Seite
re. Oportet eum qui rector aīarū conſtitutus eſt. non minus exem plo docere qͣꝫ ſermone Accuſare quidem auariciam ⁊ latro poteſt emendare vero non niſi qui facit quod docet. Delicatus magiſter eſt. qͥ pleno ventre de ieiunio diſ putat. Prius ergo vita requiren da eſt qͣꝫ doctrina. quia plenius opere docet̉ qͣꝫ ſermone. Excellē tiſſimū nāqꝫ docendi genus eſt. demōſtratio exempli. Et dn̄s qͥ dem ieſus prius fecit. poſtea do cuit. Maxima enim auctoritate in docendo vtit̉. cuius ſermo at teſtatione operis comprobat̉. F. cile a ſubditis ſermo rectoris ꝑfi cit̉. ſi morum honeſtate fulciatur Qui aūt bene docens male viuit proprij ſe oris ſententia perimit. ⁊ a mala inſtitutiōe ſubiectos nō conuertit. Simul attende qͣꝫ ꝑi culoſa ſit cura animarū. maxime his temporibus. quando vbiqꝫ abundat iniqͥtas. ⁊ charitas mul toruꝫ refriguit. Dies enim mali­ſunt. ⁊ hoīes ad iuſticiam tardi. iouſqꝫ mundus in maligno po ſitus. ⁊ rara fides in terra. Inter hec verbum dei a populo deſpi cii. xp̄iane religiōis inſtitutio ne gligit̉. auctoritas ſacerdotalis cō temnit̉. Uita laicalis multis pec catis ⁊ ſceleribus obnoxia. peni tentie remedia negligit. dolis ⁊ fraudibus intendit. monita ſacer dotum contemnit. Er niſi rector aīarū. ppl̓o ſibi commiſſo ſcelera eorū ⁊ debitas pctōribua penas ſollicite annūciauerit. coram deo etiā ſanguinis eorū reus erit. Et poſt hec adducet deus cuncta in iudiciū. vbi paſtor aīarū ꝓ ſingu lis rōneꝫ reddere cogit̉. ⁊ ſi negli­gēs in hoc mūdo extitit. grauius damnat̉. Tucius ergo eſt curā ⁊ regimen aīarū humiliter fugere qͣꝫ arrogāter vſurpare. Si enim vnuſqͥſqꝫ in illo tremēdo iudicio rōnem de ſua vita reddere vix ſuſ ficit. quō pro tot milibus ſibi cō miſſis reſpondebit. O qͣꝫ bene vi uit. qͥ ſibi viuit. Bonū iocūdūqꝫ videt̉ apud hoīes ep̄m. abbateꝫ. paſtore. vel quēlibet p̄latū. in hoc ſeculo viuere. ſed qͣꝫ terribilis ſit exitus negligētis. qͥs ſufficiet cō gitare. Etem̄ iudiciū duriſſimuꝫ fiet in eos qͥ p̄ſunt. ⁊ potētes po tenter tormēta patient̉. Bene trā ſit qui ſimpliciter viuit. cui nihil terreni honoris cōmittit̉. cui ani marū curanulla cōmendat̉. Cu ra etenim paſtoralis nunqͣꝫ eſt ſi ne ꝑiculo. qͣꝫ diu viuit̉ in hoc mū do. Oīm quoqꝫ ꝑiculorū maxi mū eſt cū ſeꝑata ꝑ mortē a corꝑe aīa. ſūmo paſtori deo paſtor ter renus ad rōnem ponendā fuerit p̄ſentādus. Hic iā articulus vltīe dānationis īminet. vbi rō villica tiōis male diſpēſate exigit̉. ⁊ ſan guis ouiū multarū de vnius pa ſtoris manu reqͥrit̉. Quid tunc paſtor imperitus rn̄dere ad obie cta poterit. qͥ in cura ouiuꝫ negli­gēs fuit. Obmuteſcat neceſſe eſt. quia quod reſpondeat nō habet