Ca. LXIX dn̄e: ⁊ d̓s ꝓ eo magͣ ſigna oſtendit. Caueāt qͥd fecerūt. Cū āt vener̄t ad domū: tc̄ ip̄a vertēs ſe verſus illas inclinauit ſe gr̄as agēs. Ip̄e inclinantes ⁊ genu flectentes fecerunt plāctū magnū. Intrauit gͦ dn̄a domū: ⁊ Magdalena ⁊ ſorores poſt eā. Ioh̓es āt ponēs ſe ſuꝑ oſtio rogauit illas vt redirer ad domos ſu as: qꝛ hora erat tarda: ⁊ gr̄as agēs clauſit oſtiū. Tunc dn̄a ꝑ domū aſpiciēs dicebat. Fili mi dulciſſime vbi es: qꝛ hic te nō video: O ioh̓es vbi ē filiꝰ meus: receſſit a nob̓ gau diū noſtꝝ: noſtra delectatio: lumē oculoꝝ nr̄oꝝ: receſſit āt cū magna anguſtia vt vidiſtis: ⁊ hͦ eſt qd̓ mihi magꝭ auget dolorē: qꝛ receſſit to tus afflictus: totꝰ laceratus: totus anxius ⁊ ſitibūdus: coactꝰ: oppreſſus: violētatus: ne ei in aliqͦ ſubue nire potuimꝰ. Oēs dereliquerunt eū: ⁊ pr̄ eius op̄s d̓s ip̄m noluit liberare. Et qͣꝫ cito hec oīa facta ſunt vos vidiſtis ꝙ nulliꝰ vnqͣꝫ vl̓ ſcele ratiſſimi hoīs: ſic fuit accelerata: p̄ cipitata ⁊ fulminata dānatio. O fi li mi hac nocte captꝰ fuiſti: ī mane p̄ſidi traditus: ⁊ ī tertia ꝯdēnatus ⁊ iā mortuus es. O fili mi qͣꝫ ama ra ē iſta tua ſeꝑatio: ⁊ memoria tur piſſime mortꝭ tue. Tandē ioh̓es ro gat eā vt deſiſtat: ⁊ ī hunc modū cō ſolatus eſt eā. Tu āt ſi ſcires eā cō fortare ⁊ ꝯſolari vt parūper comederet ⁊ alios comedere faceret: qꝛ adhuc ieiuni ſt̓: ⁊ res parare ⁊ ſerui re: hͦ facere deberes iuxta vires tuas. Poſtea benedictiōe a dn̄a ⁊ ab alijs recepta diſcedas. De die ſancti Sabbati. Capl̓m. L. XX. Ane āt facto ſtabat ī domo ianuis clauſis dn̄a et alie ſocie eius cū ioh̓e afflicte: doloroſe tanqͣꝫ orphane ⁊ plene merore nō loq̄ntes ſꝫ memores heſter ne tribulatiōis ⁊ anguſtie: ſedebāt ſil̓ aſpiciētes adinuicē raptī: ſic̄ ꝯti gere ꝯſueuit ī magͣ p̄ſſura ⁊ calamitate gͣuatꝭ. Pulſatū fuit ad oſtiū: timuerūt: qꝛ oīa timebāt: ſecuritas eī eoꝝ diſceſſerat. Iuit āt ioh̓es adoſtiuꝫ ⁊ aſpiciēs vidit petꝝ ⁊ dixit: Petrus eſt. Cui dn̄a. Aperi ei. Ingredit̉ petrus verecūdus cū ſingul tibꝰ maguis ⁊ fletibꝰ. Tūc oēs ora re īcipiunt: nec verbū poterat loqͥ. Poſtea ſucceſſiue veniunt alij diſcipuli. Tandē ceſſante fletu incipi unt loqͥ de dn̄o ſuo. Dixit gͦ petrus Ego verecūdor ⁊ ꝯfundor ī me: nec deberē in vr̄o ꝯſpectu apparere: qꝛ dn̄m meū qͥ me tm̄ diligebat: dere liqͥ ſic ⁊ negaui. Sil̓r ⁊ alij diſcipi li cū ꝑcuſſiōe palmaꝝ ⁊ lachrymis ſe redarguebāt: qꝛ eū dereliquerāt. Dn̄a tc̄ dixit. Mgr̄ bonus ⁊ paſtorfidel̓ receſſit a nob̓: ⁊ nos remanimus velut orphani: ſꝫ ſpero firmit ꝙ cito rehabebimus eū: ⁊ vos ſcit qꝛ benignus ē filius meus benedi ctus: ip̄e multū dilexit vos: ⁊ ml̓t me diligebat: nō dubitetꝭ qꝛ bn̄ recuperabit̉ vob̓: ⁊ libenter remittet oēm offenſā ⁊ culpā. Tātus āt fuit ꝑmiſſiōe pr̄is ꝯͣ eū furorꝭ īpetus: ⁊ ita valuit cuꝫ eo: iō nolite turbari. Rn̄dit petrus. Uere ita ē vt dicitꝭ dn̄a. Nam ego qͥ tm̄mō vidi initis fui tāto timore ꝑcuſſus ī atrio caphe: ꝙ vix credebā poſſe euadere: iō eū negaui: nec fui memor ꝟboꝝ qͥbꝰ p̄dixerat hoc mihi qͦuſqꝫ mereſpexit. Tunc q̄rit Maria magda
