Deſtatibus eccleſiaſticis etiam vbi litteratura magna deeſſet. Pro­pterea non leuiter ſe eis preponere debent alieni qͣꝫuis inueniantur magis litterati. Conſideratio tertiadecima. Tatus curatorū poteſt/ cum facili ſtudio habere ea ſcire que ad pa­rochiam ſuam regendā ſufficiunt. maiora maioribus prudenter remittendo Hoc auteꝫ ſi agnoſcere neglexerint debet apud eos correctio epiſcopalis maxime vi gil eſſe. vt aſtringantur ſeuerius. tenorem habere in ſcriptis eorum ſcire debent in punctis regiminis tam inſtitutiones ſino dales poſitiuas. qͣꝫ ceteras. Conſideratio decimaquarta. Tatus curatoꝝ pōt obuentiones ordinatas licenter exigere. Uerun tamē tali modo tꝑe/ ſimonia­ca prauitas vel eiꝰ ſuſpicio nequaqͣꝫ incur­ratur. vt ꝓpter negationē temꝑaliū ſpiri­tualium interim miniſtratio non negetur. nec interueniat queſtuoſa mercatio. Conſideratio decimaquinta. Tatus curatoꝝ debet bona gra­tia. ſuſciꝑe ſtatu priuilegiatoꝝ/ tan qͣꝫ coadiutores miſſos: habētes a ſuꝑioribus licentiā predicādi: ꝯfeſſiōes audiendi/ ſi non appareat rōnabilis cauſa aliquē talē repellendi/ vtpote ſi detractor. ſi colluſor. ſi corruptor. ſi q̄ſtuoſus. ſi ſedu­ctor appareat. Aut parochianoꝝ multi in de veniūt in contēptū curatoꝝ. Aut ſi tūc curatꝰ ſeip̄m id agere circa parochianos ſuos qd̓ agendū ſit ſatis potuerit/ qꝛ vide­ret̉ p̄ferēdus niſi legitima fieret exceptio tra eum. Conſideratio decimaſexta. Ttatꝰ curatoꝝ vix p̄ta parochia­nis ſine peccato ſic ꝯtemni/ eoꝝ licētia neqꝫ in generali/ neqꝫ in ſpe ciali prius q̄rat̉. alibi ꝯfiteri/ aut miſſaſ vel ſermones audire tꝑe diuini ẜuitij die­bus dn̄icis feſtiuis voluerint. Que lnīa i ſine rōnabili deneget̉ ſufficit excuſare freq̄nt̓ eos alibi ꝯfitēt̓ nīa non obtenta­ſed petita. Dequūtur. X. conſi derationes ponunt̉ ſtatu pͥuilegiatoꝝ. Conſideratio Prima. Tatꝰ pͥuilegiatoꝝ ad p̄dicandū ꝯfeſſiōes audiēdū/ ſtatutꝰ eſt poſt pͥmariā eccl̓ie inſtōnem rōnabilit̓ ordinatꝰ ad ſubleuamē eoꝝ hierarchicoſ in eccl̓ia ſtatꝰ hn̄t. Preẜtim pꝰ talē tantā in tꝑalibꝰ ditationē que ſecū attulit multaꝫ occupationē. Conſideratio ſecunda. Tatꝰ pͥuilegiatoꝝ dꝫ bōa carita te lnīa ſua vti. ad q̄ſtū admulatōꝫ ad ambitōꝫ. deniqꝫ in p̄iudiciū tꝑale vel ſpūale curatoꝝ ſed in ſtādo clā palā apud ꝑrochianos. qͣtenus honorē debitū ac ſuſtētationē ſuis reddāt curatis. Alioqͥn faciūt qd̓ ſibi fieri nollent Seritoqꝫ repellunt̉ hi de qͥbꝰ alit̓ ꝯſtiterit excōicationē a canone nōnunqͣꝫ incurrūt Cenſideratio Tertia. Triꝰ pͥuilegiatoꝝ oīm general̓r religioſoꝝ. ꝓhibet̉ ſub pena excōi­cationis late ſnīe ne ſacr̄m euchariſtie mi­niſtrent. matrimonium ſolenniſent. Conſideratio Quarta. atꝰ pͥuilegiatoꝝ hꝫ in ſuis lo­cis publicis p̄dicare pn̄t. p̄la­tus nec p̄dicat nec p̄dicatōꝫ inſtituit. Si­milit̓ pn̄t in eccleſijs parochialibus de li­centia curatoꝝ. Conſideratio quinta. Ttatꝰ pͥuilegiatoꝝ hꝫ vt idonei pn̄tati ſufficient̉ ſuperiores ſuos ad p̄latū dioceſanū valeāt in locis ſuis ꝯfeſſiones audire dioceſanoꝝ. eos abſoluere tali ptāte. in caſibꝰ talibꝰ quē admodū curati pochiales ordinarie fūgūt̉ āpliori. niſi de ſpēali gr̄a p̄lati. maior eis fuerit elargita ptās. Conſideratō. vi. Tatꝰ pͥuilegiatoꝝ hꝫ vt qͣꝫuis ſa cramentū pnīe poſſit pluries ſuꝑ eadē pctā ſuū effectū ſortiri. ſaltē ad augmentū gr̄e ſit ſacr̄m iterabile li­cet meritorie eadē pctā pluribꝰ ꝯfiteri nec ſit repugnātia qͥn adhuc poſſit tꝑs obliga­ri. nihilominꝰ ꝯfeſſi pͥuilegiatis tenent̉ īuiti eadē pctā āpliꝰ ꝯfiteri/ plꝰ qͣꝫ ſi ſuis cu­ratꝭ eadē ꝯfeſſi fuiſſēt qͣꝫtū ē ex ꝑte efficacie ſacr̄i. Hoc.n. Ioh̓. xxij. fuit declaratū. et vſus cōis obtinuit Cōſideratio. vij. Tatꝰ pͥuilegiatōꝝ hꝫ vt a ꝯfeſſi­ſibi debeant curati nouā extor­quere cōfeſſionē de eiſdē pctīs. pre ſertim ſi ſecreta ſint nec debēt ꝓhibere pa­rochianos talia voluerint eis confiteri. Fas ſit curatꝭ īmo tutū inqͥrere a parochia nis ſuis qn̄ qualiter: a qͥbus cōfeſſioneꝫ receperint. Quibus ꝟitatem rn̄dere ſiqͥs ꝑrochianꝰ negauerit vix ī ſtatu ſalutꝭ cre­di poſſet. Ip̄iqꝫ ī caſu petēti euchariſtie ſacr̄m rōabil̓r denegaret̉ dicēdo. neſcio ſi