Unius obedientie. cti. ⁊ alij penitꝰ hͦ nolūt. ſed totꝭ viribꝰ obni terent̉. nec eſt rō patēs ad ſui deſtitutōꝫ ſta tim ſic inueniēda vt dicūt. ¶ Reſtat igitur cōi ⁊ ꝯcordi ꝯſilio vel delib̓atiōe tm̄ modo q̄rere cū alijs viā aliquā in qͣ nobiſcū ꝯueniāt ꝓ vniēdo eccīam. ſiue via illa ſit ꝯuen tio/ ſiue cōpromiſſio hn̄s vim ꝯſilij generalis ī modificatiōe ſua ſiue ꝯciliū genera le formaliter ſiue ceſſio ſiue oēs vie in vnū ſi debeat ꝑfectus haberi finis ꝓut multi doctores opinant̉. Nā ⁊ ceſſio vt dicūt fieri ne qͥt q̄ vnionē det verā in eccīa ſine ꝯcilio generali ⁊ ꝑ ꝯn̄s neqꝫ abſqꝫ ꝯuentiōe ⁊ p̄ſertim renuēte cedere altero ꝯtendentiū qm̄ ꝑ ꝯciliū taliter artabit̉ qͥlibet aūt artari poterit ꝙ requiret̉ eoꝝ ꝯſenſus. Nā ſi diſſen ſerint obedire ꝯſilio/ erūt palā ſciſmatici. et ſi ſciſmatici erūt deponēdi. Quibꝰ depoſitis ꝓcedendū erit ad nouā electionē libere fiendā ſicut eis a vita ſeparatis/ aut lib̓e ce dentibꝰ. ¶ An ꝟo iſta ſola cauſa vltimo tacta ſit ſuffiens cauſa ad hoc ꝙ expediat aut de neceſſitate celebrandum ſit hmōi cō lium cōe iſtiꝰ obediētie attēta difficultate in cōuocādo/ et expenẜ ⁊ ꝑiculis in ꝯtinuando. iudicēt illi ad qͦs ſpectat. ⁊ incōuenientibꝰ maioribꝰ prudent̓ occurrant. ¶ Ut ꝟitatꝭ flāma ex diſcuſſionis vētilatione clarior emergat/ ꝓponemus ⁊ ſoluemꝰ obiectō nes ꝯtra viā mediā q̄ ꝓut expedit tacta eſt ¶ In pͥmis dicēt aliqui ꝯtra ſcd̓m expediens ꝙ abſqꝫ diſcuſſone eoꝝ q̄ hactenus facta ſunt non pōt ſincere ⁊ ꝓ ꝯſciētiaꝝ ſere natione illud fieri quod ꝓponit̉. Nā ſi Bn̄ dictus ex vna ꝑte cum ſuis adherētibꝰ/ aut alij ex altera fiūt culpabiles de ſciſmate aut hereſi vel de rebellione aut alio tali vitio. qͣ liter tales abſqꝫ recognitione ꝓprie culpe ⁊ poſtulatione venie indulgentiā apud deū ⁊ homines merebuntur. non remittitur pe na niſi ꝯfiteatur culpa: ¶ Sed reſpondemus ꝙ hec obiectō friuola eſt ⁊ ſophiſtica atqꝫ fieri poſſet in oī materia dubia/ ſicut fieret ad impediendū viam ceſſionis libere abſqꝫ diſcuſſione iuſticie. Dicimus igit̉ ẜm catholicā veritatē ꝙ in dubijs poteſt fieri confeſſio ſub conditione ⁊ ex tali confeſſione veniam abſolutam peccator cōſequet̉. Addimus ad hec ꝙ oīa ⁊ fere oīa dici poſſunt dubia in foro exteriori que non dū ſunt iudicialit̉ diffinita. Propterea nl̓lus erit ſcrupulus obediēdo dn̄o Bn̄dicto etiā vbi fuiſſet hereticꝰ aūt