mittere in graue delictum ſibi verteretur. Iuxta quod inferunt aliqui ꝙ etiam vbi via ceſſionis minus bona fuiſſet. tamē attentis deliberationibꝰ omniū ſubditorum ſuper poſtulatione huius vie/ dominus Benedictꝰ illā acceptare tenebat̉ ſicut nūc acceptauit/ qͣꝫtumcūqꝫ alias ad eā acceptādam nō fuiſſet artatꝰ vel artandus. Sed hͦ omittamꝰ. volumꝰ enī nihil diſcuti de factꝭ hactenꝰ vel inde. Rurſus ea q̄ facta ſunt in ꝓmotionibꝰ ⁊ ſimilibꝰ durāte ſubtractione auctoriſata ſunt ꝑ ordinarios loco/ ad qͦs ge iure cōi ſpectabāt talia. Cur ergo nō po terit dn̄s Benedictꝰ p̄ſumere illos qui a ſe aut p̄deceſſoribꝰ ſuis fuerant ad hec electi ⁊ ꝓmoti/ īmemores nō fuiſſe ſue ſalutis. qͣre neqͥbit abſqꝫ ſcrupl̓o tolerare ne dicamꝰ approbare q̄ facta ſunt. ¶ Deniqꝫ qd̓ ſubiungit̉ de venia ſingillatim poſtulāda magis ad verecundā multoꝝ turbationē qͣm ad tranqͥllitatē ⁊ pacē ſatis eē debebit poſtulatio venie generalis ⁊ modis honeſtis executa. ¶ Facit ꝓ p̄dictis ꝙ oīa ſacramēta niſi forte pnīa vim ſuā habēt vt collatō ordinū baptiſmꝰ ⁊ ſiml̓ia/ qͣꝫtumcūqꝫ fuerint a peccatoribꝰ diſtributa. ſtante tn̄ debi ta intētione faciēdi q̄ eccl̓ia facere intēdit ⁊ p̄cipue vbi nō ex affectata ignorātia iuris ſed ex facti inſcitia peccatū exortū ē. ꝓpt̓ea non erūt reordinādi iam ordinati ¶ Dein de tertio obijcient alij cōtra idē ſecundū et tertiū expediēs. ⁊ dicēt ꝙ implicatō eſt ī ter minis vt dn̄o Bn̄dicto fiat obedīa tanqͣꝫ ſummo pōtifici. ⁊ nihilominꝰ coartet̉ eius ptās ad certa ⁊ ꝑ ceteros modos; ⁊ ꝙ ſibi coadiutores ſocient̉. ¶ Sed rn̄demus pͥmo iuxta poſitionē illoꝝ qͥ ſubtractōneꝫ ꝙ licite fieri potuiſſet cōfirmāt: ſic̄ reuera aūt in iſto aut in ml̓tis caſibꝰ pōt euenire. Dici mus itaqꝫ ꝙ papalis dignitas nō ꝓ extollē tia aūt fauore ꝑſone ſꝫ ꝓ eccl̓ie vtilitate a xp̄o ſtatuta ē/ quāobrē ẜm exigentiā vtilita tis eccīe tanqͣꝫ finis/ dꝫ hec dignitas agibi lia ſua moderari. p̄ẜtim in eis q̄ nō ſūt exp̄ſ ſa in iure diuīo. Hoc enī dicere eēt de iure naturali cuiuſlibet policie qd̓ violari non pōt aūt mutari. Si gͦ ꝯtingit ꝙ p̄dicta fieri ſit expediēs ꝓ eccīa/ attentis circūſtātijs negocioꝝ/ aut vidꝫ ꝓpt̓ culpā dn̄i Bn̄dicti ſeu aliqͣs eiꝰ ꝯditiōes minꝰ ciuiles ⁊ vtiles eccleſie. et vbi nō eēt culpabiles aut ꝓpter generalē affectiōꝫ ⁊ deliberationē omniuꝫ ſubditoꝝ/ etiā vbi errarent ⁊ minus