Deſtatibus eccleſiaſticis li promouetur dum ho potenter fit ad repͥ mendos abuſus notorie ꝓuenientes/ ſiue hoc ſit ex importunitate dominoꝝ tempo­raliuꝫ vel ex ꝓpria puſillanimitate vel alia quauis corrupta affectione. Sed in capere medium conueniens non aliter vi detur poſſe determinari. qͣꝫ iuxta Ariſtote lis ſententiā ſcilicꝫ vt ſapiēs iudicabit. Ni hil āt videt̉ in hoc ſapientiꝰ qͣꝫ generale cilium rite libere celebratum n De ſtatu curatorū Conſideratio Prima. Tatus curatorum ſuccedit ſtatui lxxij. diſcipulorum chriſti quo ad legem nouā figuratus eſt in an­tiqua lege per leuitas Ac perinde ſtatus curatorū eſt de inſtitutione xp̄i apl̓orum ſuo a principio fundationis eccl̓ie inſti tutio per declarationes ſummoꝝ pontifi­cum. ſinodoꝝ tam generalium qͣꝫ ſpecia­lium magis ac magis innotuit. Conſideratio Secunda Tatus curatoꝝ eſt de eſſentiali ac­intrinſeca eccleſie hierarchia/ ſicut ſtatus p̄latoꝝ: qͣꝫuis inferior ſit ſua per fectiōe variabilior. Qua ratiōe curati ſim­plices eque ꝓprie dicunt̉ ſponſi ſicut ep̄i liberiuſqꝫ permittuntur cedere vel renun­ciare curis ſuis. Conſideratio tertia. Tatus curatoꝝ inſtitutus ē ad re­gimen animaꝝ dirigendaꝝ in fi­nem vltimum/ per cōionem ſacra­mentorum. peccatoꝝ remiſſioneꝫ pro­motionē ad virtutes. Cōſideratio. iiij. Tatus curatoꝝ annexā habet ob­ligationē docendi publicādi ver dei ſuis parochianis ſaltem qͦ­dam generali tenore legis euangelice/ quo ad credenda agenda/ ẜm ſtatū ſue ſimpli citatis/ ſicut maioribꝰ p̄latis ꝯuenit ex ob­ligatione ſciētie/ reddere rōnem ꝑticulariꝰ de ea que in eis eſt fide ſpe apud omnes tam deforis ſunt/ qͣꝫ intus/ fideles ſcꝫ et infideles/ hec enī obligatio ꝯſequit̉ ad ob­ligatiōem priorē que eſt de ſpūali regimīe ſubditorum. Conſideratio quinta Tatus curatoꝝ eſt ſtatus ꝑfectōis ſolū adqͥrende. ſed etiā exercēde ſibi cōpetat obligatio/ qͣꝫ au­ctoritas reducēdi aīas ad deū/ ẜm hierar­chicos actus. qui purgare illuminare perfi prenominantur Conſideratio ſexta Tatꝰ curatoꝝ ſuꝑior ē hierarchice eccl̓ie. ad ſtatū ſimpliciū religioſo­/ ſic̄ diuinꝰ Diony. Hiero. in cedentis conſiderationis determinant ra­tione. Conſideratio Septima. atꝰ curatoꝝ eccl̓ias parochiales ſibi deputatas habet in tali lib̓tate nulli alteri ſacerdoti fas ē ip̄is ī uitis/ aut ſine eoꝝ licentia p̄dicare in eadē Preẜti p̄dicare voluerint ip̄i ſꝫ nec con feſſiōes illic audire. nec ſacr̄a mīſtrare ſal­ua ſꝑ aucͣte vel rōnabili ordinatione ſuꝑio rum prelatoꝝ. Conſideratio Octaua Tatꝰ curatoꝝ hꝫ ius titulū recipi eadi decīas oblationes funera lia/ aut alia emolimēta loco illoruꝫ ſuſtētatiōe ſufficiēti ſtatus ſui. Et ſit de iure diuino qͣꝫ naturali p̄ſuppoſito do­minio. Det̓minatio autē huiꝰ vel illꝰ qͦte­vel cōmutatio in aliā ſubuentionē hꝫ fieri ſolo iure poſitiuo. Conſideratio nona. Tatus curatoꝝ ſicut habet de ſibi ſubditis ouibꝰ cogitare in mīſtra­tione ſacr̄oꝝ vt ſctē ſuſcipiantur. ſic decet maxime vt qͥlibet parochianus ſe prius on̄dat ſuo curato/ generalit̓ vel ſpēa liter in foro ꝯſcīe qͣꝫ eadem ſacr̄a ſuſcipiat. Pōt inſuꝑ edictuꝫ generale vel ſpēale ſuis parochianis ſuꝑ curatos ne aliter ſe in gerant ꝓmulgari. Conſideratio. x. Tatus curatoꝝ ſecurius iuſtius eligit̉ qͣꝫtum eſt de ſe ceteris pari bus confeſſione ſacramentali fa cienda a parochianis qͣꝫ aliꝰ ſtatus p̄ſertiꝫ non eſt ſuꝑior ẜm inſtitutionē eccl̓ie hie rarchicā. pꝫ qꝛ mutua correlatiua ē obli­gatio parochianoꝝ ad curatos vn̄ viciſſiꝫ magis obligant̉. Colluſiones p̄terea hinc inde poſſibiles fieri/ magis ex hoc euitan­tur. Deniqꝫ remedia ſpūalia celeriꝰ ꝯſul­tius in caſibꝰ multꝭ exhibent̉. Poteſt nihil ominꝰ apud priuilegiatos quandoqꝫ ratio potior inueniri. Conſideratio. xi. Tatus curatoꝝ ſctūs ſalubris dꝫ inculpari vel infamari/ qͦſcūqꝫ ſi in eo qn̄qꝫ ſint ꝑſone minus ido nee ad debitū regimē aīaꝝ. Alioqͥn nulluſ eēt ſtatꝰ ī eccīa militāte culpari deberet ſic̄ nll̓us abſqꝫ macula qͦrundā. de vllo ſta­tu viſus eſt diu ſtare. Conſideratio. xij. Tatus curatoꝝ pōt ſufficiēter re­gere ſuos pochiāos ſi polleat bōa caritate ſimplici moꝝ honeſtate L