inuenere figuras: quibus neceſſario aſpiratio comprehendi detineriqꝫ debeat:& ſic. θ. litteram in ſe dulci ſono aſpirationem gerentem concæperunt: quam pro. th. qͣꝫpulcherrime ponunt: nec non&. φ. quā ſimiliterpro. ph.&. χ. quā pro. ch. iidem a troiano bello citra ſcribere cōſueuerunt. nanqꝫ illas Palamedem cōperiſſeSeruius atteſtatur. Mox alios ac præcipuū Simonidē teſte Cornelio Tacito cæteras cōperiſſe. Verū ex his tribus ſic cōpertis latini noſtri nullā penitus ſuſcæpere: ſed ſeruata antiqua ſcriptura ipſum. t. uel. c. uel. p. cumaſpirationis nota more antiquo ſcribere uoluerunt. Sed quærit Parthenius grammaticus: idemqꝫ poſt illūPriſcianus: quare non ideo a græcis. rh. aſpiratū in aliam formam figurāqꝫ trāſlatū fuit: cū eodem modo aſpirationē ſuſcipiat. Ad quod reſpondentes dicunt: quia nec ſic aſpiratio ipſi. r. cohæret ſicut& præfatis mutis: nec ſi ab hac littera tollat̉ ſignificationē minuit: nam quāuis ſubtracta aſpiratione dicat̉ retor uel Pyrrusnon minus intellectus manet integer: non aūt ſic in aliis. Nam ſi Chremes cū aſpiratione proferes nomē propriū deſignabis: a quo ſi aſpirationē ſubtraxeris ſignificatū mutabis: quia tunc quoqꝫ a uerbo cremo declinatum cū ſignificatiōe eius uerbi eſſe uidebit̉: ut id idem in mille aliis contingit. Rurſum græci alii& ut fertSimonides ad linguæ ſuæ ſcripturæqꝫ ornamentū. ψ. litterā ſine aſpiratione adinuenit: quæ quodammodomolliorē qͣꝫ. ps. uolubilioremqꝫ ſonum habet: ut diligentiſſimi cōſpexere grāmatici: pro qua Claudius Cæſar apud nos antiſigma hac figura deſcribi uoluit. χ. ita ut pro. ps. aliam ſimplicem figurā ut græci habent& nos haberemus. Sed ut in ſequentibus oſtendemus nulli auſi ſunt antiquā ſcripturaꝫ poſt Claudii imperium cōmutare. Poſt has uero omnes. ζ.&. ξ. græci ipſi cōparerunt: quæ ſane ad decorē& ornatū propriæ linguæ plurimū contuliſſe uident̉: At uero latini noſtri præter ſexdecim antiquas litteras: quibus primitus utebant̉.ſ. aliam ex æolico quodā digamma ut infra clare enarrabimus aſſumpſere. Poſt quā&. q. litterā inuenere: quæ tametſi præciſe eiuſdē cū. c. poteſtatis eſſe dicat̉: eā tamē noſtri auctores in illis dictionibꝰ optaſſeuiſi ſunt: in quibus pinguior quodammodo ſonus exigi uidebatur: qͣꝫ per. c. litteram præſtari potuerit. Poſthas uero nōnulli ex noſtris. k. in eadē forma qua eſt apud græcos ſuꝑuacuæ recæpere. Qua ſane Quintilianus in nulla ſcriptura noſtra utendū exiſtimat: niſi ut ait: quæ ſignificat etiā ut ſola ponat̉. nam in quibuſdāuetuſtiſſimis inſcriptionibus ſæpe ego cōſpexi. k. DECEMB. pro calendis decembris. Idemqꝫ in Liuio uetuſtiſſimæ ſcripturæ frequenter annotaui. Nec illis ullo pacto aſſentiendū puto: qui ſequente. a. cōtendūt ſemper. k. ſcribendā eſſe in karthago kaput: cū teſte Quintiliano ſic. c. littera quæ ad omnes uocales uim ſuamcōmode præferat. p̄ter has quoqꝫ cū græci. ξ. litterā ultimo adinuenerint ꝓ noſtraꝝ dictionū magna cōmoditate illā ſub hac forma. x. a noſtris recipi debere uiſum eſt. hoc ſolum ab illis in uoce diſcrepantibus: ꝙ ubiilli eam proferentes in. i. uocalem deſinūt:& dicūt. xi. nos ecōtrario dicimus. ix. Vtimo uero. y.