valefecit ei rogās vt eū patri recōmendaret ⁊ toti curie celeſti Surgit igit̉ tertio ab or̄one totus ſanguine madefactus quē aſpice tergentē ſibi vultū vel lauante: totūqꝫ afflictū reuerenter cerne: intimeqꝫ cōpatere: qꝛ nō ſine ingenti a cerbitate doloris ſi hoc ꝯtīgere potuit. Dicunt tn̄ ſapientes expoſito res: ꝙ dn̄s Ieſus patre morabat: nō tā timore patiēdi: qͣꝫ cōpaſſione prioris ppl̓i: qꝛ cōpatiebat̉ iudeis de morte ſua perdebant̉. Non em̄ debebāt eū occidere: qꝛ ex ip̄is erat ⁊ in lege eoꝝ ꝯtinebat̉: ⁊ tanta eis ꝯtulerat beneficia. Un̄ orabat patrē vt ſi fieri poſſet cū ſalute eoꝝ ꝙ credat multitudo gentiū. Si vero iudei cecādi ſunt vt alij videāt fiat voluntas tua nō mea. Fuit eī tunc in chriſto quadruplex volūtas: vo luntas carnis ⁊ hec nullo mō volebat pati: voluntas ſenſualitatis: ⁊ renuebat ⁊ timebat: voluntas rō nis: ⁊ hec obediebat et ꝯſentiebat. Nam iuxta Eſaiā. Oblatus eſt qꝛ ipſe voluit: volūtas deitatis: q̄ imperabat ⁊ ſnīam dictabat. Igit̉ qꝛ verus erat hō: ⁊ vt verus hō in ma gna erat anguſtia poſitus: intime qͣꝫtum potes cōpatere ei. Cōſidera diligenter ⁊ vide oēs actus ⁊ afflictiōes dn̄i tui. Uenit aūt poſt hec ad diſcipulos: ⁊ dixit eis. Dormite iā ⁊ requieſcite: qͥ ibi aliquantulū dormier̄t. Bonus āt paſtor vigila bat ſuꝑcuſtodia puſilli gregis ſui. O grandis amor vere in finē dilexit eos: cū in tanta poſitus agonia procurat eoꝝ quietē. Uidebat a lō ge aduerſarios ſuos: venientes cū armis ⁊ fuſtibꝰ: nec tn̄ diſcipl̓os ex citauit: niſi cū ꝓpe ⁊ iuxta eū fuer̄t. Tunc aūt dixit eis. Satis dormiſtis: ecce qͥ me tradet appropinquat Et adhuc eo loquēte venit ille neqͣꝫ Iudas ante eos peſſimus mercator ⁊ oſculatus eſt eū: d̓r ꝙ moris erat dn̄i Ieſu diſcipulos qͦs mittebat cū oſculo recipere redeūtes. Et ꝓpterea proditor oſculū illis in ſignū dedit ⁊ precedēs alios cū oſculo redijt quaſi dicat: nō ſū ego cuꝫ iſtis armatis: ſꝫ rediēs more ſolito te ſaluto. Aue rabbi. O vere prodi tor. Intuere ⁊ ꝓſequere dn̄m Ieſū:
