Der andern Ee CXIIII. ſprich ynn deim hertzen der herr hatt mich eyngefürt vmb meyn gerechti gkeyt das ich beſeß das lannd. ſo di­ſe heyden ſeyn vertylgt vmb ir boß heyt. Wann du geeſt nitt eyn. das du beſitzeſt ir lannd vmb deyn gere­chtikeyt vnnd vmb dye gleicheytt deyns hertzen. aber darumb das ſye boͤßlich würckten. do du eyngiengeſt ſeyn ſy vertilget worden. vnnd das der herr erfuͤlt ſeyn wort. das er hatt verheyſſen. vnder dem ayd deynen vettern abraham yſaac vnnd iacob. Darumb ſo wiß das dir deyn herre got nit hat geben ditz lannd zu ey­ner beſitzunng. ſo du biſt eyn volck hertens halſ bains oder nackes. Ge­denck das du nit vergeſſeſt yn wel­cherweyß du bewegeſt deinen herren gott yn der eynoͤde. von dem tag yn dem du biſt außgangen vonn egipt vntz zu der ſtatt wider die du kriegeſt zu allen zeytten. Wann du beweg­teſt yn auch ynn oreb. Er ward erzur­nett Vnnd wolte dich vertylgenn do ich auffgienngē ann demm ber­ge. das ich neme zwu ſteynen tafe­len dye taffeln des geluͤbds das derr herr macht mit euch. Vn̄ ich belybe an dem berg. xl. tag vnnd xl. nacht ich nit das brott vnnd tranck nit das waſſer. Vnnd der herr gab mir zwu ſteynen taffeln geſchriben mitt dem vinger gotz. vnnd ſye hielten alle die wort dye er redt zu euch ann dem berg vonn mitt des fewers. do dye vereynigung des volckes ward geſament. Vnnd do.xxl. tag vnd als vil nacht waren vberganngen. der herre gab mir zwu ſteyne taffeln. dye taffeln des geluͤbds. vnnd er ſprach zu mir. Stee auff vnnd gee bald hin weg. wann deyn volck das du haſt gefu̇ret vonn egipt habend ſchnelli gklich gelaſſen deynen weg. den du yn haſt gezayget. vnnd haben in ge machet eyn goſſens bild. vnnd an­derweyd ſprach der herr zu mir. Ich ſich das die ſes volck iſt hertes halß­bains oder nacks. Laß mich das ichs zerkniſch. vnnd vertylge ſeynen na­men vnder dem hymel. vnd ich ſetz dich vber eyn volck das do iſt merer vnd ſtercker den diß. Vnd do ich ab­gieng von dem brinnenden berg. vn̄ hielt die zwu ſteynen taffeln des ge­luͦbds in ytweder hand. vnd het ge­ſehen euch ſunden. wider euwern her ren gott. vnnd euch haben gemacht eyn goſſens kalb vnd im dienen. vn̄ ſchnelligklich haben gelaſſen ſeynen weg. den er euch zaygt. ich warff die taffeln von meynen henden vnd zer­brach ſy in ewer angeſicht. Vnd ich viel nieder vor dem herren als zum erſten. ich nit brot vnd tranck nit das waſſer. xl. tag vnd xl. nacht vmb ewer ſunde. die ir tetend wieder denn herren vnnd ir yn bewegtet zu dem zorn. Wann ich vorcht ſein vngenad vnd den zorn mit dem er was bewe­get wider euch vnd wolt euch vertyl gen. Vnnd der herr hoͤrt mich auch zu dieſem mal. Er waß vaſt erzurnt wider aaron vnd wolt in zerkniſchen vnnd ich bat in zegleicherweyß vmb in. Wann euwer ſuͦnd die ir tet das iſt das kalb. ich begryff es vnnd ver brantt es mitt fewer vnnd zerbrach das zu ſtückenn vnnd machet es ga­ntz zu aſchen. Ich warffe es ynn den bach derr do abgiennge vonn demm berge. Vond ir bewegtend den her­ren ynn der brinnung vnnd yn der verſuchung. vnnd ynn den grebern begirlickeit vn̄ do er euch ſand in ca­