bene iudicarent dicimꝰ non ſolū iſta licere fieri īmo poſſe ꝯſurgere obligatōnē ad agendū Neqꝫ in hͦ derogat̉ auc̄tati papali neqꝫ plenitudini poteſtatis ſue collate ſibi a xp̄o ſꝫ implet̉. Nā poſſe mala ⁊ inexpedientia eccleſie facere/ qͥs diceret eē poſſe: qͥs crederꝫ hoc a chriſto collatū extitiſſe. Porro de iſtꝭ tꝑalibus admīſtrationibꝰ eccleſiaꝝ poſſeſſionū iuriū/ beneficioꝝ ⁊ ſimiliū xp̄s ꝑ ſe ip̄m īmediate nullatenꝰ ſe intromiſit nec ordīare curauit. ſciēs ⁊ volēs talia eē varia bilia ẜm exigentiā tempoꝝ ꝑſonaꝝ ⁊ loco rū ad cōmunē eccl̓ie vtilitatē. nō ad vnius aut paucoꝝ ſingularē pompā/ aut inutileꝫ vanitateꝫ ſiue voluntatē. Ratio poſtulat. nec negamꝰ. vt dn̄o pape ⁊ ſuis cardinalibus fiat ſufficiens ꝓuiſio de bonis eccl̓iaſticis/ ſicut olim ſummo ſacerdoti inferiores ſuas d̓cimas offerebā. Sꝫ hec ꝓuiſio nonne poterat adimpleri abſqꝫ hͦ ꝙ neceſſe ſit ex toto ius ordīarioꝝ caſſari vl̓ ſuſpēdi. ¶ Profecto ſic. Poſtremo dicēt alij ꝙ hec via q̄ dicit̉ media compleri non poteſt abſqꝫ cōcilio huiꝰ obediētie generali ⁊ ita cadit in illud qd̓ videt̉ velle fugere. Hic rn̄ demꝰ ꝙ ſi ꝯciliū generale nō q̄reret̉ fieri ni ſi ſub modificationibꝰ tactis in hac via me dia. non videret̉ incōueniēs aūt periculuꝫ celebrare hmōi ꝯciliū. Ceſſarēt enī omnia q̄ cōtra ip̄ius vtilitatē audiuimꝰ allegari. Nihilominꝰ illud ꝯciliuꝫ neqͣqͣꝫ iudicamꝰ ncc̄ariū ꝓ ꝯplemēto celeriori ⁊ faciliori hu ius vie. ⁊ abſqꝫ impenẜ innūeris ⁊ tractu tꝑis. qꝛ nūc interim pͥuſqͣꝫ iſta concordata ſint dubia quedā orirent̉ ſuꝑ ꝯuocatione cōcilij ⁊ qͥbuſdā ſimilibꝰ/ q̄ hic ceſſant. Du bitabit forte aliꝰ ꝙ dn̄s Bn̄dictus audita iſta via illā aut impediet aut nō cōcordabit. Propterea forte tutius eſt/ vt ante oīa ſecrete qͣꝫtum fieri poterit hēatur ꝯſenſus maioꝝ omniū iſtiꝰ obediētie/ aut ſaltē pͥncipaliū vt cōi conſenſu totius ſue obedien tie/ fiat oblatio talis/ cui vniuerſali ꝯſenſui ſi renuat aſſentire. quis nō videbit tūc eiꝰ modū ꝓcedendi penitꝰ improbabilem eē. quis non iudicabit ab eo iure recedēdū fore? Non.n. poterit aliqͣ tergiuerſationefautoria ſciſmatis ⁊ ſubuerſiōis eccleſie de negari. ¶ Ꝙ ſi quis ad extremū dubitaue rit ſimiliter de principibꝰ alijs ꝙ nō appro babūt viā hanc mediā/ fatemur hͦ non vſqꝫ quaqꝫ certū eſſe niſi ꝓut in moralibꝰ ſumē da eſt certitudo ex his q̄ vt ī pluribꝰ ẜm ve