Ca. LXVI Fo. XXXIX ruis te ſpoliauit: te ligauerunt audaciores: Sꝫ illi audaciſſimi te flagellauerūt: tu ſol iuſticie tu os radios ſubtraxiſti: ſunt tene­bre poteſtas tenebraꝝ: Oēs ſunt tepotētiores. Amor tuus iniqui­tas noſtra ſic te fec̄ imbecillē. Ma ledicta ſit iniqͥtas proqua ſic affli­geris. Soluto eo a columna ducit̉ ſc nudus: flagellatus: domū ꝑ­ſcrutando panis ſuis: ſparſim domū ꝓiecti fuerāt a ſpoliatoribꝰ erat tremebundus afflictus ꝓpt̓ frigus. Cunqꝫ ſe vellet veſtire: ꝯten dunt peſſimi dicētes Pylato. Dn̄e hic ſe regē facit coronemꝰ more regio. Et accipiētes clamidē ſericā rubeā veterē turpē veſtierūt: ſpinis coronauer̄t. Cogita quas affliciōes ſuſtinet prout ip̄i volunt purpurā ſuſcipit: caput corone ſpi nee parat: arundinē tollit corā ſe genū flectentibꝰ dat reſpōſum: ſꝫ caret obmuteſcit. Cerne igit̉ cordis amaritudine: maxīe cuꝫ caput eiꝰ plenū ſpinis gͣuit̓ ſepe cutit̉. Qualiter depreſſo collo pati enter dolore magno ictus acer­bos ſuſcipit. Perforabant em̄ ca­put eius ſanctiſſimū ille ſpine acer­biſſime totū ſanguīe made facie bant. O miſeri quō vob̓ timendū apparebit caput illud: qd̓ nunc ſic ꝑcutitis. Illudebāt em̄ ei tanqͣꝫ re­gnare volenti: oīa ſuſtinet qͣſi eoꝝ ſeruus. Sed nec illis ſuffecerat maiorē illuſionē totā cohortē ꝯgre­gauerūt: ſꝫ etiā corā Pylato toto populo adduxerūt eum foras pu­blice ſic illuſum: portantē ſpineā coronam: purpureū veſtimentū. Cerne quō ad terrā ſtat demiſſa fa cie corā tota multitudine vociferā te clamāte. Crucifige crucifige ſemꝑ irrrident ei inſultante. Quaſi ſapiētiores eo fuer̄t qua­ſi apparet ip̄e inſipiēter ſe ha buit ꝯͣ pͥncipes phariſeos ſic aptari fecer̄t ad talē finē ꝑduci: ſic non ſolū dolores penas: ſꝫ ob probria ſuſcipiebat ab eis. Peditatio paſſiōis ad ter tiam. Ca. LXVI Etit tota iudeoꝝ multitu­do magnis vocibꝰ vt cruci figat̉: ſic ꝯdemnat̉ a p̄ſide miſero Pylato. Non recordant̉ be neficioꝝ opeꝝ eius. mouent̉ ꝓpter innocentiā eius: qd̓ videtur crudelius: trahunt̉ ꝓpter affli­ctionē quā ei vident ſuſtinere: ſꝫ ex ultāt pͥncipes maiores: qꝛ habēt intentū ſuū prauū: rident irridēt eſt verus eternus d̓s mor­tem accelerāt qͣꝫtum pn̄t. Reducit̉ aūt dn̄s Ieſus intus ſpoliatus il­la purpura: adhuc nudus coraꝫ eis adducit̉: dat̉ ei reueſtiendi li­centia. Attende diligēter ſtatū eiꝰ ꝯſidera: in ſingulis actibꝰ vt inti­me cōpatiaris ſil̓ patiaris. Auer te parūperoculos a deitate eum puꝝ hoīem ꝯſidera videbis iuue nem elegantē: nobilē: innocentē: et amantiſſimū: totū flagellatū: ſan­guinibꝰ liuoribꝰ reſperſum: pānos ſuos ſparſim vndiqꝫ proiectos: de terra colligentē: quadā verecū dia reuerentia rubore ſe corā illis ſemꝑ ip̄m irridentibꝰ reueſtientē: ac ſi eſſet a deo derelictus: au­vilio deſtitutus: pietare cōpaſ­ſione mouearis. Nam colligit vnā tunicā: aliā: ſic corā illis ſe veſtit. Redeas poſtea ad deitatē s 3