Seite
Extrema vnctio quos res extimanda affert. facit tex. ibidē. ⁊ in au­ten. de ec. titu.§. ſi autem annale. ⁊ tex. in. l. ſi quos C. de reſcin. ven. 2 Qualiter fiet ſcd̓m redditꝰ? ℟. ꝙ tm̄ dꝫ valere res quot fructus ꝓducit in.xxv. ānis. vel ſi eſt res q̄ debetur eccleſie in.xxxv. annis. vt in. d.§. ſi ante annale. vbi eſt tex. de trigintaqͥnqꝫ ānis. et ibi no­3 Quid ſi res eſt nō fructuoſa: Rn̄. ꝙ extimabit̉ ẜm ꝙ cōmuniter app̄ciatur. l. p̄cia. in pͥn. ff. ad. l. fal. Et hoc habet locū hodie cōiter in omnibꝰ rebꝰ ⁊ ꝙ dicit̉. res tantū valet quantū vendi pōt. ꝑ. l. j. §. ſi heres. ff. ad treb. ⁊. l. querebat̉. ff. ad. l. fal. ⁊. l. ſi quis vxori.§. vlti. ff. de fur. debet intelligi veꝝ nō habito reſpectu ad effectionē ſingulariū ꝑſonarū: ſꝫ cōmuniū. vt in. d. l. p̄cia: niſi affectio eſſꝫ rōnabi­lis reſpectu extimantis. de quo dic vt sͣ. Emptio. §. vij. et. ix. 4 Utrū extimatio faciat venditionē? Rn̄. ꝙ ſic ī duobꝰ caſibus. Primꝰ cum eo animo ſit extimatio vt ip̄a p̄ſtetur. ſecus ſi fiat vt appareat quanti res ſit facta deterior. vt. l. ij. inter virum. C. de iu. do. Qd̓ tunc apparet qn̄ in pacto eſt vt tranſacto cer­to tꝑe res que extimata data eſt reddat̉. quia tunc nō facit venditionē. vt. d. l. ſi inter. Scd̓s caſus eſt qn̄ res ſimpliciter datur extimata in contractu. de cuiꝰ natura eſt vt trāſferat̉ dominiū. vt in. l. quo­tiens. ⁊. l. plerūqꝫ. ff. de iure do. ⁊. l. extimatio. ff. ſo. ma. Exemplū mulier dedit rem extimataꝫ. c. viro ſuo cenſebit̉ vir emiſſe. Fallit hoc qn̄ natura con­tractus repugnat vt faciat venditionē. vt in. l. ſer­uos. ff. fa. her. Exemplū ego ⁊ tu ſumus heredes et facimus extimationē de hereditate. tūc nō facit venditionē. Utrū extimatio faciat trāſire ꝑiculum in acci­pientē. vide sͣ. Caſus.§. vj. xtrema vnctio. vide infra Un­ctio extrema. Abuie ocioſe vel ſeculariū nego­ciorum non debet recitari in cōuiuio clericoꝝ aut religioſoꝝ. vt ī c. cōuiuia. ⁊ in. c. ꝓ reuerentia. xliiij. di. nec fabulaꝝ oblectamēta extitantiū mentem ad in centiua libidinū. c. ideo. xxxvij. diſt. Acilitas venie incentiuū p̄bet delinquēdi. xxiij. q. iiij. eſt iniuſta. de vi. ⁊ ho. cle. c. vt clericoꝝ. vn̄ Stephanꝰ papa dicit. Eccleſiaſtici vigoris ordo cōfunditur ſi aut temere illicita p̄ſu­mant̉: aut nō cōceſſa impune tēptent̉ ꝓinde ſi ne­gligenter ea q̄ male vſurpant̉ omittimꝰ exceſſus viā ꝓculdubio alijs aperimus. Aculta­dicit̉ qn̄ ſine difficulta te pōt quis facere. vt no. Inno. in. c. preſenti. ⁊ in. c. romana de ſen. ex. li. vj. Actum legitime retractari nō de bet. licꝫ caſus poſtea eue niat a quo non potuit inchoari. de re. iur. li. vi. Pa. in. c. diſcretionē de to qui co. cōſan. vxo. ſue. dicit verā regulā qn̄ factuꝫ iam eſt ꝑfectū puta matrimoniū: licet ſuꝑueniat affini­tas nō retractatur ⁊. l. ſi a me fuerit. ff. de iudi. cum alijs que vident̉ contraria intelligunt̉ qn̄ factum non erat perfectū ſed ſoluꝫ inchoatum: quia tunc retractatur. Utrū ſit dicendū factū quod nō durat. ℟. glo. in. c. ad noſtrā. de regula. ꝙ qn̄ ex facto volumus iudicare animū. tunc eſt veruꝫ ꝙ nō dicit̉ factū.