¶ Prologusquaſi ſermo caprinus.i. humilis. vel quia a capris ⁊ talibus ruralibꝰ poſſeſſionibus talis ſermo ſumit̉. Et gloſe cōmunes ſolent hic diſtingueretria genera eglogaꝝ. ſed nō videt̉ mihi ſalua reuerentia actoris ꝙ illa diſtincto ſit bene poſita: aut cōſona dictis poetarū. ideo eam omitto. Alterius cōſiderandū eſt ꝙ inter oēs eglogas et virgilij ⁊ franciſci petrarche⁊ alioꝝ prioꝝ egloga videt̉ eſſe honeſtior: fructuoſior: ⁊ maiori artificio cōpoſita: ⁊ grauioribꝰ ſentētijs plena. ideo merito vſus habet ꝙ eā adiſcātiuuenes. Et cōpoſuit actor ad ſimilitudineꝫ vniꝰ virgiliane: que incipit.Dic mihi dametha ciuiū pecus. Et hic recte idem ordo ⁊ modus ꝓcedendi obſeruat̉. Etiam hic ſeruat actor legē amabei carminis: ſicut ibi. Proquo ſciendū eſt ꝙ amabeū carmen ſic dictū eſt ab inuentore. dicit̉ auteꝫid in quo introducūtur ꝑſone altercātes. Et prima eiꝰ pars pro libito incipit. ſecūda ꝟo plus ſemper ⁊ maius vel cōtrariū aliquid dicit. Un̄ ſeruius ſic diffinit carmen amabeū: qd̓ eſt quotiēs qui canūt equali numero verſuū vtunt̉. ⁊ ita ſe habet ipſa reſponſio: vt aut maius aut contrarium aliquid dicat̉. Unde hinc itroducūtur tres ꝑſone. ſcꝫ Pſeuſtis Alithia et Froneſis. Per pſeuſtim intelligimꝰ falſitatē. quia pſeudo eſt falſus ꝓpheta vel p̄dicator. Per alithiā intelligimꝰ veritatē: vt dicunt aliqͥ⁊ d̓r de alo alis ⁊ theos qd̓ eſt deus. Et per froneſim intelligit̉ ſapientiavel prudētia. Et pro iſto aduertendū eſt ꝙ ꝑ pſeuſtim poſſumꝰ intelligere ſynagogā ſiue dyabolū: vel tp̄us ante tp̄us gratie ſper alithiā eccleſiam xp̄ianoꝝ: cuiꝰ caput eſt xp̄us/ ⁊ vicarius eius et miniſter eſt papa. velintelligimꝰ filiū dei vel tēpus gratie. qꝛ lex noua vincit cerimonialia ⁊ figuras veteris legis. et xp̄us vicit dyabolū ⁊ infernū ſpoliauit ⁊ tempusgratie dedit: qd̓ eſt tēpus aliud a tēpore legis antique. ſicut magis theologice declarandū eſſet. Et ex hoc ptꝫ fructus qui latet ſub hac egloga: etqualiter intelligi pōt. Patet etiā qͥd intelligat̉ ꝑ ꝑſonas introductas: ſicut in virgilio per dametham: menalcā: ⁊ palemonē alie ꝑſone ītelligūt̉Iſte liber ſupponit̉ vel ſubalternat̉ theologice ſciētie quātū ad moraleꝫpartē ipſiꝰ. vel potius ethice hoc eſt morali ph̓ie. qͥa mores noſtros cōponit ⁊ inſtruit. Iſtis p̄miſſis deſcendo ad textuꝫ. Sciendū eſt ꝙ prima diuiſio textus diuidit̉ in duas ꝑtes pͥncipales. in ꝓhemiū ſcꝫ vel exordiuꝫ.⁊ in narratōem vel tractatū. Secunda ibi: primꝰ cretheis ⁊c̄. Et iſta aliasſubdiuidit̉. Prima q̄ incipit Ethiopū terras: diuidit̉ in duas ꝑtes. Primo deſcribit̉ tēpus in qͦ facta eſt diſputatio iſta vel altercatio inter pſeuſtim et alithiā. Secūdo deſcribit ſtatū: diſpoſitōem ⁊ modū vtriuſqꝫ. Secūda ibi: copuleratqꝫ ſuas. Et anteꝙͣ littera exponat̉ p̄mittendū eſt vnūqd̓ dicit brito in ſua ſumma theologice.ſ. ꝙ ſacra ſcriptura quattuor modis exponit̉.ſ. hyſtorice. allegorice. anagogice. ⁊ tropologice. Hyſtoria vtdicit yſido. pͥmo ethymologi. eſt narratio rei geſte ꝑ quā ea q̄ in p̄teritofacta ſunt cognoſcunt̉. Allegoria eſt tropus quo aliud ſignificat̉ ꝙͣ dicatItē donatꝰ in barbariſmo. Un̄ allegoria ē de vno ad aliud ſermōis trāſuptio. Et d̓r ab ales qd̓ ē alienū: ⁊ gore dictio vel locutio. qͥa aliud d̓r ⁊ aliud intelligit̉. Un̄ allegoria multis modis ſumit̉. Qn̄qꝫ a ꝑſona: vt yſaacſignificat xp̄m. Qn̄qꝫ a re q̄ nō eſt ꝑſona: vt aries occiſus ſignificat carnem xp̄i paſſam. Quādoqꝫ a loco. vt xp̄us p̄dicaturꝰ aſcendit in monteꝫvbi eminētia loci ſignificat ſapientiā eius: eloquētiam vel excellentiam
