Seite
eſt quō ⁊ qualiter ducat vitā ſuā in bonis fortuitis eum tranſitoris ſunt. Teſtis eſt Alanus cum ait. Nunc ad eſt ⁊ abeſt fugitiui gloria cenſus. Nā prius aduentat. poſt quaſi ſomnus abit. De magnanimitate. Agnanimitas vero que ⁊ fortitudo dicitur ſi­inſit animo tuo cum magna fiducia viues. li. ber alacer ⁊ intrepidus. agnum cium ho­minis donum eſt. non vacillare ſed ſibi conſtare ⁊ fineꝫ buius vite int̓tepide expectare. Hoc eſt ſecūdū principale capulū huius libri Senece ꝙ poſtqͣꝫ determinauit magiſter de prudentia ⁊ de officijs ⁊ de conditioni bus eius. ſcū de proprietatibus. Hic conſequenter facit hoc idem de magnanimitate que etiam fortitudo dicit̉. Et hoc diuerſimode Dicit̉ enim fortitudo quia ſcd̓m eam quis fortiter agit. ⁊ in nego cijs ſuis fortiter ſe diſponit. ex eo ꝙ noſtra noticia procedit a gen­ralibus ad ſpecialia. iij. Phiſic. Unde Tullius. iiij. Ethic. Fortitu do eſt cōceptio laboris ⁊ periculi cum vtilitatis rōne ⁊ cū comodo rum penſatione. Sed magnanimitas dicit̉ quia magnū animum habet ad tollerandū ardua ⁊ ad aggredienduꝫ terribilia. Sedibi Magnū em̄ ⁊cͣ. Hic Seneca declarat quoddā dicium ꝙ magnū donū eſt hoīem eſſe magnanimū.ſ. ſcd̓m virtutē. vt dicit̉. iiij. Ethi. ſcꝫ mortē non timēdo. Licet em̄ mors omniū terribiliū maximū eſt vt dicit Philo. iij. Ethic. Tn̄ magnanimus timere debet ex qͦ mors eſt de dono nature vt dicit Seneca in li. de remedijs ſortune. Si magnanimus fueris nūqͣꝫ iudicabis tibi cōtumeliā fieri de inimico. dices nō nocuit mihi ſed animū nocēdi habuit. Et cū illū inptāte tua habucris vindictā puta bis vindicare potuiſſe. ſcito enim magnū ⁊ honeſtū ge­nus vindicte eſſe ignoſcere. Hic Seneca tangit vnā ſpeciē fortitudinis ſeu magnanimitatis qͥ patientia dicit̉. Et pͥmo ponit doctrinā. ſecundo ſubiungit cauſam illius. Scito em̄ ⁊cͣ. Uult ergo ꝙ homo vere fortis nō debet repu­tare contumeliā ab inimico ſibi illatā. nec vindictā ſtatim appetere ſed ſufficit alicui potuiſſe nocere. qꝛ ſcd̓m Boetiū inimico parcere eſt opus pietatis. qͥ aūt parcit dementiā facit. Quia ſcd̓m Tulium primo rethorices. Patientia eſt honeſtatis ac vtilitatatis cauſa rerū arduarū ⁊ terribiliū voluntaria ac diuturna ꝑpeſſio.