ſ. animo faciendi qd̓ non durat. ⁊ ibi ponit multas concor. Adde tex. in. c. nam ⁊ ego. de ꝟb. ſig. cum concor. in glo. Utrū factū illegitime cenſeat̉ factū? Rn̄. ꝙ nō. 2 vt in. c. veniens. de p̄ſby. nō bapti. ſicut inutile. et nullū paria indicant̉. c. inter corporalia. de trāſla. p̄la. ſic etiā dicit̉ non eſſe. qͥ minus idoneus eſt. vt in. l. j. ff. qd̓ cuiuſqꝫ vni. facit tex. cuꝫ glo. in. c. frater nitatis. de fri. ⁊ male. Unde Bar. ꝑ. d. l. j. dicit ꝙ ſi ꝓcurator nō facit fidē de mandato. ꝑinde eſt ac­ſi non cōparuiſſet: ⁊ dn̄s tanqͣ cōtumax debet pu niri. Itē excipere ⁊ nō ꝓbare idē eſt ſicut non exci­pere. c. cū ſuper. de conceſ. pre. Et paria ſunt qͦ ad iuris effectuꝫ non eſſe ⁊ non apparere. l. duo ſunt ticij. ff. de te. tu. Item. non fieri ⁊ tarde fieri. vel eo mo quo fieri nō debet. ar. c. auditis. de ꝓcu. ff. qui ſatiſda. co. l. quotiēs. ⁊ ibi glo. Utrum plus ſit facto cōſentireqͣ verbo? ℟. ꝙ 3 ſic. glo. eſt in. c. in cauſis. de elec. vide glo. in. c. dile­cti filij. el. ij. de ap. vbi plus factis loqͥmur. factuꝫ alienū ꝓmittens quō teneat̉. vide infra Sponſa­lia.§. xiiij. factū vbi ꝓmittitur venit quod inter­eſt in obligatione. ff. ſi qͥs in ius vo non ie. l. cū qͥs Alcidia vide infra Legittima. Alſariur dicit̉ quis diuerſimo de. vt no. in. c. in me­moriā. xix. di. ⁊ ī. c. quiſqͥs. xj. q. iij. ⁊ de cri. fal. ꝑ totū. Utrū ſit falſarius qͥ abſentiū nomina in inſtru­mento ponit. vel qui ſigillū furtiue ſurripit? Rn̄. ꝙ ſic. vt no. in. c. quāto. ⁊. c. ea. de his que fiunt a p̄ latis. Itē ẜm Bar. in autē. p̄ſbyt. C. de ſacroſanc. eccle. falſitas nō ſolū cōmittit̉ in dicendo falſum. ſꝫ etiā in tacendo veꝝ. Utrū aperiens litterā alterius vt legat ſit falſa­rius. Rn̄. glo. ī. c. cū olim. el. ij. de offi. dele. tenet ꝙ debet puniri tanꝙͣ falſarius. allegat. c. olim. de re­ſcrip. ⁊. c. ad audientiam. de cri. fal. Inno. v̓o tenet ꝙ iſte minus peccat ꝙͣ ſi falſificaſſet ſigillū apponē do adulterinum. tamē falſarius eſt: ꝓpter qd̓ dicit Pe. de anch̓. ꝙ ſolū debet puniri pena extraordi­naria. c. de cauſis. de offi. dele. ⁊ concurrunt cōmu­niter dect. ⁊. c. allegata per glo. loquuntur de falſa rio qui facit raſurā viciando litterrā. vt in. d. c. olim vel apponendo ſigillum. adulterinum. vt. d. c. ad audientiā. Bar. dicit. ꝙ ſi aperit oſtendendo ad­uerſario mittentis poteſt puniri vt falſarius. arg. bonū in. l. j.§. is qui. ff. ad. l. cor. de fal. v̓. is qui de poſita inſtrumenta oſtendit aduerſario incidit in crimen falſi. Quod no. contra notarios et aduoca tos qui oſtendunt iura partis aduerſario. Si v̓o aperit ſꝫ nō oſtendit aduerſario. ſic non punit̉ cri­mine falſi. ⁊ videt̉ tex. in. d. c. cum olim. ⁊. ff. de ci­