ſciſmaticꝰ ſi reſi piſceret vel ſi hͦ non ꝯſtaret per diffinitiuā ſnīam eccl̓ie. Simil̓r de ſubditis rebellantibꝰ/ ſi qui fuiſſent/ diceret̉. Quis neſciat multa apud antiqͦs patres ⁊ nūc qͦttidie to lerari. vt de ſimonijs ⁊ alijs que ſi iudicialiter eſſent ventilata ⁊ ꝯuicta tolerari non poſſent. Suꝑaddimꝰ ꝙ tota res pn̄s ma gnis dubioꝝ inuolucris ꝯtecta eſt ⁊ vtriuſ qꝫ colorata Sed nec ſunt aliqua que ꝓprie ⁊ nude tangāt oppoſita fidei/ qͥn magis in factis diuerſis ⁊ diuerſimode receptis qͣꝫ ī iure ꝯſiſtunt. Nulli idcirco pn̄t aūt vix pn̄t de ſciſmate ⁊ hereſi ꝑtinaces ꝯuinci in hac ꝑte Deniqꝫ dicimꝰ ꝙ regula mgr̄alis theo logie nō dꝫ nos ſcrupul̓ inqͥetare vt fiat diſcuſſio illa.ſ. regl̓a ꝙ ſi illd̓ ſit dubiū an liceat anni liceat illd̓ fieri. ſi fiat certū ē illd̓ eē peccatū qm̄ ꝑ p̄dicta nō habebit̉ rōnabili ter dubiū de eis q̄ fuerint ꝯcordata/ ⁊ preſupponet̉ qͥlibet aūt nō erraſſe aut de erra tis penitere. ⁊ ita in ſuo honoris gradu iu re aut ſaltim mīa remanere. ¶ Ceterū ab alijs ſcd̓a fieret obiectio ꝯtra ſcd̓m expedi ens. Crimina inqͥunt nō ita generaliter re manere dn̄t impunita alioqͥn incentiuum tribuerēt delinq̄ndi. Sꝫ nec ſalua ꝯſcientia forſan poterit dn̄s Bn̄dictꝰ ea ratificare aūt nō infringere q̄ facta ſunt niſi p̄ẜtim veniā ⁊ nouā ꝯfirmationē ſinguli ꝓ ſe pe tant. aut niſi de nouo abilitent̉ ⁊ ordinent̉ Sꝫ reſpōdꝰ ꝙ frequēter p̄cipue ī delictꝭ tangētibꝰ cōitatem aut homines grandis ſtatus conſultius tolerātur errores cōies. q̄m vindicari ſeuero rigore quererentur. Nunqͥd nō tolerat eccl̓a meretrices? Nōne hec eſt exp̄ſſa prudētiſſimi Auguſtini ſentētia in ſcpͥtis ſuis multis cuiꝰ dicta ſicut necalioꝝ hic nō inſerimꝰ: qꝛ a clericis ſatiſ cognoſcūtur. qꝛ inſuꝑ magis rōnem qͣre ta lia dicta ſunt. qͣꝫ vbi dicta ſūt/ nūc ⁊ alias of ferre conamur. Non deeſſent ratōnes ⁊ exempla niſi breuitatis amor obſtaret ⁊ ſi n̄ experientia doctrice pateret veritas. ¶ Preterea quod additur de conſcientia domini Benedicti/ ſatis diſſoluitur per hoc idem dictum/ ꝙ etiam vbi mala fuiſſent ꝑpetrata. illa poteſt ſalua conſcientia ꝓ bonō ⁊ vtilitate tanti negocij complendi/ tole rando diſſimulare. Sicut regulariter veꝝ eſt ꝙ prelatus non ſolum poteſt īmo debꝫ aliqua agere vel omittere propter generalem inclinationem ſubditorum; vbi etiaꝫ quandoqꝫ mala eſſet que alias agere vl̓ oAn 4