Unum ex quatuor Primū M. autē diſcipuli abie­rūt in galileā in montem vbi conſtituerat illis Ie­ſus Et videntes adoraue runt. quidā autē dubita­uerūt. Et accedēs Ieſus locutus eſt eis dicēs. Da ta eſt mihi oīs poteſtas in celo in terra. Euntes docete oēs gentes bapti­ſantes eos in nomine pa tris filij et ſpūſſancti Docentes eos ẜua re om̄ia quecūqꝫ mandaui vobis. Et ecce ego vobiſcū ſum om̄ibus diebꝰ vſqꝫ ad ſummatōeꝫ ſeculi Nouiſſime R. autē re cūbentibꝰ. xi. Apparuit illis ieſus expro brauit incredulitatē illoꝝ duriciam cor­dis quia his viderāt reſurrexiſſe crediderūt. Et dixit eis. Euntes in mūdū vniuer ſum p̄dicate euangelium om̄i creature Qui crediderit baptiſatus fuerit ſaluus erit. Qui vero crediderit cōdemnabit̉. Signa autē eos qui credi­derint hec ſequētur In nomīe meo demo nia eijcient. linguis loquētur nouis ſerpē tes tollent. Etſi mortiferū quid biberint eos nocebit Suꝑ egros manus impo­nent bene habebūt Eduxit L. autem eos foras in bethaniā/ et eleuatis manibꝰ ſuis bn̄­dixit eis Et factū eſt dum benediceret illis receſſit ab eis ferebat̉ in celū Et R. dn̄s quidē ieſus poſt­qͣꝫ locutus eſt eis aſſum­ptus eſt in celū. et ſedet a dextris dei Et L. ipſi ado rantes regreſſi ſunt hieru ſalem gaudio magno. Et erant ſemꝑ in templo laudātes bn̄dicētes deū Illi. R. autē ꝓfecti p̄dica uerūt vbiqꝫ dn̄o cooꝑāte ſermonē cōfirmante ſe­quētibus ſignis. Sunt I. autē alia multa que fecit ieſus. que ſi ſcriban tur per ſingula. nec ip̄m arbitror munduꝫ capere eos qui ſcribendi ſunt li­bros. Finit vnum ex quatuor Magiſtri Iohannis gerſonis ibi fuiſſe ab xj. ſicut apl̓s loqͥt̉ apꝑ uit plꝰ ꝙͣ qͥn gētis fratri­bus ſimul in quibꝰ aliqui potuerūt du­bitare vl̓ credidiſſe vl lis qui vide bant. Undecīa ru­bricella. Duodecima rubricella. Gloſa Uidet̉ apud Lucā hec ap paritō fuiſſe facta in die paſche vbi vi gillāter intē datur aliorū ſimul euāge liſtaꝝ narra­ ſupplemē tum eoꝝ que Luc̄. omiſit ex igno rantia ſic pa tet Actuum j. vbi narrat ſe p̄buiſſe vi in multiſ argumentis dies qua­draginta. Sequitur tractat. eiuſdē Cancellarij Pariſien̄. de poteſtate eccl̓iaſtica. Et de origine Iuris legū. edi tus Conſtantie temꝑe Concilij general̓. Oteſtas eccl̓iaſtica debꝫ ab eccl̓iaſticis quid qualis et quāta ſit agnoſci Habꝫ hoc itaqꝫ fieri. vt et honoret̉ co­gnita. deus dederit talem poteſtatē hoībus vt in ſuis termīs ho­norata ſeruet̉ ne plus dubito falſe opi­niones vel deprimāt vel exaltent. Qm̄ pri eſt ſacrilege impietatis Alteꝝ de adu­latōne peſtifera ſuſpectū eſt Cōſtat igi­tur de poteſtate eccl̓iaſtica diſputare vl̓ inqͥrere nedū lꝫ ſed decet expedit. tantū­modo ſit intentōis oculꝰ ſimplex rectus Quidni ſic liceat. de ipſiꝰ oīpotētis dei poteſtate crebro fiat abſqꝫ omī temerita­te cōquiſitio Hec me ꝯſideratio mouit vt de poteſtate eccl̓iaſtica ſub pauculis cōſi­deratōnibꝰ diſſererē/ quatinꝰ materia que quodāmodo videt̉ infinita. ſicut tractari ſolet ab aliqͥbus autoritates allegatō­nes. reſolueret̉ ad paucos certos claros termīos. deſcpͥtiōes diuiſiones reſolu­tiue ꝓcedendo allegationū cōfuſione di­miſſa. qͣles apud doctores inuēire. eſt difficile. Ceterū non vſurpo nunc in hoc opuſculo vel alijs. me dicturū aliquid qd̓ alibi inueniat̉ ſciēs illud comici Nul­lum eſt dictū qd̓ non dictū ſit priꝰ Sa­tis eſt ſi ex bene inuētis doctrinis aliorū ego meis verbis. meo ordine fauū aliquē veritatis inſtar apū ꝓpria quadā arte com­pingā. Fiet autē initiū a quid noīs termi norū. qm̄ hoc ignorato ꝑalogiſant̉ facil̓r inquiſitores veritatis. Erit vero finis de origine Iuris legum. Prima conſidera. teſtas eccl̓iaſtica eſt ptās que a p xp̄o ſuꝑnaturaliter ſpecial̓r col­lata eſt ſuis apl̓is diſcipul̓. ac eo­rum ſucceſſoribꝰ legitimis. vſqꝫ in finē ſe culi ad edificatiōem eccl̓ie militantis. ẜm leges euāgelicas. pro cōſecutiōe felicitatꝭ eterne. Hec deſcriptio data eſt cauſaꝫ quadruplicē ẜm quā diſtinguit̉ poteſtas eccl̓iaſtica ab alia qͣlibet poteſtate. Po­teſtas ibi ponit̉ pro genere Eſt aūt po­teſtas. facultas ꝓpinqͣ ad exeūdū in actuꝫ.