&. z. aſſumpſimus: ut& nobis quoqꝫ in græcis nominibus trāſcribēdis deſeruirent. Nā ut ait Quintilianus a græco ſermone magna ex parte romanus cōuerſus eſt:& confeſſis quoqꝫ græcis uerbis utimur ubi noſtra deſunt. Sicut illi nōnunqͣꝫ a nobis mutuant̉. Sunt igit̉ figuræ litterarū quibus nos utimur uiginti duæ: de quibus omnibus ſingulatim dicemus. Nam. h. littera non eſt: ſed aſpirationis nota: ut in ſequentibus oſtendemus.De Accidentibus litterarum.Ed quærunt nōnulli quotidie cur nos ſimplici uoce uocales noſtras:& græci pluribꝰ ſyllabis quaſdam uocare uoluerunt: cū littera pars ſit minima uocis cōpoſitæ; nā quā nos ſimplici uoce. a. dicimus: illi pluribus ſyllabis alpha nomināt. Item quā nos. i. ſimplici ſono: illi iota duabus ſyllabis uocauere; Conſonantes etiā fere omnes duabus ſyllabis illi efferunt: ut beta: gamma: delta: quas nos in eademquæſtione manentes una ſyllaba nominamus:& quaſdā quidē in. e. uocalē terminātes: ut. be. ce. de.& ſimiles: quaſdā uero ab. e. incipiētes: ut. el. em. en. quā ſane quæſtionē facile diſſoluere poſſumus: ſi accidētia litteræ diſtinguamꝰ: quæ tria ſunt.ſ. nomē figura& poteſtas. Nomen ut apud græcos alpha beta gāma delta.Apud latinos uero. a. be. ce. de. ita ut apud illos pleræqꝫ uocales pluribus ſyllabis nominent̉: apud nos uerouocales omnes per ſe prolate nomen ſuū oſtendūt. Figura uero ea eſt forma quā in ſingulis litteris græcis.ſ.& latinis cōſpicimus: quæ apud antiquos illoꝝ& noſtros ut ſupra oſtendimus pene eadē fuit. Poteſtas aūtpronuntiatio eſt illarū quā in litterario ſermone nos& illi eodē modo utimur. Nomē igit̉ ad placitā inſtituentis rationē impoſitū fuit: quod nō ſolū unica aut duabus ſyllabis: ſed tribus pluribus ue ſi placuiſſet conſtitui poterat. Sed auctoribus latis teſte Priſciano in. viii. in his ut multis aliis breuitas& cōciſio nominis magis placuit. Nec id ſane nomē litteræ poteſtatē ullatenꝰ īpedire ualet: quæ in pronūtiatione litteratæ uocisoſtendit̉: quia tunc quoqꝫ nō litteræ nomine: ſed poteſtate utimur: quæ indiuiſibili quodam ipſi litteræ proprio conſiſtit. Nam ſi balneum dicimus: aut martium laborem efferimus: non tūc. b. in. e. terminatur: nec. l.aut. m. ab ipſo. e. incipit: quia non nomine: ſed poteſtate eius litteræ utimur: ut quēadmodum in cōpacto exelementis corpore dicimus elementū ut quid indiuiſibile ineſſe: hoc eſt quod non ut corpus in aliud elemētum diuidi poteſt:& tamen in partes quaſdā diuidi ualet:& cōpoſito nomine effert̉: ſic& in litterali uoce littera ip̄a ſua ui& poteſtate indiuiſibilis: hoc eſt non in aliā litterā reſolubilis profert̉: quæ tamen in ſe cōpoſito nomine cognominari cōmode potuit: Vnde& ad elementoꝝ mūdi ſimilitudinē uocabulo etiā elementinōnulli litteras uocauere. Et ſicut illa ſimplicia ſunt& coeuntia corpus omne perficiūt: ſic etiā hæ cōiunctælitteralem uocem quaſi corpus aliquod cōponunt: ſed diuerſa eloquendi ratione apud græcos& noſtros.
